Eşleştirme Projesi tr 08 ib en 03

Kütle denkliği hesaplaması, ünitede herhangi bir birikme olmaması koşuluyla bir proses ünitesine giren ve üniteden çıkan materyal miktarlarının değişmeden kaldığını ifade eden kütle korunum yasasını uygular. Maliyet, doğru verilerin ve personelin zamanının bulunmasına bağlıdır.

Kütle (M) denkliği hesaplaması için genel denklem:

M_giren=M_çıkan + M_biriken + M_tükenen şeklindedir.

Bir rafineri örneği, kükürt içeren sıvı yakıtın yakılmasıdır. Kükürdün tamamının SO2’ye dönüştüğünün varsayılması halinde SO2 emisyonlarının hesaplanması için aşağıdaki denklem kullanılabilir.

SO2 emisyonları (kg) = yakılan fuel oil miktarı (m³/gün) x kükürt içeriği (mg/m³) x (ünitelerin çalıştığı gün sayısı) x (SO2 moleküler ağırlığı/S) x 1(kg) / 106 (mg)

Emisyon model ve faktörleri büyük ölçüde rafinerilerden kaynaklanan hava emisyonlarını ölçmek için kullanılır. Varsayılan verilerin yerel koşullara veya tesis türüne uygulanabilir olmaması halinde emisyon modelleri, meteorolojik veriler veya donanım teknik özellikleri gibi verilerin ayrıntılı olarak girilmesine gerek duyar.

Petrol arıtma sektörüne ilişkin örnekler arasında; her ikisi de uçucu organik bileşenleri ve diğer hava kirleticileri hesaplamak için kullanılabilen Avrupa CORINE-AIR faktörleri ve ABD Çevre Koruma Ajansı (EPA) TANKLARI ve WATER9 modelleri bulunur. Bir emisyon faktörü, basitleştirilmiş bir emisyon modelidir; bu model, bir kaynaktan gelen emisyonları kaynakla bağlantılı bazı faaliyetlerle ilişkilendirir. Yayınlanan emisyon faktörlerinin büyük bir kısmı, çok sayıda proses için kullanılmakta olup, bu faktörler genel olarak en ucuz ve uygulanması en kolay yöntemlerdir. ABD Çevre Koruma Ajansı,AP-42 emisyon faktörleriyle birlikte güvenilirlik oranları sunar.

6.1.1.1 SO₂ ve NO_X emisyonları hesaplama yolları

Bu yöntemlerin yanı sıra, rafinerilere özel ilgisi ve rafinelerde uygulanması dolayısıyla “kabarcık yaklaşımı” aşağıda açıklanmaktadır: Distilasyon ve atık dönüşümü, çoklu ateşleme ünitelerindeki diğer yakıtlarla veya tek başına kullanıldığında emisyon sınır değerlerinin hesaplanması için bir alternatif olarak kullanılabileceği için bu kavram, 27605 sayılı “büyük yakma santrallerine ilişkin yönetmeliğe” ait Madde 14.3’te daha önce kullanılmıştır:

‘Kabarcık yaklaşımı’ ve bir rafineride uygulanma yöntemi

Bununla birlikte, yetkili bir makam tarafından bir arıtma sahasını düzenlemek amacıyla ‘kabarcık kavramı’nı temel alan belirli bir yaklaşım kullanılabilir. Bu yaklaşım, rafinerinin tamamı için tek bir değeri hedef olarak belirlemeyi amaçlayacaktır.

Bu yaklaşım, ilgili emisyonların tamamının birlikte tek bir ‘sanal baca’ aracılığıyla salındığının düşünülmesinden oluşur.

Bu yaklaşım, başta aşağıdaki faktörler olmak üzere arıtma sektörünün özgüllüğünü göz önünde bulundurur:

• 
  çoğunlukla hammadde ve enerji ikmali aracılığıyla birbiriyle bağlantılı olan yakma ve proses ünitelerinin sayıca çokluğuyla birlikte arıtma alanlarının bilinen karmaşıklığı,
  
• 
  alınan ham petrolün kalitesinin bir fonksiyonu olarak gerek duyulan sık (örneğin haftalık veya hatta günlük) proses ayarlamaları
  
• 
  birçok sahanın dahili atıklarının bir kısmını enerji üreten yakıtlar olarak yakmaya devam etme ve sahaya ait yakıt karışımını sıklıkla proses gerekliliklerine ayarlama yönündeki teknik ihtiyaç
  
• 
  bazı özel yükleme kontrollerinin mümkün olmadığı ve başka bir yerde telafi edilmesi gereken sahalar için saha düzeyinde toplam emisyon azaltımını mümkün hale getirme, miktarını belirleme ve ölçme ihtiyacı
  

Bu yaklaşım, ön koşul olarak çevresel etkinin genel anlamda azaltılmasının en az, her ayrı proses için BAT-AEL’lerine ulaşılmış kadar etkili olması gerektiğini varsayar.