Эярдяни аь гу кими

CANLI DƏRBƏND ÇİÇƏYİ
Dərbəndin gül bağından dərdim qönçə bir çiçək,

Rəngi, ətri, görkəmi biri-birindən göyçək.

Dedim: Hansı cinsdəndir bu sevimli qönçə gül

Ki, görüncə dərindən çırpındı miskin könül?

Qərənfildir yoxsa bu? Tellərində var çətir,

Yox, yox, qərənfillərdə hanı bu rəng, bu ətir.

Diqqətlə bir də baxdım, ağ zanbaqdır, dedim bu,

Yox, zanbaqda tapılmaz bu təravət, bu qoxu.

Qızıl gül olsun gərək, ala çalır yanağı,

O gülə çox bənzəyir bunun qönçə dodağı.

Ey vah, yenə yanıldım, qızıl güllər tez solur,

Mənim gülüm getdikcə təravətlə yoğrulur.

Gördüm artıq güllərin olmayacaq köməyi,

Qoydum onun adını «Canlı Dərbənd çiçəyi».

Bu sevimli çiçəyim payızı yaza qatdı,

Sevdi yeni yurdunu, dərindən rişə atdı.

Həyatının baharı verdi ona üç budaq,

Hər budaqda parladı ulduz kimi bir çıraq.

Ömrümün bağçasını şənləndirdi bu üç gül,

Onlardan ilham alır bu qoca şair könül.

Onlardır qol-budağım, onlardır şən diləyim,

Yetişdirdi bunları «Canlı Dərbənd çiçəyim».

Bu yaşımda vurğunam yenə o ağ telinə,

Qəlbimə şənlik saçan o füsunkar dilinə.

Bu gün tam üç həftədir ayrılmışam gülümdən,

Yerim cənnət olsa da, onsuz zindandayam mən.

Hər yadıma düşəndə qəlbimin başı titrər,

Kipriyimin ucunda gözümün yaşı titrər.

1947
TƏBRİZ
Mən çoxdan həsrətəm vüsalə, Təbriz,

O ceyran baxışlı cəmalə, Təbriz.

Qəlbimin içində tellər sızlayır,

Arabir gəldikcə xəyalə Təbriz.

Bir zaman gülərdin, çiçəklənərdin,

Bənzərdin meyvəli nihalə, Təbriz.

Azadə yurdunun saf göylərində

Oxşardın bir yeni hilalə, Təbriz.

Öz dilin, biliyin, öz idrakınla,

Getdikcə dolurdun kəmalə, Təbriz.

Aşiqdim o azad, gülən səsinə,

Vurğundum o hüsnə, cəmalə, Təbriz.

Uzaqdan eşqinlə, daşqın sevinclə

Qaldırdıq nə qədər piyalə, Təbriz.

Deyirdim: Günəşli bahar həyatın

Xəzandan gəlməsin zəvalə, Təbriz.

Gec açdı, tez soldu al çiçəklərin,

Qurudu o coşğun şəlalə, Təbriz.

Biz yenə üzürük şənlik içində,

Sən neçin düşmüsən bu halə, Təbriz?

Xəzərə axarkən birləşmiş Araz,

O taydan gətirir ah-nalə, Təbriz.

Hər yanı bürümüş zülmün alovu,

Qəlbindir dağ görmüş bir lalə, Təbriz.

O şirin ömrünə kim qatdı zəhər?

Cavab ver bu haqlı sualə, Təbriz.

Nifrətlər o Tehran cəlladlarına,

Qəvamə, Trumenə, Çörçilə, Təbriz.

Sənin gül bağçanı solduranları

Et mənim şerimə həvalə, Təbriz.

Diləyin azadlıq və səadətdir,

Üzünü tut azad şimalə, Təbriz.

1949