Koca Ragıp Paşa: Divan ve mektuplarından oluşan Münşeat’ı vardır. Nedim ve Şeyh Galip’ten sonra 18. yüzyılın en önemli şairidir. Nâbî tarzını (hikemî şiir) sürdürür. Şiirleri didaktik ve ahlakî içeriklidir.
Şeyh Gâlib: Divan edebiyatının 18.yüzyılda yaşamış son büyük şairidir. Galatasaray Mevlevihanesi’nde şeyhlik yapmıştır. Nabi’nin “Hayrâbâd”ından üstün bir mesnevi yazılabileceğini göstermek için ve Mevlânâ’nın mesnevisinden etkilenerek yazdığı “Hüsn ü Aşk”(2001 beyitlik) adlı meşhur mesnevisinde, tasavvuf konusundaki düşüncelerini ortaya koyar. Tasavvuf yolunda fenafillah mertebesine erişebilmenin zorluklarını anlatmıştır. Bu eserinde alegorik (sembolik) bir anlatım kullanan şair hayal gücünden ve masal ögelerinden de yararlanmıştır. Diğer bir eseri Şerh-i Cezire-i Mesnevi’dir. Divan Edebiyatı’nın son büyük şairidir. İlhamını Mevlana’dan almıştır. Şiirlerinin ekseninde aşk ve özellikle İlahî aşk, tasavvufî aşk yer alır.
