Əli Aslanoğlu Yovşanlıq şərqiləri Bakı 2009 Redaktoru: Firuz Mustafa Əli Aslanoğlu. Yovşanlıq şərqiləri

Zalım şah:

Niyə? Nə istəyir?

Vəzir:

Əslində heç nə. Bu adam iki ayağını bir başmağa dirəyib ki, mən hökmdara qulluq etmək istəyirəm.

Zalım şah:

Çox yaxşı! Burada nə qəbahət var ki, eləsin də, kimdi ona mane olan?

Vəzir:

Vallah mən də ona bu sözləri demişəm, amma nəticə olma­yıb. Dirəşib ki, gərək hökmdarın hüzuruna gedib özüm ondan qulluq icazəsi alım. Deyirəm əgər məsləhətdirsə bir ona qulaq asaydınız.

Zalım şah:

Buradadırsa, de gəlsin, görək nə istəyir? (əlini əlinə vurur, katibə daxil olarkən ona). Orada bir kəndli var, burax içəri! (katibə çıxır)

Əbdüləli: (boynunda zəncir daxil olur, yıxılıb təzim edir)

Sənə qurban olum hökmdar! Sənin başına dolanım!

Zalım şah: (sərt)

A gədə! Dur ayağa! Kimsən? Nə istəyirsən? Bu nə sifətdi özü­nü salmısan?

Əbdüləli: (durur)

Böyük hökmdarım, mən sizə boynu zəncirli qul olmaq üçün gəlmişəm. Allaha şükür ki, arzuma çatdım!

Zalım şah:

Gədə! Hərzə-hərzə danışma, nə qul, nə zəncir!? Biz quldarlıq dövrünü çoxdan keçmişik. 100 ildən çoxdu qul saxlamırıq. Məm­ləkətimiz tərəqqi və inkişaf edən ölkələrə qoşulmaqdadı, hər kəs azad bəndədi, nə axmaq söz danışırsan?

Əbdüləli: (yalvarır)

Çox təvəqqə edirəm məni naümüd qaytarmayın. Bu mənim əhdim idi. Züryətim olmurdu. 7 ildən sonra bir oğlum olub, mən də əhd etmişəm ki, gedib qul olacam. Bəs insafdımı ki, sizin kimi hökmdar qalsın, gedib özgəsinə qul olum?

Zalım şah:

Gədə! Baş aparma! Sözünün mustafasını de! İşin yoxdursa, tap­şıraq sənə sadə bir iş versinlər.

Əbdüləli:

Hökmdar! Sənə qurban olum! Vallah, billah, simi-villah mən dədə-baba qaydasıynan qul olmaq istəyirəm, özgə bir niyyətim yoxdu. Bir tikə çörəyə qul olsam sizə minnətdar olaram! Ayrı heç bir iş istəmirəm.

Zalım şah: (vəzirə)

Sən bunun danışdığından bir şey anlaya bilirsən? Bunu har­dan gətirib soxdun mənim yanıma?

Vəzir:

Hökmdar! Deyəsən anlayıram axı! (Əbdüləliyə) Gədə, sən get, mən sənin məsələni həll edib cavabını sənə deyərəm!