Elxan Xəzə

ŞƏXSİ MƏZAR
“Mən öləndə sizi çox da zəhmətə salmayacağam.Məzarım hazırdır, təkcə cənazəmi qəbrə qoymaq və başdaşımda ölüm tarixini yazdırmaq qalır”.

Bir soydaşımızın dediklərindən.

Özü öz qəbrini göstərib mənə,

Sakitcə, təmkinlə danışır, dinir.

Baxıb başdaşıda olan şəklinə.

Adam xofa düşür, adam diksinir.

Ağrıdır qəlbimi sonsuz dərd, kədər.

Bu məzar yamanca çaşdırır məni.

Çox şeylər görsəm də bu günə qədər,

İlk dəfə görürəm bu mənzərəni.

Zorla saxlayıram gözümün yaşın,

Osa gülümsəyir – əli hasarda.

Hamımız görmüşük şəxsi ev, maşın –

Sən demə, olurmuş şəxsi məzar da.

Qürurla göstərib öz məzarını:

– Necədir? – soruşur, dəyişmir halı, –

Özüm qazdırmışam bu yerdə onu;

Bura həm hündürdür, həm də səfalı.

Üstünə yağsa da hər gün yağış, qar.

Su qəbrə dolmadan axıb gedəcək.

Yoldan da çox aydın görünür məzar.

Adamlar həmişə baxıb gedəcək!

– Nə deyim?! Qalmışam, düzü, heyrətdə,

Başımın üstünü fikirlər alıb;

Axı indiyədək bu məmləkətdə

Kimin cənazəsi məzarsız qalıb?

Ancaq zamanında görülür hər iş.

Qayğıkeş, həssasdır bu oba, bu el.

Burada kiminsə hələ ölməmiş

Məzar qazdırması, məncə, düz deyil.

– Yaxşı tanısam da doğma elimi,

Dediyin yol ilə gedə bilmərəm.

Özüm tikdirmişəm son mənzilimi,

Özgəyə etibar edə bilmərəm!

– Özgəyə nə üçün? Oğlum, qızım var,

Yaxın qohumları demirəm hələ.

Lazım olan şeyi edərdi onlar,

Söz-söhbət düşməzdi ağıza-dilə.

– Çoxdan unutmuşam mən qohumları,

Hamısı nankordur, hamısı nadan.

Görmək istəmirəm daha onları,

Tək-tənha yaradıb məni Yaradan.

– Gəl belə ümidsiz danışma, qağa,

Atanı unudan heç vaxt şad olmaz.

Qohumlar hamısı başdan-ayağa

Dönüb özgə olmaz, dönüb yad olmaz.

– Mənə gərək deyil nə oğul, nə qız;

Rahat yaşayıram qalanda yalqız.

Siz məni dəfn edin dediyim kimi,

Mən hazır qoymuşam bütün xərcimi!

– Qoy olsun! Edərik dediklərini,

Daha qəbrinin də bildik yerini.

Yalnız bir şeyi də izah et mənə;

Kimlər sahib olsun sənin evinə?

Davaya çıxacaq iki övladın,

Gəl söylə indidən birinin adın.

– Sən nə danışırsan, hərifəm, nəyəm?!

Ev çoxdan satılıb, kirayədəyəm.

Bağda yaraşıqlı binam da vardı,

Orda da yaşayıb-qalmaq olardı.

Beş il bundan əvvəl qonşuma satdım,

Bu pullar neçə il başımı qatdım.

Yeyib – içmək olub ən əsas peşəm,

Həyatda yaxşıca kef eləmişəm.

Məni düşündürüb yalnız səhhətim,

Əyləncəm, dincliyim, istirahətim.

Nə bir borc vermişəm, nə borc almışam,

Ömrümü tərtəmiz yola salmışam.

– Onda daha durma,bir usta gətir,

Yarımçıq işini tamamla, bitir.

Ölüm tarixini yazdır məzara,

İşi bitirməmiş gedirsən hara?

–Bunu necə edim, axı sağam mən.

Bilmirəm nə qədər qalacağam mən.

– Yazdır istənilən tarixi ora.

Bil ki, girməsən də kəfənə, gora.

Ölmüsən, bağlanıb bazarın sənin.

Hələ gec qazılıb məzarın sənin!

Çoxdan tərk etmisən sən yer üzünü,

Daha geri dönüb yorma özünü

Nə qəmlən, nə sızla, nədəki ağla,

Girib son mənzilə qapını bağla!

12 mart, 2011