En toen en toen en toen was de dag van gisteren weer geschiedenis inleiding

DO22/04/04

Wandeling gisteravond deed me goed, naar Kapellen en terug via tramspoor.

Teveel dingen om een verslag of bijzonderheden van te schrijven

Ga er mee stoppen. Eens zien of ik m'n historische roman kan voortschrijven.

ZA24/04/04 de onvoorkoombare fouten van het Trotskisme en Stalinisme enz

Z025/04/04 revo Portugal, toch knap in één dag,maar...

ma26/04/04

goe geslapen, niet getwijfeld over al of niet verlengen, ben gewoon niet bekwaam om weer te klas-ziek te werken

Na theatermonoloog paar uur aan gewerkt weer vreselijk moe. Wat rusten,wat richting zoeken. Enorm veel dikkopjes in water naast boot zien zwemmen, zat juist midden de spermatozoiden.
WOE28/04/04

tot nu toe altijd gedacht dat een stuk van de wereld gek was en hij niet...dit is een wereld waar de zachtaardigen, de rebellen en kunstminende naar rechtvaardigheid strevenden het moeten afleggen tegen zij die alleen de rede en het eigenbelang volgen...vanuit welke hoek dat eigenbelang ook komt

Radionieuws : 36O mensen staken bij Tupperware tegen afschaffing plaspauze in Aalst...is hem bij zijn laatste poging niet gelukt...omdat hij op 't eind wel wist in welke bereidheidsstaat z'n collega's waren.
De fietstocht naar de notenberg

------------------------------------------------

Helder, zonnig weer, de benen doen alleen in 't begin zeer.

De fiets, hij kraakt zelfs niet meer op de terugweg.

Glijdend door de bries tussen de bloesems van appellen en peren

elk een andere kleur en geur en tijdstip dat de bloesems ontkelken

Bloesems van fruit lijken niet te verwelken, ze ontkelken, hun blaadjes vallen af naar gelang de wind

of de vrucht die in de bloem is gevormd.

Typische notenbergsteen gevonden, door maaimachine in twee gekliefd, groen vanbuiten, blauw vanbinnen, denk ik althans, ik zal het eens vragen aan iemand die het beter weten kan.

In gras gelegen, nagedacht ...of hoe heet zoiets bij mij over dementie en allerlei wereldproblemen

Poezie in m'n hoofd :

ik zal geen pisbloemen 'paardebloemen moet je zeggen' hun zaad meer rondblazen

laat de wind dat maar doen

ik zal geen mensen meer proberen overtuigen

laat het leven en de geschiedenis dat maar doen

ik zal niet meer geloven dat ik soms gek aan 't worden ben

laat de anderen dat maar doen

ik zal geloven dat wat iedereen op een warme manier wenst

ooit op de een of de andere manier toch eens uitkomt

al is die persoon al lang gestorven, al is het met andere mensen

ik zal geloven dat ik gewoon een transmitter ben die een piepklein stukje van dat alles mogelijk maakt

terwijl ik het schrijf fietst er iemand al fluitend onder mijn raam voorbij

als we met z'n allen moesten geloven dat vrede mogelijk is, dat bewustzijn mogelijk is,

dat verzet mogelijk is, was het overmorgen met oorlog en armoede gedaan

Opeens was de zon weg, de fiets op naar huis dit even neerpennen

De rest van de dag mijn rol tussen mensen weer gespeeld.

En achteraf weer veel te veel overbodige(?) en nodige verbanden moeten verwerken.

oc




geboorte 1ste Oeroe-mixed duif

momentje, dacht ik even,

ze broeden op een loos ei

nu zit ik toch met het gegeven

er kwam een donzig wezen erbij

't gaat bij duiven niet zoals bij kippen

pas uit het ei en kort daarop al scharrellen

daar moeten ma en pa veel langer op zitten

maar duiven kunnen wel door de lucht dwarrellen






samenvatting vervlogen dagen niet meer te doen, iedere dag is een roman op zich hoewel er schijnbaar niks gebeurdt
1/07/04-31/07/04AXIOMA'schouwtoneel' : via de elementen zijn diegenen met een andere stoffelijke dimmensie één met hun gelijkgezinden of tegenpolen/ze krijgen een schouwspel aangeboden, misschien 'zien ze het wel mee', een schouwspel dat wij opvoeren...al wat voor hen verborgen bleef en wat zij nog moesten leren wordt nu voor hen ook duidelijk in dingen die ons overkomen...realiseren we die toekomst bij leven dan ziet onze aardse toekomst er ook beter uit. Waar of niet waar ? Wie zal 't zeggen.

Een voorbeeld. Voor de dood van haar moeder stond een bepaalde vrouw haar eens zo passionele verhouding op een nulpunt. Na de dood van haar moeder begon de hele cyclus van haar verhouding opnieuw : vriendschap, literaire interessen,uitstapjes, reizen, passie...en terug naar af omwille van andere lessen te leren in dit leven...

in enkele weken tijd. DE OVERLEDEN MOEDER HAD NOOIT VAN DIE RELATIE GEWETEN.
voor wat nu juist op welke dag gebeurde, zie mijn dagboekschriften

achter het gebeurde, gedachte, gevoelde, waargenomene zit altijd veel meer dan het op z'n eigen zegt,

de kunst is van niet vermoeid te worden van je innerkommunikatie
AXIOMA 'drie lijnen' : 1.de aarde is een theater voor het geestenrijk (de ziel is diegene die NU is, de geest diegene die was en samen zijn ze wat wordt).

2.Er is een wisselwerking tussen de zielen onderling en 3.de innercommunikatie van de ziel zelf (die communikatie valt uiteen in praktische en intuitieve dingen) 4. het inhoudsloze kan geen stand houden (of het nu een struik is die niet genoeg licht krijgt of iemand wiens rol op aarde als ziel is uitgespeeld. Ook een ziel kan net als een struik niet genoeg 'licht' meer krijgen en overschaduwd worden...soms zoekt hij of zij het zelf...tegenstrijdig genoeg om zijn eigen groei mogelijk te maken. Wat je jezelf als opdracht geeft gebeurdt.
AXIOMA 'voorbestemdheid' Alles ligt op voorhand vast, als je zelf 'vast' zit...dan kan je niet sturen en ingrijpen. Dit speelt allemaal mee bij 'psychoanalyse'.

AXIOMA 'ouwe dag' soms worden mensen heel oud omdat ze hier voor enkelen nog een rol te spelen hebben,

soms omdat ze nog niet klaar zijn om het theater van de anders-levenden mee te beleven

AXIOMA 'uitvindingen' elke nieuwe bijna-uitvindingen wordt door intuitie na het leven van de would-be-uitvinders aan anderen doorgegeven
De julidagen daarop. De ontdekking van een soort gelaten rust in m'n eigen. Was het alleen die zalige warmte ?
de stilte

is allen wie niet meer klassiek bestaan

want zij zijn zogezegd stil, wind, water, aarde, licht en golf

de dood doet ons vergaan en overgaan;

terug naar onze essentie

in beelden blijven we voor de levenden achter

al wat we onszelf en anderen wijsmaakten verdwijnt

wat blijft, onze menselijke waarde

die met z'n licht in het licht doorschijnt,

in lucht kan ingeademt worden

licht is ook die er niet meer zijn

lucht doet niemand pijn

alleen zij die in de zwaarte van het leven

op de duur zelf weer licht en lucht en stilte willen zijn

stilte, lucht en licht doen niemand pijn

omdat ze zijn wie de heengeganen waren
hoop ellende of 'gezonden' of 'gezond worden' ?

geminacht door haar vader

genomen door de verkeerden

gevangene van haar knopen

geteisterd door niet meer weten hoe te hopen

gedwongen tot half-moeder zijn

gezopen tegen de pijn

gevierd en weer recht gekropen

gehangene nog vòòr het vonnis

getrouw aan het proberen zorgen voor haar kroost

gehuwd, maar nog voor hoelang ?

geleefd, veel te bang

gehunkerd naar teveel

geld maakte alles nog ingewikkelder

geloofd, niet meer

gelachen, dat deed geen zeer

geluk, af en toe nog eens

geteisterd door op den duur haar eigen

ge weet niet wat ge voor zo iemand nog kunt doen

geen perspektief, behalve die van haar kindjes

gek, voor een stuk, soms meer dan anders
er is

er is de vogel die zingt

, de vogel die niet meer zingt, de stilte

er is de vogel die vliegt

, de vogel die niet meer vliegt, de lucht

er is de vogel die ziet,

de vogel die niet meer ziet,

het licht
wij geven

wij geven

wat licht aan mekaar door

om kunnen blijven verder te leven

van dat licht, verwant met glans in ogen

die door onze woorden en aanrakingen worden geboren
wij geven

wat lucht aan mekaar door

om ons blijvend fris te houden

van die lucht, verwant met een sprong naar boven

die graag ook weer naar beneden komen wil
wij geven

te weinig of te veel, stilte aan mekaar door

om onze kalmte te bewaren

van die kalmte, verwant aan het alles

, verstrikt in niets
Ik was dus thuis in mei en juni en nu ook juli. Bijna bezweken onder het gewicht van m'n persoonlijke en de wereld. Opgetornd tegen de praktische overlevingsvereisten van deze wereld. 360 maanden bijna ononderbroken als volwassene gewerkt en nog een zeker 80 maanden als kind en dan nog de school niet meegerekend. Opgetornd tegen de kontrole op de zieken en het donkere in die politieke wereld van ons. Langzaam weer sterker worden, durven...moeten rusten in de dag. M'n filosofische opdracht hervat. Heb ik dan uiteindelijk geleerd de zware emoties van anderen te kounteren ? Moet ik dit niet leren ? Kan ik ze niet gewoon vermijden door zelf emotioneel gelukkig te zijn ?



Ik werk aan vertalingen van m'n veelzijdig werk (niet teveel ineens) om naar groepen en individuen die bezig zijn met wat ik bezig ben door te sturen...of ben ik niet de eerste die daar zo allesomvattend en diepgaand mee bezig is ?

De response is bedroefend, maar dat zal na de publikatie van m'n advertentie begin september, misschien beter zijn...(noppes zal achteraf in september blijken, zelfs na een radiointerview van tien minuten op de vlaamse radio. Maar nu zijn we nog begin augustus. Augustus begon met het verhaal van iemands vader die voor de oorlog in Duitsland aan de spoorwegen gewerkt had en die op de plaatselijke tramlijn tegengehouden werd als machinist door een drietal Duitse soldaten, waarvan één hem herkende als vroegere werkmakker. Hij mocht doorrijden. Internationale solidariteit.
'vrije liefde' Wat is de bedoeling: van zij die jaloers zijn het eten van de verboden vrucht en het zwaar-emotionele af te leren ? Lokken ze daardoor hun eigen miserie uit ? Kan een vrouw die de man waarop ze verliefd is en die voor haar kiezen wil...wel nog emotioneel gelukkig worden als ze hem niet volgt of 'bedriegt' ? ' Vrije liefde' kan die ook wel een duurzaam lichamelijk verlengstuk hebben ? Of kan dit niet omdat het waarom van bepaalde symbolische tegenstellingen tussen de aantrekkingskracht tussen wezens van mensen dan duidelijk worden ? Als een man zijn vrouw verstoot, kan ze dan naar een andere man als de zielsreden voor haar verstoting bij haar ligt , zal ze dan nog gemakkelijk meer gelukkig worden ? Is een zielsreden niet een iets dat niet zozeer met de praktische maar symbolische psycholigische dingen in het leven te maken heeft ? Ik weet het 'niet graag eten meer maken voor iemand' is ook al symbolisch. In gelukkig worden speelt de genetica ook een rol ...zelfs voor de opvoeding in huis en school begint. Als je licht en sterk genoeg bent spring je wel over de hindernissen der genetika denk ik. In hoeverre leven wij via de tegenstellingen in onze genetische erfenissen verder ? De positieve emoties moeten het op de negatieve emoties halen en die kunnen van alle kanten komen.
DRIESPEL

Soms komt men( over )als een kermend iemand

Soms als een leeuw,soms als een tornado

Soms in een kluwen van objektief niet te achterhalen zijnsstromen

De scheppende kracht der natuur...noemt theatergenie.

Zoals een boom zijn sap omhoogtrekt, trek ik de gedachten naar boven en beneden,

omdat de wereld kan verderbestaan.

De echte details ... geheimen voor eenieder...in 't beste geval even vasthouden en dan weer weg.
In Tielt-Winge haalt men vijf sterren : een wereldkaart op blauwe plasitik op een voetbalveld met een vierduizend man. Een reproduktie van een 15-tal gekende wereldbouwwerken. 1OO klaargemaakte gerechten uit heel de wereld. 100 kado's vanuit heel de wereld naar Tielt-Winge gestuurd. 100 typische klederdrachten.

De opening en sluiting van de Olympische Spelen in Griekenland, was ook heel mooi. Terwijl het geweld in de wereld voortduurd, hoop ik op de eerste Olympische Spelen zonder dat er ergens nog honger of ellende of oorlog is. Er is zelfs een uitzending over het schilderij 'déjeuner sur l'herbe' , waar ik in 't school een stuk over schreef...

het zal één van die levensbepalende herinneringen zijn. De avond van het vuurwerk in Aarschot was ook heel ok...zonder het te hebben gezien veel energie gekregen.
Er is maar één ding dat niet bestaat en het is krachtiger dan alles : tijd..
meisje in kiosk

meisje van een jaar of zeven

leuk rokje, bloesje, krantenkiosk

knietjes totaan het domme wereldnieuws

starend naar de grote mensen daarboven

blote mannen , maar vooral veel vrouwen op die photo's

blikken die ze niet begrijpt,

stout uitgeworpen tongen, ogen die stout kijken en die ze niet begrijpt

ze zal het haar mamma vragen

en horen dat die alleen maar kijken om geld...

niet lief kunnen zijn
Op 't internet een site van een Japanse die aan het wereldgeweld en ook persoonlijke dingen lijkt ten onder te gaan, maar zich weer hersteld.

In september vooral m'n dromen kort genoteerd...daarover niks, zou dit schrijven veel te ver leiden. Welke bijblijven : de waterput die ineens rond mijn pomp stond :

mijn eigen ivertuigingen blijven volgen. Die week las ik de drie boeken van Neale Donald Walsch, die een goed geslaagde roman zijn, maar de werkelijkheid is niet zo simplistisch...het slechte wordt ook nergens bestraft dan op aarde...dat zie ik ook niet zitten. Documentaire Elias Chacour die als christen scholen voor alle religies oprichtte in Israel, mag er tussen al die miserie daar, ook zijn. De periode van het vragen om een droom met een antwoord op iets, lijkt voorbij...alles nu volledig op eigen kracht ...omdat ik energie heb ?
deel III

het geloof, moderne versie

Ochtendwandeling op het oktoberplatteland. Zacht weer met een wind die naar de zee ruikt, alhoewel 150 maal duizend meter verwijderd. Ik kom Euafi, een meisje van achtien tegen. Beetje Berbers, beetje Vlaams, haar overgrootvader was nog onderwijzer en gelegenheidsschrijver en spreker op feesten, terwijl mijn grootvader er dan zong of liet dansen. Vannacht is ze naar het concert van de jongerengroepjes geweest.

Metal, Punk, Hardcore...maar spijtig genoeg niets tussen Beethoven en alles sindsdien. Rauwe, moeilijk verstaanbare kreten, 'why must we die', liefdespijn in de standaardtaal, maar geen contestatie...soms een dansen dat aan videospelletjes met geweld doet denken. Ook haar ding niet...maar ook de nieuwe generatie moet leren het onderscheid tussen massaconsumptie en kunst te maken. Ik vertel haar dat sommige groepen uit de arme dorpen van het zuiden misschien voor een vernieuwende inbreng kunnen zorgen...en waar ze hun optredens via het internet kan vinden. Je moet ze gaan zien...niet alleen downloaden.

"Oh ja", zegt ze..."mama en ik hebben op jouw site proberen geraken, maar het lukte niet". "Dan zal ik mijn programeur er bij ons thuis er eens moeten laten naar kijken", zeg ik.

Terwijl ik dan alleen langs de leeggeplukte fruitboomgaarden wandel en voel dat land en zee één zijn, maar het ene gewoon zonder zeewater, bedenk ik dat ik Euafi misschien een kopie van m'n filosofisch werk en gedichten en zo kan geven...of m'n teksten die een inzicht in geschiedenis proberen geven...dat heeft de jeugd; en niet alleen de jeugd; dringend nodig. Soms hangt er uitzonderlijk nog een aan de boom rijp geworden peer van de ene of andere zeldzame soort, verleidelijk te zijn. Van in het veld heb je een mooi zicht op het dorp met al z'n huizen en levensverhalen. Alle verhalen gaan heel lang terug, toch is het alleen het NU dat je voor ogen moet houden...als je het niet te moeilijk maken wil.

Er is de ekonomische toestand van de mensen en de zieletoestand van de mensen. Indien ze een gegarandeerd inkomen hadden, zouden ze dan niet geruster zielen zijn ...of hebben ze die uitdaging 'om er te komen' nodig ?

De kleine boeren van na de vijftiger jaren en nog een paar decenia's later zijn bijna verdwenen. Voor akker en veeteelt schieten er nog een paar over. Op nog enkele grote fruitboeren en enkele kleinere na zijn de meeste tot het leger loon- of vervangingsinkomens gaan behoren...als je sommige vrije beroepen buiten beschouwing laat. Iedere dag speelt het klimaat een klein stukje van een seizoen met de wind, de zon en de regen. Eng is het pas als de nattigheid langer dan enkele dagen voortduurdt. Niemand slaapt er nog onder de blote zolderpannen zoals m'n grootouders in de tijd. De Europeanen vechten niet meer onder mekaar en de wegen zitten vaak vol auto's.

De kerktoren domineert het dorpsbeeld en lokt alleen bij begrafenissen nog vrij veel volk. Er zijn nog wel huwelijken maar zeker zoveel relaties vallen na enkele jaren uiteen. Het is een voorrecht mensen te kennen binnen een dorpsgemeenschap. Te zien hoe ze toch er proberen er het beste van te maken.

We zijn hier om mekaar te troosten, omdat we niet altijd weten dat we eeuwig zijn.

Troosten kunnen we op velerlei manieren doen. Het voorzien in ons levensonderhoud, het leren van talen, het liefhebben van allerelei, van onszelf tot de ander, tot en met de vele kunstvormen. Troost me omdat ik voor de moment wel inspiratie heb, maar ze niet kan uitdrukken. Het lijkt wel of de literatuur en paranormale vergelijkingen die in m'n hoofd tot stand komen aan de hand van wat ik beleef en denk daar alleen maar voor een reeds gestorven 'lezerspubliek' tot stand komen. Heden en verleden blijven prachtige konstrukties opleveren, zelfs gecombineerd met de toekomst...er zit natuurlijk ook drama en pijn en onmacht om wat er aan barbaaes in de wereld gebeurd tussen, maar daar moet je dan telkens weer proberen van af te geraken door je inzicht in de realiteit van het geheel der dingen op tijd voor ogen te blijven houden. Niet iedereen is even politiek met onrecht bezig bijvoorbeeld, daarom zijn onze politiekers maar het resultaat van onze omstandigheden en onze wil, niet van ons idealisme.

Troost me die dagen van donker en nattigheid en koude, zonder dat de zon eens piepen komt en het ergens in m'n lijf soms stram aanvoeld. Troost me, muziek, als ik de door m'n maagzweren teweeg gebrachtte vermoeidheid wegrust. Troost me vrouw, met het reizen naar en beleven van de sex. Troost me liefde.
In de namen van alles en iedereen zit al ingebakken welk een symboliek ze vertegenwoordigen. Het zonnestelsel bijvoorbeeld : Hoe help ik de volgorde van de planeten rond de zon te onthouden : aan de buitenkant PLUTO : PLUs is meer, meer dan alles (O), is er niet,' O' is verzameling. Dan volgt NEPTUNES. NEP is vervanging, niet echt. URANUS (UR, 'tijd') is ook zo iets onechts, waar we ons laten aan vangen. Dan komt JUPITER, zoals het bier JUPILER...na de tijd, nog meer illussie door de drank : als we genoeg verwaring opgebouwd hebben, komt MARS, god van de oorlog, en dan is het tijd voor verandering, want de planeet daarachter,is, de AARDE.
Volgende stap is de liefde, versymboliseert door VENUS...na de liefde zou de heling moeten hebben plaats gevonden : MERCURIUS...'CURED', genezen van de oorlog... dan zijn we als mensheid weer rijp voor het licht, de ZON. Ik vergeet er toch één, maar zoek die zelf maar op en geef er een betekenis aan.

Alle krachten van de zon en de planeten zitten in ons en we moeten ze in een evenwicht houden...we moeten dat volhouden tot ons sterrenstelsel verdwijnt...zelfs nadat wijzelf als individu zullen verdwenen lijken te zijn.

Toen in de tweede wereldoorlog de nazi-bezetters de plaatselijke administratiesopdracht gaven van de Joden, communisten, zigeuners... op te sporen en ze administratief klaar te maken voor transport naar vernietigingskampen werkten overal ambtenaren mee aan deze taak. In mijn land waren de twee betrokken ministers 'De Schrijver' en 'De Vleeschauwer'...eerst de administratie, dan het uitroeien...what's in a name again.

Ik dacht in deze week even aan een dorpsvrouw die toch al enkele jaren dood is, gestorven na haar man. Ik vertelde aan m'n moeder dat ik een beeld van haar opgevangen had en vroeg haar gewoon, 'hoe zou dat komen' ? Ze moest even zoeken. Hij overbeschermde haar...zij kon weinig mee op aktiviteiten met andere vrouwen.

Na zijn dood kon ze ineens alles. Na het vertrek, op welke manier dan ook, van overbezorgde mensen...blijken die mensen ineens meer aan te kunnen dan men zou kunnen denken. Steunde de overledene zijn ex-beschermelinge of was de beschermelinge van zijn overbemoeizucht bevrijdt ?

In de week zag ik een documentaire over de eerste cellen die zich alleen aangetrokken voelden tot cellen met een andere inhoud dan de hunne. De bedoeling van het leven lijkt te zijn van door contradiktie tot nieuwe eenheden te komen die niet alleen een optelsom van de vorige twee zijn, maar ook een nieuw gegeven of nieuwe gegevens in zich besloten houden...wat tot nieuwe aantrekkingskracht en nieuwe tegenstellingen leidt, waardoor de oude uitgezuiverd worden en de toekomstige zich aan de wijzigende omstandigheden kunnen aanpassen. De scenarioschrijvers van het leven, de geaardheid van de elementen, het 'goede', of noem het zoals je wil, houdt van een beetje spanning allerhande.

Ik heb eens een muziekleraar gehad, die zijn lessen nogal meetkundig, houterig, bracht. Een paar weken terug, kreeg ik een beeld van hem binnen, en de boodschap dat muziek een soort wiskunde was. Zelfs het meest estetische is kind van dezelfde grondverhoudingen dacht ik dat het betekende. Ik voelde aan wat hij daarmee bedoelde en wist dat ik me ook daarom aan mijn droom van de gemetste put rond mijn pomp in de tuin moest houden... er is niks dat zonder vorm kan bestaan, al wat kleiner of gelijk aan nul is, het zinloze,...ontploft toch vroeg of laat...of het nu om maatschappelijke systemen of menselijke relaties of rotsen gaat.

't Leven gaat voort. Een grootmoeder hoopt stilletjes op een ongecomliceerd leven voor haar kleinkinderen en kinderen. Houden van, trouwen, kindjes. Geen alleenstaande moeders en zo.

Socale weetjes. De ene betaalt z'n vakbond niet meer, niet zozeer wegens de collaboratie van de vakbondsleidingen met het kapitalisme en z'n ingewikkelde juridische wetten om iedereen verdeelt te houden, maar vanuit een 'waarom is dat allemaal nodig'-houding. Hij mist dan al eens een maand werkloosheidsgeld.

De andere maakt gebruik van de praktische voordelen die een aansluiting kan bieden. Indien beiden een geschiedkundig bewustzijn hadden, eisten ze het recht op een inkomen. Zoals men dagelijks in armoedige omstandheden zonder sociale vangnetten in het armste deel van de wereld probeert te overleven, zo blijven we hier ook maar doorwerken zonder ons over de eenheid van alles te bekommeren. We bekommeren ons misschien soms, maar de initiatieven om de kaders van het oude denken te doorbreken, hebben nog geen navolging.

Tadzijikistan-documentaire. Mensen gezien die geleken op tante Bertha en Everard-zaliger (grootoom en groottante). We komen van ver. Hun kleindochter heeft trekken van één van de kinderen die in Ossetie(Beslan)vermoord werden...en waarvan een foto aan één van m'n muren hangt.

Het belang van dat sommige dingen tussen sommige mensen moeten blijven en soms ook niet...het waarom van het niet kunnen zwijgen...ben ik aan het achterhalen.

Zoals een schrijver geniet van te schrijven of afziet van te schrijven en de lezers daarvan kunnen genieten, zo genieten diegenen die dood zijn misschien ook bij het meebeleven der gelijkgestemden hun levens, leren nog bij door ons geprobeer misschien. Zij en wij één ? Ik geef de signalen van de noodlijdenden en gelukkigen aan hun door.

De liefde en de biljart, wie duwt wie naar wie ?

Gisteren zag ik de eerste keer de maan (de halve) door m'n sterrekijker, de toppen aan de bovenhoek, keken me verleidelijk aan...het universum bestaat...er werd nog iets meer echt geboren tussen ons...is zijn geld en gegudder toch waard geweest.

Ontwaken, de ontwaakfase is elke dag weer vergelijkbaar met een geboorte...

op een rij zetten wat de betekenis van je dromen en dan de voorbije dag was en wat je vandaag te doen staat.