Əshabələrin fəziləti

3) Əshabə­lə­rin pak­lı­ğı

Əshabə ol­maq bö­yük şə­rəf­dir. Bu adı da­şı­yan şəxs başqaların­dan se­çi­lir. Mü­səl­man alim­lə­ri­nin yek­dil rə­yi­nə görə bü­tün əshabə­lər is­tər fit­nə-fə­sad­lar­la üz­lə­şən­lər, istərsə də üz­ləş­mə­yən­lər ol­sun, pak adam­lar ol­muş­lar.

Əshabə­lər ma­lik ol­duq­la­rı in­sa­ni key­fiy­yət­lə­rə gö­rə müt­ləq pak ol­ma­lı idi­lər. On­lar ən bö­yük iman və eti­mad sa­hib­lə­ri idilər. Al­lah və Onun rə­su­lu (s.a.v.) əshabə­lə­ri məhz bu ruh­da tər­bi­yə et­miş­lər. Mü­səl­man üm­mə­ti də on­la­rı be­lə ta­nı­yır.

Bu­na gö­rə də əshabə­lə­rə tə­nə et­mək, söy­mək və ya ün­van­la­rı­na pis söz­lər de­mək ol­maz. Yol az­mış­lar və bidət­çi­lər on­lar haqqın­da be­lə hə­rə­kə­tə yol ve­rir­lər (mə­sə­lən: Ömər, Ai­şə, Təl­ha, Zu­beyr və s. ba­rə­də).