Enformasyon toplumu ve tüRKİYE

Tablo 1:ABD’de Aktif Nüfusun Sektörel Dağılımı (1870-1980) (yüzde)

Sektörler	1870	1900	1920	1940	1947	1968	1980^o
Tarım	57.7	37.5	27.4	18.2	15.2	5.1	3.1
Sanayi	19.2	31.4	35.4	33.2	35.8	30.8
Hizmetler	23.1	31.1	37.2	48.6	49.0	64.1	68.2

^o1980 yılı verisi tahminidir.

KAYNAK: Daniel Bell, The Coming of the Post-Industrial Society: A Venture in Social Forecasting, New York : Basic Books, s.130 ve 131’deki verilerden düzenlenmiştir. (Dura ve Atik 2002 s.69)

Şekil 1:ABD’de Aktif Nüfusun Sektörel Dağılımı (1870-1980)

KAYNAK: Tablo 1’deki verilerden düzenlenmiştir. (Dura ve Atik 2002 s.70)

Sonuç olarak endüstrinin gerek üretim, gerekse istihdam içinde payının gerileme sürecine girişine, buna karşılık özellikle bilgi ve enformasyonun ağırlığının giderek artışına tanık olmaktayız.(Bkz. Bozkurt, 1997 s.25)
2.2.2 Yükselen Yeni Sınıflar
Yeni toplumlarda insanların çalıştıkları yer değil aynı zamanda yaptıkları işin türü de değişmektedir. Endüstrileşme sürecinde nasıl bir önceki toplumun temsilcileri olan sınıflar ortadan kalkmış ya da eski güçlerini yitirmiş ve yerine endüstri toplumunun temsilcileri olan sosyal sınıflar yükselmişse bugün de enformasyon toplumuna geçiş sürecinde yeni sınıfların yükseldiğini görmekteyiz.
Bilindiği gibi endüstri toplumlarında yarı vasıflı işçiler çalışan sınıf içinde en kalabalık grubu oluşturmaktadır. Hizmet sektörünün gelişmesiyle beyaz yakalı işçilerin yapacakları işerin sayısında büyük artış olmuş ve 1956 yılına gelindiğinde ilk defa beyaz yakalılar endüstri uygarlığı içinde mavi yakalıların sayısını geçmiştir (Bkz. Bell, 1973 s.15-8 ve Bozkurt, 1997 s.25)
Toffler’a göre İkinci Dalga adını verdiği endüstri toplumunda iş belirli konularda uzmanlaşmayı, aynı hareketi tekrar tekrar ve durmadan yapmayı gerektiriyordu; bunun sonucu olarak da işverenler zaman kavramına sahip, söz dinleyen ve belirli bazı hareketleri yapmaya razı olan işçiler istemekteydiler. Bu nitelikler okullarda geliştirilip iş yerinde ödüllendirilirdi. Enformasyon toplumu yada Toffler’in deyişiyle Üçüncü Dalga yaygınlaştıkça, iş daha az yineleyici bir nitelik almıştır. Bölünmeler de azalmış her işçi işin daha az değil, daha büyük bir bölümünü yapmaya başlamıştır. Esnek zaman ve işin temposununişçiye bırakılması davranışların senkronize edilmesini artık eskisi kadar gerekli kılmamaktadır. İşçilerin işlerinde daha çok değişiklikle, yeni düzenlemelerle başetmeye hazırlıklı olmaları beklenmektedir(Bkz.1981 s.436).
Drucker’a göre bilgi toplumunda ihtiyaç duyulan bu yeni işçi, eğitimli insan ya da diğer adıyla bilgi işçisidir. Eğitimli insan doğrudan doğruya yeni toplumun amblemi, simgesi, bayrakçısıdır. Feodal şövalye ortaçağ için, burjuva kapitalist toplum için ne ise kapitalist-ötesi toplum için bilgili insan odur(Bkz. 1994a, s.192 ve 1994b, s.16).
Özetle enformasyon toplumunda tarım, sanayi, hizmetler gibi üç sektörün yanında bir dördüncü sektör olarak bilgi işçilerinin oluşturduğu enformasyon sektörü giderek artan bir öneme sahip olacaktır. (Uğur’dan aktaran Bozkurt, 1997 s.27)