En toen en toen en toen was de dag van gisteren weer geschiedenis inleiding

Gedichtenintermezzo

------------------------------------------------

alles, ook een café, moet opbrengen

amusementsspelen, a-muse inderdaad

masochistische shitfilm aan de muur; massa-gist-eens zelfbeeld

usa-vlag aan één muur, foto Indiaan aan andere, muziek over Wounded Knee, you and me

enig lichtpunt het plaatselijke zelfgemaakte appelsap

ander café, fabrieksmuziek maakt elk etisch kontakt onmogelijk

we slaan onze eigen ruiten in
eerst een scherpe en daarna één weer veel te dik maar wel warm

telefoontjes gehad, het eerst een vertelling over eenzaamheid en er niet uitgeraken

tweede een aftasten van hoe ze door mij zou kunnen vermageren

als ik dat maar kan verdrageren
competitie onder mannen

met vier hebben we erachter gezeten, één de overMinning behaald

ondertussen is dit door het woord Ex al ingehaald
adieu Porto,getemde oerhond

achter alles, wat niet-hond was; stoof ze altijd aan,

voor een pak vogels en enkele katten en konijnen was' t dan plots gedaan

een 'knoep' in hun nek en ze waren van hun stek

is zo'n hond geprogrammeerd om aan andere soorten hun geboorteregeling te doen ?

ze nam de buit nooit als iets wat ze om te eten had vandoen

op een dag, te laat, beloofde ik haar een levensgezel

een jonk manneke, oh, wat werd ze weer snel

ze leefde tot 112 jaar en langer,

maar spijtig genoeg, 't was te laat om te worden 'zwanger'

haar geest zwerft nu over de prairies heen en geeft hints

aan vossen over waardat het wild zit...daarheen
de wachtkamer

Vier vrouwen in een wachtkamer. De moeder van één, die er niet moet zijn, vertrekt,

ongeduldig, te goed, zo kan ik ook zitten. Voor het gesprek dat volgen gaat, mag zij er toch niet bijzijn.

Haar dochter of schoondochter, zuiders uiterlijk met grijsblauwe ogen, daar gaat wel een warmte van uit.

Niet echt dik, maar zware benen met doorlopen aders aan één kant. De andere vrouw een rosse, slanke, geen lach over het strakke vel...geen zin in een babbel om de stilte te doorbreken. Een soms hoorbare stem kwam uit de wachtkamer van de dokter. "Net een biechtstoel", zei ik waarop het gesprek op penitentie en schapen kwam. Vanuit haar simpele boerenbestaan, vertelde de vrouw dan over haar 6OOgeiten-boerderij die ze samen met haar man had.

Prachtige verhalen van eenvoud, maar toch teveel kommer om al de vaak wettelijke verplichtingen die bij zo'n farm kijken komen. Daarna kwam er een andere vrouw bij ons zitten met een ander verhaal over haar twintigjaar oudere echtgenoot die een herseninfarkt gemaakt had en die haar nog altijd het leven onmogelijk maakte. Baarmoederweggehaald...enz...eenzaamheid, toch verlicht door zoon die elektrieker werd.

Samen metde andere vrouw gaan ze zich samen laten onterven, want hun vader enz....

"Wat zou je doen indien morgen na een revolutie de regering besliste van iedere burger 450 EURO per maand te geven"

,vroeg ik Ze zou niet bij hem blijven. Mensen hebben mekaars inkomenjes nodig, eerst als ze daar mee willen breken is het revolutie misschien.
een ouwe vriend wordt vijftig

je zal ze nog wel hebben,

klaargestoomd voor het leven, daar aan de Westpoort van Minsel

door weer en wind met de fiets in groep naar Tir-le-Mond, als Greg-le-Mond

het onderwijs doorstaan en je ook al eens verzet tegen indoctrinatie, spatie

doorgeploeterd tot je ook een diploma had, dat bij je paste, als ne schilder en kwasten

ge had toch moeten weten dat twee tantiste in één dorp teveel ware,

en de Chare van de bienhaver was ook al zo ne toffe rare

maar ja, in Minsel zijn er vanzeleven geen gewoon geboren

en da's maar goed ook voor ons kultureel folklore

ook de klj hielp hij floreren ondanks de soms nodige misere

zo drukte hij in die periode al zijn verreikende stempel op de plaatselijke media, voilà

gelukkig voor hem vond hij de vrouw die hij echt beminde en verdinde,

ontpopte hij zich tot modelechtgenoot, vader...en nu...oudgedinde

ik heb geen moment getwijfeld of ik wel naar zijn 50-jaren ging komen

want anders gaan ze daar binnen vijftig jaar toch terug mee afkomen

dan wordt hij als destijds de nieuwe pastoor in Meensel door wielertoeristen afgehaald

nadat ze met hem, de laatste keer...het Boechout hebben afgedaald

een mens kan heel veel over iemand schrijven, maar hoe hij echt is...

kan ook zonder woorden en mekaar te zien ...bijblijven.
paula's eetchalet

ze leeft voor haar keuken

ze vindt het spijtig

moderne vrouwen met hele grote keukens

die er zo weinig in koken

ze vindt dat een deel van de jeugd

afmoet van slechte manieren

soms deelt ze zelfs een mot uit

aan een dronken schavuit

die ze dan tot tweemaal toe verdere toegang ontzegt

die dan weet dat ze gelijk heeft en niet meer verslecht

man met varkenshartklep

83 is hij, 25 jaar geleden geopereerd

mijmert nog wat over het verleden

als je hem er zelf naar vraagt

Brengt toch nog dingen

zelfs soms aan,

hoe het hem in dit of dat is vergaan
de inmiddels oude koster

op de dag dat de laatste oorlogsweduwe werd begraven

samen op het pad naar de kerk

met het kruis voor het eerste slachtoffer van de tweede oorlog

zijn vader en mijn grootvader, samen dezelfde dag

al meer dan 35 jaar begraven

komen en gaan

voltooien wat de genen in het vorige leven

niet hebben afgemaakt of gedaan

we zijn een gentisch-psychologisch gevolg

altijd weer met onze tegenspelers geconfronteerd

omdat allen de inhoud van 'zin' en 'rust' zouden begrijpen
deel II

vandaag zal al wel genoeg zijn om mee te beginnen zeker ?
innervoice-registratie :welke instrumenten reikt de geest ons aan om onze innerlijke stem te verstaan ?

wat vraagt die stem niet allemaal van mij, soms echt om verward van te worden :
Ik besluit m'n gedachten, beelden, gevoelens, verbanden enz duidelijker te noteren en er dagelijks verslag van te doen, om de wetmatigheid ervan proberen te achterhalen. Ook van maar één bestand voor alle schrijven te gebruiken. Ga proberen langzamer te leven en niet vooruit te lopen op de dingen, zoals of ik nog wel bekwaam ben om te gaan werken of wat te doen met alle plannen die ik nog heb.

Ik ga een onderscheid maken tussen de praktische dingen die een mens dagelijks moet doen en de grotere plannen zoals :

-projekt A: weer gaan samenleven met een vrouw in kombinatie met de platonisch geworden vriendschappen met vrouwen en de enkele, voornamelijk mannelijke kunstenaarsvrienden die ik heb. Moet ik echt zoveel alleen zijn om te kunnen schrijven en vorsen ? Moet het ook iemand zijn die wie weet ooit trekkend wil reizen ?

-wat met het projekt B.'levensenthoesiasme' via kunst en filosofie, ...lanceer ik hier een telefoonlijn voor?

-wat met projekt C. 'Een internationale beweging voor inhoudelijke programmaverkiezingen' ?

Moet ik al de rest laten vallen en me daarop toespitsen ? Of volg ik m'n kontakten en de media op en probeer ik hier en daar wat van m'n ervaring door te geven ?

-wat met projekt D, dit 'dagboek' eigenlijk, m'n onderzoek naar de BE (bijzondere energiën)?, gewoon in m'n geest opvolgen zonder noteren; uitleg hoeft niet, men verklaart je toch maar gek...of blijven noteren en uitleggen. Gedichten in die zin schrijven, is ook een oplossing...zoals voor ieder projekt natuurlijk.

-projekt E. een roman beginnen, al kan ik dit ook als een roman beschouwen

-projekt F. gewoon filosoferen en mediteren ... zonder veel te schrijven.

In kombinatie met m'n klassieke om-den-brode-werk of niet...zal moeten blijken. Waar ik niet op m'n plaats ben, zal ik wel gek worden en moeten vertrekken.

-projekt G.getting vocal : In Real Art Rillaar lezingen geven en media-watchen en uitleggen wat er met de wereld aan de hand is.

-projekt F. Zes maand reizen met 'mobilhome' en alle projekten onderweg kombineren

,in kombinatie met een paar kamers te verhuren, of andere mogelijkheden.

-projekt G. Humor, onder de vorm van Cabaret.

-projekt H. de ideale combinatie (8) van de vorige, een deel op reis, een deel thuis en in lezing-cabaretvorm de vorige 7 uitdragen, observeren, 'doorgeven', handelen...en vooral : innervoiceregistratie, geschreven of niet

-projekt I. foto's nemen van vaak details en van symbolische literaire tekst voorzien
Geslapen tot tien uur. De droom (DR), die ik mezelf had toegewenst, zo één met veel symboliek en treffende beelden en geen waarvan je achteraf moet konkluderen dat het gewoon maar een samenraapsel van flarden van verwarde situaties de dag ervoor was…kwam niet. Misschien omdat ik de hele week vroeg op moet, de wereld en de werkstress en m’n lichaam dus te zeer van de slaap genoot. Gisteren, de dag van de niet-afspraak met zo'n zeldzaam iemand die in de dynamiek van m’n real-art projekt geinteresseerd is, was een prachtdag. Ik heb voor het eerst echt gevoeld dat ik emotioneel niemand iets verschuldigd ben. Op elk domein van de filosofie (sociologie, politiek, psychologie, de existentievraag naar de zin van het leven na het leven…weet ik duidelijker dan ooit, dat alles aan mekaar hangt en hoe het grofstoffelijke(materie, levensomstandigheden) het fijnstoffelijke(woorden, gedachten, beelden, …) beïnvloed. Daar kan ik iets mee doen. Al meen ik dat weinigen er oren naar hebben of m’n woorden via hun ogen tot zich willen nemen.
Na de lange hete zomer van 1999 heb ik de zift in de garage uitgenomen. Toen ik hem uitnam, ging het hele liefdesbeeldscenario van de driehoek van de Mediterane Wi en de tropische Awie met mezelf in de rit naar Real Art aan me voorbij. Ook al hetgeen ik aan positiefs in het jeugdige leven van hun en mijn kinderen aanbracht, passeerde de revue. Na m’n maagzwerenkrisis en de ambulanceërvaring op het werk en de gedwongen rustperiode erna, toen ik de kracht vond om te regimen en het sexuele deel van m’n relaties tot beiden of één van hen te laten vallen en gewoon te genieten van het samenzijn als beste kameraad en door gesprekken, door natuurbelevening en innerkommunikatie de symbolische betekenis van symbolische achtergronden van gebeurtenissen probeerde te achterhalen…leek ik op weg om de staat van geest te bereiken die ik me had gewenst. Ik genoot van de humor tijdens de gesprekken, van de uitstappen. Doch, telkens de natuurlijke openheid tussen Awi en mij ter sprake kwam, dreef dit een wrange wig tussen Wi en mij. Dat je het met mekaar doet moet je zelfs niet uitspreken...het lijkt wel een instinkt dat vanuit de jaloezie opborrelt. Stammen wij misschien af van die tweeslachtige vissen die zowel een penis als vagina en eicellen en zaadcellen hebben ...en tijdens de paring mekaars penis proberen afbijten, zodat de ene de eicellen van de andere niet kan bevruchten ?

Als de kameraadschap tussen Wi en mij zou moeten verderduren moest ik noodgedwongen grenzen aan mijn mededeelzaamheid inbouwen.

Bij tijd en wijle bleef ik weer een tijd later toen we het soms nog eens deden weer monogaam met Wi om erachter te komen wat nu eigenlijk de bedoeling van heel deze driehoek was. Hoe monogamer ik met Wi bleef, hoe minder het op termijn zoals in onze hoogdagen tussen ons was. Hoe alleenlijk ik dan weer ook lichamelijk met Awie omging, hoe meer ik de kameraadschap en de culturele uitstapjes met Wi miste. Ik kwam er maar niet toe voor een klassieke 'dag na dag verhouding' met Awie te kiezen…misschien omdat ik een toekomstig gezinsleven met al haar leuke kinderen en mezelf als kostwinner, niet zag zitten. M’n filosofisch projekt had voorrang en beide vrouwen speelden daarin hun eigen rol tot het aandragen van stof over psychologische onderwerpen of tot een stuk zoals ‘er was dus toch leven na de dood’.
Alhoewel ik alleen in genetische reïnkarnatie geloof en vermoed dat de afgestorven als zuivere elementen lucht en licht enz…nog aan onze levens deelnemen…geloof ik ook in een soort al of niet toevallig karma waardoor mensen mekaar om bepaalde redenen tegenkomen, veelal gestimuleerd door waarin de eigen ziel als noodzakelijke illusies geloofd. Zowel de simpele, lichte zielen zoals Awie, met nochtans ook al geen simpel leven achter de rug; als de kilo’s die de Westerse Wi soms naast haar licht zijn voor een stuk meeslepen kan; lijken me aan te trekken…of misschien anders gezegd…ik geraak er niet van af. Alle pogingen om er via derden aan te ontsnappen, leiden altijd weer naar Wi en Awie. Gelukkig zijn die pogingen door het leven als scenarioschrijver bedoeld om me weer een ander facet van het menselijke bestaan bij te brengen...en de puzzels van verschillende menselijke karakters en gedragingen te begrijpen.
Op een dag dat Awie een drietal weken geleden blijven slapen was in RealArt, kwam Wi binnen met het slipje van Awie in haar hand. Ik lag alleen in mijn bed en Awie sliep in een sofa, nadat we een uur tevoren allebei wakker waren geworden en zij tot mijn en haar bevreemding in een sofa was gaan slapen. Waarschijnlijk hadden de scenarioschrijvers van het 'al' weer eens verhinderd dat Wi teveel in emotionaliteit duiken zou…dit was al enkele keren voorgevallen…dat bijna-ontdekt, maar toch niet.

Engelbewaarders als ingrijpende scenaristen ? Misschien had Wi die situatie wel zelf in het leven geroepen, dat voorkomen dat ze te direct met mij en iemand anders fysiek naakt zou worden geconfronteerd. Van welke konfontatie had ze eigenlijk het meeste schrik : de ziellijk-geestelijke of de lichamelijke ? Of werd het grenzeloze vertrouwen van haar in mezelf hiermee van ontgoocheling gespaard...in omstandigheden waarin men kiest voor mekaar ben ik ten slotte heel monogaam ingesteld.

Of moest dit gebeuren omdat ze zelf al na tien jaar nog altijd met haar man samenwoonde, alhoewel ze apart zouden slapen ? Of gebeurde dit omdat ze me niet de bons zou geven...want anders zou ik misschien al mijn energie in een gezinsleven gaan steken ? Mysterieuse zaak, het waarom van dingen die tussen mensen gebeuren.
Bon. Conclusies graag. Na het emotionele gedoe rond mijn ‘niet aanwezig zijn in de liefdesbeleving’ dat wel vaker de kop opstak sinds we ‘het’ weer in een periode van 'hernieuwde moed' met mekaar deden…had ik nog niet genoeg eerlijke uitspraken gedaan vroeger (?)…waarom trok ze daar dan geen konklusies uit en liet me zitten ?…

Daarna dus, liet ze weten dat het haar niet zinde dat ik energie uit de relatie met Awie haalde om in en uit bed ook tussen haar en mij te kunnen gebruiken.

Om de sporadische zwaarte van een bepaalde partner aan te kunnen, heeft iemand soms de energie van anderen nodig.

Alhoewel ik toen de laatste drie weken op alle gebied afstand nam van emotionele dingen (weer eens) en me beperkte tot telefoongesprekken die ook m’n theoretische inzichten verscherpten in het hele gebeuren in m’n omgeving; alhoewel ik dus zoveel mogelijk alleen was, ontwikkelde er zich geen nieuwe aantrekkingskracht naar Wi toe. Als ze zich niet te zwaar voelde, kon ik wel warm in mekaars armen liggen, maar bij de liefdestaferelen van vroeger in ons ‘houten huisje’, raakte ik niet meer.

Eigenlijk was dat al geleidelijk beginnen weggaan na m’n ontmoeting in met iemand die mij ook voor een bepaalde driehoek nodig had en m’n kortstondige idylle met de Chinese theologe Qi. Het aanhangsel in haar O was haar eerste, de mijne…onze verliefdheid bracht mee dat ik sommige van m’n teksten voor haar vertaalde in ’t Engels. De natuur had haar niet van borsten voorzien omdat het overkoepelende vanhet leven als scenarioschrijver weer andere dingen voor ons in petto hadden.

Zij trouwde met een Brit die acht talen kende en ze gingen in Como wonen…gedijen in de schaduw, l'ombre van LOMBardije. Mijn aandacht werd door de mij vertrouwde borsten weer naar andere wegen afgeleid. Zeggen dat ik me door 'lust' liet leiden is hetzelfde als zeggen dat ik zou beslissen van niet meer te eten. De weg naar m'n enige betrachting, een stabiele relatie, was nog ver.
Als de omgeving van mensen; hun exen en kinderen, dat toelaten is alles tussen twee zielen er wel en kunnen ze voor een stuk iets geestlijks bereiken. Het lichamelijke verlengstuk is dan ook rechtevenredig. Maar als er teveel negatiefs tussen die zielen gebeurdt…omdat dingen om zelf niet voor detectives helemaal naspeurbare redenen gebeuren…zullen ze niet altijd meer natjes worden van mekaar...wat een tijdelijk iets kan zijn...maar veelal blijvend of definitief van aard is.

Zelfs zonder sex dreigt een relatie waarin men, zelfs monogaam niet open meer kan zijn, op de klippen te lopen.
Hoe kan je onderricht geven over het belang van eerlijkheid en de werkelijke draagwijdte over wie je bent, over leven en dood ? Langs gewone gebeurtenissen om. Het heeft allemaal veel te maken met het kunnen aanvoelen of en hoe je jezelf kan uiten...tegenover anderen.
Intelligentie is de verstandelijk aangewende vorm van onze acht soorten van bewustzijn. Horen, zien, ruiken, tasten, het voelen van onze organen, denken, intuitief aanvoelen, de omgevingsfaktoren (en dan vooral onze relaties).

Maandag vier oktober...zie ook dik zwart chinees schrift en grote schriften die daarop volgden. Van Chinees gesproken. Ik heb een internetcontact, een leraares, Na , noemt ze. Na Wi en Awie ? Azië is weer vertegenwoordigd. Ik maak plannen om naar China te gaan. Toen ik dit tien jaar geleden tegen m'n vriend Chen zei,dat ik 'binnen tien jaar naar China zou gaan en dat alle jaren al aftellend herhaalde...had ik niet kunnen denken dat het er nog zou van komen.

Wat ga ik politiek gezien, in China vertellen ? Dat ze zich niet mogen laten vangen aan de Westerse meerpartijensystemen, maar meer in de richting van een technokratisch maar voor iedereen sociaal maatschappijmodel moeten evolueren ? Moeten ze ginder door het proces van iedereen heel rijk te willen zijn zonder het eigenlijke waarom van ons bestaan te beseffen en alleen maar produktie om de produktie te beögen ?
Vorige volle maan, toe ik op m'n sterkst was, wist ik dat alles in een stroomversnelling zou komen. Ik heb m'n sterkte het voorbije jaar en vooral deze zomer door wilskracht, voldoende opgebouwd om nu door te breken, lijkt het...ik weet aan wie en wat en aan welke toestanden ik me zou kunnen ergeren, maar ik doe het niet meer. Ik kan me niet meer geven in wat ik niet meer aanvoel en beoordeel alles naar de energie die ik op het moment zelf aanvoel...in overeenstemming met m'n opties naar de toekomst toe. Met iedereen eerlijk kunnen zijn, betekent voor sommigen een ondraagelijk iets...zeker als het met lichamelijke liefde te maken heeft. Waarschijnlijk wordt m'n huidige niet-sexuele verlangen nog verlengd...voor het weer overspringt naar een nieuwe monogame relatie, of de huidige weer ontvlammen. Waarom neigen bedrogen mannen (en bedrogen vrouwen )er naar ofwel hun liefde te verdelen of extra trouw te zijn ? Waarom vaak die spijt en toch geen spijt om het verleden(de momenten of perioden dat je beseft dat je dankbaar moet zijn voor ál je ervaringen (negatief en positief) om dingen waarvan duidelijk werd dat men ze niet had moeten doen...omdat men er achteraf emotioneel niet beter aan toe was ? Is dit een experiment in nieuwe vormen van samenleven of ...afgang ?
Echte oude bomen hebben door veel te verduren te hebben gehad, jarenlang overleefd...en daarom zijn ze zo sterk en zo breed en wijs geworden...dat men op een dag vindt dat ze in de weg staan.
Het water rimpelde, zonder dat de wind de oorzaak was.

De eenden stonden op misschien wat brood te wachten.

't Was een karper die door het wateroppervlak uitkwam.

Als protest tegen de massale vissterfte in Noord-Frankrijk.

Het lijkje van het lelijke eendje dat bovendien niet kon slikken,

aan de geurige bosgrond toevertrouwd.

Aan de rand van het water gaan zitten.

Ik heb wat ik een PIA noem, passing it all,

opgaan in de natuur terwijl al de rest in vrede de revue passeert.

De eekhoorn op tien meter van, komt nog altijd dichter bij.

Als het gedeelte lucht en licht...dat na m'n dood overblijft

ook zo'n bewustzijn heeft, zo'n zalig gevoel geeft,

wil ik daar voor tekenen.

't Lijkt op zoiets als na zalige sex, maar anders...NOG STERKER.

Wat me met m'n geliefden bindt is het genieten van haast kinderlijke dingen.
Die zo vluchtig zijn dat je ze zelfs niet kunt onthouden.

Zoals ware speciale energie ook moeilijk bereikbaar en vluchtig is.

Weet je nog onze kinderen, die waren ook vindingrijk in uitspraken.

Eerst kakken in het bos, dan terug een PIA-gevoel opbouwen

en wat zwemmen. Misschien voor de eerste keer dit jaar, de kachel aan na 't zwemmen.

Erzonder is eerst koud hebben en dan toch beginnen gloeien, zonder kachel.

Benieuwd welke gedachtengang er tijdens het zwemmen zal zijn.

Moet ik die of die auteur geen mail meer sturen ?

'Als je gekakt hebt kan je beter ademen en stroomt er precies weer licht je ogen binnen', dacht de sjamaan. 'Sjamaan' : op bepaalde tijdstippen in welbepaalde ruimten bepaalde aardgebonden zaken doen waar men z'n handen en de rest van z'n ziel moet voor gebruiken ten einde de nodige rimpels in het telepatisch netwerk te brengen.

Twee takken van één boom in het water. De rest heeft nu meer kans om overeind te blijven.

Eén stuk van de berk gaf het vertikaal zijn op.

Het met de zaag onder water zagen, een totaal nieuwe ervaring voor mij en de zaag.

De berk liet zich blij op het water trekken en in de winter blij opbranden.

Zoals vroeger, toen hij trots in de lucht stond en naar het licht reikte,

kan de berk nu weer naar boven gaan; terwijl z'n asse beneden zal blijven.

Hij die vroeger uitstraalde zal zich nu laten uitstrooien.

M'n vegetarisme heeft z'n grenzen, als de oude hond Porto hier een eend pakt, zal ik ze wel opeten.

Wel raar dat sommige honden katten doodbijten en anderen er mee kunnen leven.

Een domme vis die bijt, doet dat misschien omdat er beneden eentje te veel zit.

Net terug van het zwemmen. Twee achten van elk honderd meter gezwommen en in 't midden aan de koorden over de vijver gehangen en me voortgetrokken om het koude water nog meer te voelen.

De herfst begint zijn mooie vergankelijkheid in steeds heller en donkerder kleuren tentoon te stellen.

Uit het water komend, heb je geen kou, scherpte van zien en bewustzijn is heel helder.

Nu regende het en ik ging binnen in m'n blote thee zetten.

Nu zou ik heerlijk willen gaan slapen, maar het werk om den brode wacht.
Wi ziet er extra mals uit. Heeft waarschijnlijk veel zin in me. Denkt ze dat ik het met Awi gedaan heb ? Nee, het komt van die andere vorm van natuurbeleving meisje.

Ik heb het met de natuur gedaan, vandaar. Wat gebeurd er met de energie van niet-uitgesproken zinnen : zoals : "Een vrouw aankunnen is niet zozeer een kwestie van potentie, maar van invoeling...er komen zeker geen dwaze fantasmen bij kijken". "Dwaze fantasmen duiken vaak vanuit onvoldoende inleving op".

"Stresseerd allemaal jullie eigen, niet meer met mij...mijn buikmieren ontwaken als dit te lang duurt".

"Haar mimiek wordt weer als honing, maar deze jonge heeft er geen zin meer in". Innerlijke dialogen.

Soms kan er in de liefde iets met iemand niet doorgaan omdat andere mensen en aktiviteiten op je dagprogramma staan, zelfs zonder dat je dat zelf op voorhand weet. Soms heb je beiden geen zin om naar het op een andere plaats gelegen liefdesnest te gaan omdat er iemand van de kinderen juist die avond, zonder dat we het weten,onze aanwezigheid nodig heeft.
Het moment waarop je vindt dat niets meer je kan ergeren, hou je dan maar vast voor wat er op je afkomt en geniet er eerst maar van.

Zonder schuldgevoel is veel mogelijk in liefdebeleving, maar buiten het paar valt het praktisch te moeilijk uit voor iedereen goed te doen en geen negatieve emoties op te wekken...we stammen zoals gezegd misschien af van die tweeslachtige vissen die mekaars zaadlozer afbijten om zelf de eieren van de andere kunnen te bevruchten.
Door anderen constant iets willen laten in te zien, ben ik zelf wijzer geworden.

de evolutie van de wijsheid : natuurlijke levensbeschouwing/ religieuse levensbeschouwing/ filosofische lb/ energetische lb.

Net zoals de volgorde bewustzijn-/fysica/chemie/biologie/bewustzijn +

Of de volgende : straling, materie en eterie en hun gast : esoterie

Of deze : Instinkten, Emoties, Gevoelens, Verstand, Intuitie,Liefde, Energetisch innerlijke rust
Hoe meer je iets probeert echt te doen , des te verder verwijder je je er soms van, als het niet echt de bedoeling is dat je het doet.
Hoe meer bladeren er nog op een boom staan voor de eerste zware storm, hoe meer kans dat hij omvalt, omdat hij meer wind vangt, al is z'n bladeren lang kunnen houden, ook een bewijs van kracht en zal het dus nog wel meevallen.
De materie heeft ons geschapen om als fijnste instrumenten te getuigen van de geest die langzaam in haar en uit haar straling is gegroeid en er weer naartoe keren zal. Dit proces van bewustzijn is nu op een hoogtepunt gekomen .
De veelzijdigheid aan interesse, maakt soms periodes van lezen, docu's, films nodig; ook omdat het gebrek aan vooruitgang van anderen op de gebieden waar ik mee bezig ben toch tot perioden van óók entertainment leidt, noopt, dwingt.
Sterven is weten wanneer je geen hout meer bij op het vuur moet gooien, omdat je weet dat de nacht begint en je de slaap in gaat onder de warme deken van de barmhartigheid, warmachtigheid.
Bij het uitdoven van de vuurkrikken dacht ik aan alle continenten, mensen, dieren, doden, levenden en toekomstigen, zielen en geesten en zond m'n goede energie naar hen uit.
De zin van het leven is het beleven van de zin van het leven. Geschreven naar aanleiding van een ervaring op de Pico de Nieves.(eiland Las Palmas)

Nieves betekent in mijn dialect : nieuw en nergens(in 't spaans 'sneeuw', wit)
De evolutie van het onhoudbare naar het leefbare persoonlijk en sociaal.