| H. Əliyev: — Mənim həyat yoldaşım Zərifə xanım çox böyük alim idi. Gözəl insan idi. Sizə deyim, vaxtı ilə mən onu dərin sevgi nəticəsində tapıb ailə həyatı qurmuşdum. 30 il bir yerdə çox səmimi yaşamışıq. 1985-ci ildə aprel ayının 15-də ağır xəstəlikdən vəfat etdi. Mən Moskvada qızım və oğlum ilə, onların balaları ilə bir yerdə yaşayıram. Zərifə xanım daxili keyfiyyətləri ilə özünü o qədər sevdirmişdi ki, və onun xatirəsi mənim üçün o qədər əzizdir ki, onun vəfat etməsindən qabaq keçirdiyi xəstəlik mənim əzablarıma səbəb oldu, vəfatı əsəblərimə tə’sir etdi, sağlamlığımı əlimdən aldı. Onun xatirəsi mənim üçün çox əzizdir. Hər həftə qəbrini ziyarət edirəm. Onun vəfatından sonra mənim şəxsiyyətim haqqında çoxlu şaiyələr yayıldı. Hətta deyirdilər ki, mən Qorbaçovun arvadının bacısı ilə evlənmişəm. Başqa şaiyələr də vardır.
Bir dəfə Qorbaçovla söhbətim olanda mənə dedi ki, Azərbaycandan çoxlu məktublar gəlir sənin haqqında. Bəzi məsələlərdə səni günahlandırırlar. Mən ona dedim ki, onlar adsızdır və hamısı da yalandır. Dedim ki, sizin arvadın bacısının mənim arvadım olması necə, düzdür ya yalan? Dedi ki, elə şey ola bilməz. Dedim bə buna inanmırsan, başqa şaiyələrə niyə inanırsan? Mən Zərifə xanımdan sonra bir daha evlənmərəm.
— Çox sağ olun. Bəlkə sizin başqa sözünüz var?
H. Əliyev: Azadlıq meydanındakı mitinqdə 50 mindən çox adam olardı. Geniş danışmağa şərait olmadı. Bununla belə mən xeyli vaxt Naxçıvanda olacağam. Müxtəlif yerlərə gedəcəyəm. Müasir şəraitdəki vəziyyəti hamıya çatdıracağam, fikirlərimi bölüşəcəyəm.
— Sizin təhlükəsizliyini qoruyan varmı? Axı Siz uzun müddət böyük vəzifələrdə — DTK-də işləmisiniz? DTK isə dünyada siyasi qətllərin təşkilatçısı kimi ad çıxarıb.
H. Əliyev: — Mən öz aqibətimi xalqımın ixtiyarına vermişəm. Təhlükəsizliyim haqqında düşünmürəm. Heç kəs mənim təhlükəsizliyimi təmin etmir. Mən yüksək vəzifələrdə işləyəndə də ətrafımda mənim təhlükəsizliyimi təmin edən çox adamlar gəzirdilər. Baxmayaraq ki, Naxçıvan mənim Vətənimdir, bura gələndə də yenə ətrafımda çoxlu adam olurdu. Mən milisləri görəndə onları götürdürdüm. Deyirdim ki, siz xalqnan mənim aramda durmayın. Mən eyni zamanda mülki paltarda gəzən çekistləri də uzaqlaşdırırdım. Ancaq buna baxmayaraq onlar öz işlərini görürdülər. Əslində o vaxt da mənim qorunmağa ehtiyacım yox idi. İndi isə mən adi şəxsəm. Mənim təhlükəsizliyimi xalq qorumalıdır. Xalq məni sevirsə, haqqımda bədgüman fikirdə olanlar haqda özü ölçü götürməlidir.
— Çox sağ olun. Müsahibənizə görə minnətdarlığımızı bildiririk…
“Varlıq” qəzeti, 1990, 25 iyul, № 9, s.4.
Dostları ilə paylaş: |
