| Hörmətli şairimiz Süleyman Rüstəmə
I
Gəldikcə o qəmzən quşu cövlanə, gülümsər,
Göylərdə süzən qartala, tərlanə gülümsər.
Ürkək baxışın, işvəli ceyranə verər dərs,
Qönçə dodağın hər güli-xandanə gülümsər.
Sən öylə ziya qaynağısan, ey gözəl afət,
Yandıqca o hüsnün şamı pərvanə gülümsər.
Eşqinlə könüllərdə doğan fırtına hər bir
Coşqun dənizə, dalğaya, tufanə gülümsər.
Aydan da, çiçəkdən də, xəyaldan da lətifsən,
Röya görünən hüsnünə əfsanə gülümsər.
Ziynət nə gərək, hər bəzəyin ziynəti sənsən,
Öpdükcə qara tellərini şanə, gülümsər.
Qəmzən yükünü çəkməyi gəl Şaiqə tapşır,
Gənc olsa da, aldanma Süleymanə gülümsər!
II
Könül-könül ki deyirlər, üfüqsüz ümmandır,
Hər odlu dalğası bir fırtına və tufandır.
İçində bir sarayım var alovlu yaqutdan,
O qəsr içində həyatimlə eşq sultandır.
Oxu, səhər quşu, yazdır; bu şehli bağça, çəmən
Köpüklü mey kimi hey müztərib və xəndandır.
Qanınla bəslədiyim son dilək çiçəkləndi.
Önündə cilvələnən, ey könül, o canandır.
Təhəyyürün qucağında bu seyrə göz qırpmaq
Məhəbbət əhlinə uymaz, çəkin, bu nöqsandır.
Səhər nəsimi məhəbbət çölündə əsdikcə,
Bu sirli dairədə kölgələr də heyrandır.
Əyilsə qaş, saqın, ancaq o göz, o kirpikdən,
Şikarə pusquda durmuş bir ovçu tərlandır.
Qəzəllə oynama,Şaiq, sənə əsa yaraşır,
Bu ordunun yeni sərkərdəsi Süleymandır!
1946
Dostları ilə paylaş: |
