Эярдяни аь гу кими

NİŞANLI QIZ
Zülmət gecədə nişanlı bir qız

Bir hüzn, kədər içində yalqız,

Atəşli düşüncələrlə inlər,

Bəxtindən uzun şikayət eylər.

Həsrətlə qucaqlayıb dizini,

Yaqut üzüyə dikib gözünü,

Ən haqlı bir etirazla ağlar,

Fəryadı bu kainatı dağlar.

Söylər: «Bu üzük mənə nişandır,

Könlüm tək onun da bəxti qandır,

Layiqmidir, ey həyat, — söylər, —

Bir div ola bir pərilə həmsər?

Heyvan kibi sərvətə satıldım,

Suçlu kibi zindana atıldım.

Ey taleyim, etmə gəl bənə naz,

Qan qusmağa neylərəm qızıl tas?

Bən yalğızam, ah, yox müinim,

Dağ-daşları sızladır əninim.

Söndürdü atam çırağımı, ah!

Bir qönçə, tikanla oldu həmrah».

1908
BAHAR
Haydı, bu boranlı qış da bitdi,

Alqışladığım bahar yetişdi.

Qızdı günəş, əsdi isti yellər,

Qarlar əridi, axışdı sellər.

Çöllər, dərələr tamam oyandı,

Hər yan yeni rəng ilə boyandı.

Oldu yenə yamyaşıl ağaclar,

Dağlar, təpələr, bütün yamaclar.

Gülşəndə bənövşələr açıldı,

Səhralara lalələr saçıldı.

Quşlar qayıdıb oxur təranə,

Şaxlarda tikirlər aşiyanə.

Hər şeydə fərəh, sevinc, təravət,

Artıq oyanıb, gülür təbiət.

Görcək bunu qalmaz ixtiyarım,

Təbrik edirəm, gözəl baharım!

1908
DAĞLAR
Çeşməli yaşıl dağlar,

Yazdır, gül, açıl, dağlar.

Başın otdur, çiçəkdir,

Ətrin ətək-ətəkdir.

Havan xoş, suyun sərin –

Arın, kəpənəklərin

Budaq-budaq uçur şən,

Bal, mum tutur güllərdən.

Çörəyim bişir sacda,

Sürüm otlar yamacda.

1908
ŞİKAYƏTLƏRİM
Yenə hər yanda hökm edir zülmət!

Yenə söndü o nazənin ülkər!

Gecə-gündüz tapındığım dilbər,

Yenə qaldıq vüsalına həsrət.

Yenə dilsiz sükut içində bütün

Qaralır nur saçan düşüncələrim.

Ürəyimdə sönür o qüvvələrim,

Yenə hər şey qara, cahan küsgün.

Yenicə uçmağa qanadlandım,

Onu zülm ilə qırdı bir səyyad.

Sızlaram, indi eylərəm fəryad!

Nə qədər sadə idim, aldandım!

Bu qaranlıqları sevən bayquş

Ruhumu pəncəsiylə cırmaqlar.

Ürəyim həsrət atəşində yanar,

Dözə bilməz belə həyatə vühuş.

Sözümü dinlə, dinlə, ey qəhhar!

Bu qışı ya gözəl bahar eylə,

Ya məni gözsüz eylə, kar eylə,

Ya ki azadə bir diyara çıxar!

1908
LÖVHEYİ-QÜRUB
Dağın döşündə gözəl kənd, bütün ağacla mühat,

Uzaqda dağlar ucundan günəş saçar ləməat.

Uçur buludlar üfüqlərdə toplanır əlvan,

Alardı başqa lətafət dərə, təpə, orman.

Çiçəklər ilə döşənmiş çayır, bayır, gülşən,

Qüruba qarşı oxur, quşlar eyləyir şivən.

Uzaqda qarlar içində şəfəq vurar Qazbek,

İlan kibi ətəyindən axar köpüklü Terek.

Mətin qayalara hiddətlə çarparaq çağlar,

Səda verər iki yandan, qaya, meşə, dağlar.

Qanadların qayaya çarparaq üçar qartal,

Dikib yerə gözünü ov üçün baxar, dərhal

Yığıb qanadlarını ildırım kibi şığıyar,

Civilti ilə uçub quşlar ormana sığınar.

Qovar yamacda bir ahuyi seyd üçün səyyad,

Həzin-həzin baxışar yavrular edər fəryad.

Dönər, köçər obaya ilxı, mal-qara mələşər,

Çoban köpəkləri hərdəm xəfif-xəfif hürüşər.

Enər suya, dərəyə qızlar əllərində səhəng,

Dodaqlarında gözəl nəğmə, dadlı bir ahəng

1908