(M.Halit Bayrı, səh. 302-303)
QOŞMA MÜSTƏZAD
YERİ
Aləmi xalq etmək dilədi Sübhan,
Əvvəl xalq eylədi daşı, cövhəri.
Ululuğun dərsin ərş-i asiman,
Dilədi yaradan göy ilə yeri.
Bir nəzər qıldı ol Qanı Rahman,
Əmir oldu daşa heybətdən əri!
Əridi, çalxandı, savtın qıldı mevc,
Köpükləndi buxarı səmaya ihrac,
Peydah oldu yerlər getdi gecir-u gec.
Ol zaman yaratdı göy ilə yeri.
Mevcləri dağ eylədi Yezdan.
Su altına quru bad əsəri.
Bir rəvayət Abbas həzrəti itdi,
Levh-i əvvəl ağ incidən yaratdı,
Tərəflərin qızıl-yakutla tutdu,
Kimsə bilməz vəsfin bilir ol bari.
Gündə üç yüz altmış dürlüdür rengan,
Beş yüz illik yoldur qələm gövhəri.
Ərşın ayağına bağlıdur başı,
Mücəvvəfdir içi, cövhərdi daşı,
Nur çıxar içindən müdam olunuşu,
Mürəkkəb dünyaya təşbihdir nuru.
Əvvəl-axırına olıcaq feli-beyan,
Yazılmışdır qələmlə sər-ta-səri.
Bunları seyr etdi kəndi Musdafa,
Musdafa nurundan düştülər hafa,
Hafın kəbirilə ki, cəbəl-i kafa
Lövh-i var qıyas et Haqqın kəmtəri.
Yaradan əzim der: Ey qərib İrfan
Yalvar həbibinə heç kəsmə zari.
Dostları ilə paylaş: | 
