Ex doctrina doctissimi patris magistri fra
Yüklə 2,25 Mb.
|
|
terminatũ ab ecclesia de cōsec. d. 4. c. paruulo, & c. regenerāte, & sũt verba<-P> @@0@ @@1@ 14. in Ægyptijs, de quibus dicitur, nec vnus quidẽ superfuit ex eis. Vbi dicit Glo. sic, peccata omnia in baptizato. Iem originale nō dimittitur sine gra- tia, sed gratia non patitur secum pec- catum mortale, ergo omnia peccata mortalia remittun{t$} in baptismo. Hæc conclusio est de fide, & patet ex mul- tis locis sacræ scripturę, & ex ca maio res, de baptis. ac proindè non licet de ea dubitare. Sed an remitta{t$} tota poe- na debita peccatis? Respō. ex sentent. omnium doctorum quòd sic. Augus. in Enchiri. c. 43. & habetur de conse. d. 4. cap. per baptismũ ait. Per baptis. quicquid ab homine dictum, factum, aut cogitatum est, totum aboletur, & quasi factum non sit habetur. Et Am bros. qui allegatur à magistro senten. 4. d. 4. dicit, quòd in baptismo non re quiritur gemitus peccatorũ, quia gra<-P> @@0@ @@1@ mitteretur tota pœna, requireretur gemitus peccatorum, ergo. Item quia aliàs post baptismũ imponeretur poe nitentia sicut in confessione, sed non imponitur, ergo nullus relinqui{t$} rea- tus poenæ post baptismum. Item vt di citur Roma. 6. In baptismo cōmori- mur Christo. i. applicatur nobis eius passio plenè, ergo totam emundat cō scientiam. Et si aliqua iciunia baptizā tis ante baptismum imponebātur vel permitte bantur, hoc erat propter re- uerentiam baptismi, vel ad satisfaciẽ- dum pro peccatis, non autem ad tollẽ dam poenam. Remittitur etiam ratio ne baptismi fomes et ĩclinatio ad pec candum: dicente Augustino de conse cra. d. 4. nō ex quo, quòd nō ex æquo infestatur à fomite baptizatus, sicut non baptizatus. Diminuitur autẽ nō per subtractionẽ, sed per additionem<-P> @@0@ @@1@ <-P>contrarij, scilicet gratiæ & virtutis. ¶ QVÆR Itur, vtrum in baptismo detur gratia? Respon. quòd de hoc nō potest dubitari. Nam præterquā ꝙ in sacra scriptura habetur, est etiam de- terminatum in clementi. vni. de sum. Trini. & fide catho. & in capit. maio- res de baptismo. Et etiam virgini Ma riæ contulit gratiam, contra quosdam errantes, & dicentes, ipsam vel nō ha- buisse præceptum baptismi, vel nō re cepisse in eo gratiam. Confert etiam virtutes infussas vt in prædictis cap. est ab ecclesia determinatum. ¶ QVÆ ritur, an baptismus omni- bus conferat æqualem effectum? Re- spon. duplicẽ esse baptismi effectum, vnũ ordinatum, qui est gratia & virtu tes, & remissio peccatorum, at poe- narum. Alterum aliquo modo anne- xum, vt donum prophetiæ, & gratiæ gratis datę, & de hoc secundo effectu,<-P> @@0@ @@1@ nibus confertur æqualis. De primove rò est inter theologos cōcertatio. Sco- tus enim & Gabrie. et Caieta. tenent quòd licet ratione sacramẽti detur de terminata gratia, tamen ratione deuo tionis ministrorum (vel quia vnus est prædestinatus ad maiorem gratiam quam alius) est maior effectus baptis- mi in vno quā in alio. Sed ego non du bito quin hoc sit falsum, et contra san ctũ Tho. Sed dico, quod semper ratio ne sacramẽti datur æqualis gratia. Ita tenet Maio. 4. d. 4. q. 3. et hoc intelli- gede puero. Nam de adulto nō nega- rem quin maiorẽ gratiam baptismi re cipiatvnus quàm alius, quia est maior dispositio in vno quàm in alio. ¶ QV Æritur, vtrum qui est in actua li voluntate peccādi sit baptizandus? Respon. sanct. Thom. 3. par. quæstio. 68. articulo. 4. et articulo. 8. ad. 4. Et<-P> @@0@ @@1@ 4. q. 1. Et Durand. 4. d. 4. q. 2. quòd ta- lis non est baptizandus, & de hoc non est dubitandum. Et Augusti. & habe tur de consecra. d. 4. ca. omnis qui ait. omnis qui iam suæ voluntatis arbiter constitutus est, cùm accedit ad sacra- mentum fidelium nisi poeniteat, non potest nouā vitam inchoare. Ab hac poenitentia, cum baptizātur, soli pue ri immunes sunt. Item actu. 2. Agite poenitentiam & baptizetur vnusquis q́ue vestrum. Poenitentia autem quę ante baptismum requiritur, debet es- se contritio, sicut & in sacramento cō fessionis, nisi excusetur ignorātia, qua putat se sufficientem dolorem habere cum tamen nō habeat, tunc enim suf- ficit attritio cum sacramẽto, sicut etiā de poenitentia. Et per omnia similis dolor requiritur ante baptismum, si- cut ante poenitentiam: quia dolerede<-P> @@0@ @@1@ non impeditur à iure diuino. Baptis- mus autem in peccato mortali suscep tus valere incipit fictione recedẽte, vt determinat Augustinus cap. tunc va- lere, de cōsecratione. d. 4. maxime si habuerit attritionem. Sed quæritur, quare hoc sacramẽtum habeat istud preuillegium, quòd recedẽte fictione valeat, cúm eucharistia nō habeat il- lud, imo nec poenitẽtia? attritio enim post poenitentiam nihil valet, quan- uis cum poenitentia valeat, & tamen attritio post baptismum, illius inquā peccati attritio de quo erat fictio, suffi cit ad hoc vt baptismus cōferat gratiā ex opere operato. Respondet sanctus Thomas. 4. distin. 4. quæstione. 3. ar. 2. quòd ratio discriminis est, quia bap tismus imprimit characterẽ, quia iam talis est verè baptizatus, & baptismus non potsst iterari: & si sic non repara<-P> @@0@ @@1@ ceptus. Effectus autem aliorum sacra mentorũ iterabiliũ potest recuperari. ¶ QVÆRITVR, an sint plura ba ptismata? Respondeo ꝙ sic, nā triplex est baptismus, videlicet, flāminis, san- guinis, & aquæ, vt notat Glo. super il lud Hebręo. 6. baptismata doctrinæ. Et de baptismo flāminis fit mentio. 15 q. 1. ca. firmissimè, & ibi Glo. & de cō secra. d. 4. ca. necessarium, & ibi Glo. & Grego. Nazianzenus, lib. deseculis Epiphanis, & Bernardus epistol. 77. martyrium vocat baptismum. Et Ca- siodo. de Origine officiorũ. ca. 24. po nit hæc tria baptismata. Et Orige. 4. Leuiti. & Augusti. 13. de Ciuita. Dei. Baptismus autẽ flāminis vocatur poe nitentia peccatorũ, et quæcun con- uersio in Deũ sufficiens ad infusionẽ gratię, qui non vocatur sacramentum quia nō confert gratiā ex opere opera<-P> @@0@ @@1@ quia iā essent plura quā septẽ saẽramẽ ta nouę legis. Nec sunt necessariæ in martyrio, res, et verba, materia, et for ma. Sacramenta aũt oĩa cōstāt ex illis ¶ QV Æritur vtrum pueri sint ba- ptizandi? & videtur quod nō quia ne mo debet baptizari nisi voluntariè, sed in pueris non est voluntarium, er go. Respondeo nullo modo est dubi- tandum, quòd pueri si non baptizan- tur damnantur: si autem baptizantur, saluantur. Hoc expressè determina- tur in capit. maiores, de baptismo, & Ioan. 3. dicitur nisi quis renatus fuerit ex aqua, & spiritu sancto, &c. Et Au gusti. cōtra Iuliañ. & de baptismo par uulorũ, ca. 13. & 30. & de fide ad Petrũ ca. 6. et in multis alijs locis determinat quòd pueri sine baptismo dānantur, & cum illo iustificantur. Pueri em̃ ha bẽt originale peccatũ, secundũ illud<-P> @@0@ @@1@ sed in noua lege nō est aliud remediũ contra originale, nisi baptismus ergo. ¶ QV Æritur, vtrum amentes, & fu riosi sint baptizandi? Respondeo, ꝙ si aliquis sit perpetuo amens, quia sicna tus est, & nunquàm habuit vsum ra- tionis, talis est baptizandus, quia idem est iudicium ac de puero. Secundò di- co quod si amens habuit aliquando vsum rationis, & tunc cum erat sui cō pos voluit baptizari, licet posteà inci- derit in amentiam est baptizandus si ne dubio. Verum est quòd si quandò habuit vsum rationis, & voluit bapti- zari, constet eum esse in aliquo pecca to mortali à quo nolebat abstinere, male faceret qui eũ baptizaret. Siau- tem talis defacto baptizetur, vtrum cō sequatur gratiam? Doctores concor- diter dicunt, quòd nihil sibiproficeret baptismus. Nec ego oppositum aude-<-P> @@0@ @@1@ men existimo, cùm baptismus sit inre medium peccatorum, quòd habet effi caciam erga attritum qui est in morta li. Et potest etiam baptizari cum sit in originali talis furiosus, quòd si bapti- zetur in casu dicto saluabitur, ne po- namus aliquem in via extra statum sa lutis. Hoc credo multum probabile. Tertiò dico quod si talis cum habuit vsum rationis noluit baptizari posteá lapsus in amentiam non potest bapti- zari, quia volũtas præterita reputatur præsens, & si baptizetur nihil ei valet baptismus vt videtur. Quartò dico ꝙ si sit talitèr amens de quo creditur ꝙ redibit in pristinam sanitatem, etiam si ante amentiam voluerit baptizari, non est baptizandus sed propter reue rentiam sacramenti expectanda est eius conualescentia: dummodo nō sit periculnm de morte eius. @@0@ @@1@ ¶ QV Æritur an pueri infidelium sint inuitis parentibus baptizādi? Est quęstio grauis, & tracta{t$} à sanct. Tho ma. 3. p. q. 68. ar. 10. 4. dist. 4. Capre. & multi Thomistæ tenent partem nega tiuam scilicet quòd nullo modo licet baptizare filios infidelium quorum- cun, siue illi sint pagani, siuc Iudęi, siue liberi, siue serui: inuitis parentibꝰ Scot. 4. d. 4. q. 9. tenet contrarium sci- licet, quòd sunt baptizandi. Durā. au- tem li. & quæstio. 6. & Caieta. 2. 2. q. 10 ar. 12. tenent viam mediā. Dicit enim hæc opinio esse distinguendum de in fidelibus, quidam enim sunt sui iuris, & non serui christianorum, & taliũ filij non sunt baptizandi inuitis parẽ- tibus. Alij infideles sunt serui christia norũ, quales sunt qui iure belli sũt ser ui, & etiā Iudæi secundũ istos, & filij eorũ, quia occîderunt regem nostrũ, & horum filij possunt, & debent inui<-P>
@@0@ @@1@ nem putat Caiet. esse sanct. Tho. Pro huius quęstionis solutione, notādum quòd per parentes in proposito non intelligimus solos genitores sed etiam eos in quorum custodia, et cura sũt fi- lij. Vndè si puer infidelis iusto titulo, vel etiā iniusto (vt benè dicit Capre.) venerit ad terras christianorum, cum iam non possit esse sub cura genitorũ sed sub cura dominorum christiano- rum esset baptizandus. Nā si tales nō liceret baptizare, cùm proprij paren- tes non possint eorum curam gerere essent pueri extra statũ salutis. S. Tho. igi{t$} determinatè, et absolutè respōd. ꝙ tales non sunt baptizādi inuitis pa- rentibus, et ita tenendũ est. Et ecclesia tales pueros in terris paganorũ sub cu ra parentũ degentes nunquā consue uit baptizare: quāuis eorũ parẽtes ma lè vtātur dominio quod in ipsos habẽt<-P> @@0@ @@1@ <-P>Nos tamẽ non sumus eorum iudices, dicente Paulo, de his qui foris sunt ni hil ad nos. Sicut ego non possum co- gere christianum ad audiendam mis- sam die dominica, licet habeat præce ptum audiendi eam: quia ego nō sum executor huius legis. Et ca. Iudæi. 28. q. 1. & ca. ex literis, de conuersione in- fidelium habetur, quòd si alter infide lium fiat christianus, baptizentur eius filij pueri, ergo si nullus parentum cō uertatur non debent baptizari. stri conferant verum baptis- mum, & alia sacramenta? Re spondetur secũdúm omnes doctores quòd sic, & est determinatio ecclesiæ in cap. Roma. de consecra. d. 4. vbi di citur. Romanus Pontifex non atten- dit hominem, qui baptizat, sed spiritũ<-P> @@0@ @@1@ licet paganus sit qui baptizat. &. 1. q. 1. ca. si iustus fuerit: non est de hoc du- bium apud fideles, & oppositum dice re est error Vuiclephista. Sed de hæ- reticis ministris fuit olim altercatum inter doctores, an conferrent vera sa- cramenta? Vndè Cyprianus cũ episco pis prouincię Affricæ, & aliarum dua rum Carthaginem conuenerunt, vbi Cyprianus determinauit, quòd ab hę reticis baptizati essent rebaptizandi, & perseuerauit in ea opinione, vt pa- tet, ca. si quis inquit. 1. q. 1. & capit. quo modo exaudiet, de conse. d. 4. Augu. autem lib. vno de baptismo, dicit ꝙ si quid erroris ibi Cyprianus tenuit fal ce passionis est remotum. Et debaptis mo contra donatistas, lib. 6. &. 5. c. 23. & in multis alijs locis, dicit ꝙ conciliũ vniuersale totius ecclesiæ post illud Carthaginense celebratum determi-<-P> @@0@ @@1@ ra sacramenta, & ita ecclesia tenet. & in ca. ad abolendam de hæreticis dici tur, quòd qui alitèr de sacramentis ec clesiæ sentit, & docet quàm ecclesia
li. de initiandis rudibus, & habetur. 1. q. 1. ca. nō sanat, dicat ꝙ baptismus ꝑfi- di non mũdat sed polluit, loquitur de baptismo Arrianorũ, ꝗ ponebāt aliā formam scilicet in nomine filij serui. ¶ QVÆRITVR, vtrum mini- ster existẽs in peccato mortali peccet mortalitèr administrans sacramentũ?
sic, quia est notabilis irreuerentia di- uinorum contra præceptum iuris na turalis. Admonet tamen Caieta. hoc esse sane intelligendum. Nam ad hoc quòd talis actio sit mortalis requirun tur tria. 1. quòd sit minister, ita ꝙ fa- ciat actum religionis. Ex quo patet cō<-P> @@0@ @@1@ iacentem in luto, non peccaret esto es set in mortali, quia illa actio nō est mi nistri inquantum minister est. 2. requi ritur ad hoc sit mortalis, quòd actio il la sit sacramentalis. i. quòd procedat à sacramento. Vndè diaconus in mor tali legens euangelium peccat morta- litèr, quia illa actio procedit à sacra- mento ordinis, & terminatur ad eu- charistiam. 3. irreuerentia ista est mor talis ex genere. Et cum secretè, et sine solennitate in necessitate baptizat in mortali, peccat venialitèr tātum, quia facit id in persona alterius, & non vt sacerdos. ¶ QVÆRITVR, an liceat reci- pere sacramenta á malis ministris sci- licet à concubinarijs, &c? Sanct. Tho mas. 3. par. quæstione. 64. articulo. 6. in solutionibus argumentorũ, &. 4. di stinctio. 5. q. 2. tractat hanc materiam.<-P> @@0@ @@1@ nister malus, vnus qui toleratur ab ec clesia quoniam scilicet non est excō- municatus, nec præcissus, & á tali lici tum est recipere sacramenta, non ta- men (vt benè notat Caietanus) licet eum inducere ad conferendum sacra mentum, nisi in duobus casibus. Pri- mò quando ipse tenetur conferre sa- cramentum illud, putâ quia est cura- tus, & dominica dies possum eum in- ducere ad celebrandũ, licet sit in mor tali: quia ego vtor iure meo, & exigo quod ipse potest benè facere, & si ma lè agit ipse viderit. Secundó in articu lo necessitatis, quādo in periculo mor tis egeo baptismo, possum inducere tunc ministrum quantumuis pessimũ ad cōferendum mihi sacramentũ. Al ter potest esse minister malus, qui sit excōmunicatus, & pręcisus ab eccle- sia, & à tali non licet recipere baptis-<-P> @@0@ @@1@ sacramẽtum. Has duas propositiones ponit sanctus Thom. Caieta. Duran. Palu. Adria. & Scot. qui addit quod si sim in extrema necessitate, et egeo baptismo, & sunt duo qui possunt me baptizare, scilicet laicus bonus, et sa- cerdos iniquus, potius debeo induce- re sacerdotem ad me baptizandum, quàm secularem, et bene dicit, nam laicus non est minister sacramenti ba ptismi, nisi in defectu sacerdotis. Tem pore verò necessitatis licitum est etiā suscipere sacramentum baptismi ab excommunicato, et pręcisso, vt benè dicit sanctus Tho. et Scotus. nam talis minister solo iure positiuo impeditur ab administratione sacramentorum, sed in casu necessitatis est præceptum de iure diuino vt iste baptizetur, et qđ ille eum baptizet, ergo. Et ita determi natur in cap. si quem fortè. et cap. sub<-P> @@0@ @@1@ ab Adriano in libro de vno baptismo de quodam qui in extremis ab hæreti co est baptizatus. Super quo Augusti nus ait, non solum quod fecit non im probamus, sed etiam securissimè, & verissimè laudamus, possunt ergo, & tenentur in articulo necessitatis ab hę reticis excōmunicatis, pręcissis susci pere sacramẽtũ baptismi. vt dictũ est. ¶ HOC autem quod diximus non esse licitum recipere sacramẽta ab ex cōmunicatis intelligitur de solis illis qui nominatim sunt excommunicati, vel ob notoriam percussionem cleri- ci. Sic enim determinatum est in con- cilio Constantiensi, & in concilio Ba siliensi. Cum alijs verò excōmunica- tis idem iudiciũ est, sicut de ministris peccatoribus, non enim tenemur eos vitare, etiā in participatione sacramẽ- torum, nisi sicuti malos ministros nō<-P> @@0@ @@1@ menta conferenda. ¶ QV Æri{t$}, anad baptizādũ puerũ ex pectāda sit eiꝰ natiuitas ex vtero? Re- spō. secundũ oẽs docto. ꝙ sic: & habe tur de consecra. d. 4. cap. qui in mater nis. Verum est ꝙ si manu obstetricis posset realitèr mitti aqua, & verba di- cantur, ꝙ esset verus baptismus. Si au- tem periclitetur puer nascens, & ap- pareat caput, baptizetur, & erit verus baptismus: vt ait. S. Tho. 3. p. q. 68. art. 11. 4. vbi ait, ꝙ si esset omnino natꝰ suf ficeret mittere aquam in caput, ergo &c. Si autẽ alia pars appareat scilicet pes, vel manus, dicit S. Tho. Durā. Pa lu. & est cōmunis opinio, ꝙ licet non sit certũ an esset verus baptismus, ba- ptizandus tamen est, & posteá si na- scatur debet sub conditione iterũ ba- ptizari. Palu. contendit ꝓbare ꝙ certis simè erit baptizatꝰ, licet nō intingua{t$}<-P> @@0@ @@1@ est ita certum, vt ipse putat. Panormi. et Innocentius in cap. debitum de ba- ptismo, videntur sentire quód quęli- bet pars sufficiat ad baptismum et ve- rè est in hoc magna apparentia. Yüklə 2,25 Mb. Dostları ilə paylaş:
|