Eski TÜrk edebiyati tariHİ

Ali Şir Nevâî (Çağatay Sahası): Divan (Türkçe ve Farsça), Hamse (Hayretü’l-Ebrâr, Ferhad u Şirin, Leyla vü Mecnun, Sedd-i İskenderi, Seb’a-i Seyyâre mesnevilerinden oluşur), Mecâlisü’n-Nefâis (Türk edebiyatında ilk tezkire), Lisanu’t-Tayr (Feridüddin Attâr’ın Mantık’ut-Tayr eserine yazılmış nazîre), Hadis-i Erbain Tercümesi, Muhakemetü’l-Lugateyn (Farsça ile Türkçe’yi karşılaştırdığı sözlük), Mahbubu’l-Kulub, Mizâzü’l-Evzân

Ahmed-i Daî: Divan, Çeng-nâme, Teressül

Şeyhî: Divan, Hüsrev ü Şirin (mesnevi), Har-nâme (mesnevi; alegorik ve sembolik bir eser); Mesnevi türünde ustadır.

Ahmed Paşa: Nazire yazma geleneğinin önde gelen temsilcisi. Kaside türünde ustadır.

Necatî: Divan, Münazara-yı Gül ü Hüsrev (mesnevi). Gazel türünde ustadır.

Avnî: Fatih Sultan Mehmed’in mahlasıdır.

Adlî: 2. Bayezid’in mahlasıdır (Fatih’in oğlu, Yavuz Selim’in babası)

Cem Sultan: Divan, Cemşid ü Hurşid (mesnevi) (Fatih Sultan Mehmed’in en küçük oğlu)