Эярдяни аь гу кими

CƏHALƏTLƏ MÜCADİLƏ
Noldunuz, ey vətən qayıqçıları!

Qaldı dərya üzündə yelkəniniz.

Susdunuz, yox sədavü şivəniniz,

Ey elin şanlı hayqırıqçıları!

Qəlbinizdə tükəndimi cürət?

Fırtına, dalğa, çənmi yollarınız?

Yoxsa gücdənmi qaldı qollarınız?

Nə çapuq söndü atəşi-himmət?

Əldə etmək üçün böyük əməli

Qorxmayın, həp yigidcə qalxışınız.

Fırtına, dalğalarla çarpışınız,

İləri, arqadaşlarım, iləri.

Şəfəq altında, ya ki tək erkən,

İnanın sahilə dəmir atarız,

Şu qaranlıq dumanları yutarız,

Sizi alqışlayar mühüti-vətən!

1908

VƏTƏNƏ QAYIDARKƏN
Ey bulanıq Kür, dərə, səhra, çəmən!

Bu görünən sənmisən, ah, ey vətən!

Könlüm açıldı yenə gördüm səni,

Ey ulu əcdadımızın mədfəni!

Çoxdan idi həsrət idim vəslinə,

Aç qolunu, aç, sənə gəldim yenə.

Ömrümün ilk şərbətini, ey vətən,

Sevə-sevə sən bənə içdirmisən.

Mən uşaq ikən hələ, ey şux mələk,

Dağ çəmənindən yıgar idim çiçək.

Dayəm idi şu dərə, dağlar bənim,

Oynağım olmuş idi bağlar bənim.

Kür çayının fırtınası, nəğməsi,

Sellərinin vəhşi, fəqət xoş səsi,

Nənni oxurdu bənə, ah, ey vətən!

Bən beşigimdə hələ yavru ikən,

Ah, cocuqluq nərəyə getdin, ah!

Ah, səadət nə çabuq bitdin, ah!

Duymaz idim onda bu zillətləri,

Çəkməz idim bunca səfalətləri.

Şəfqəti-madərlə o dəm şad idim,

Dürlü oyuncaqlara mötad idim.

Anlamaz idim ki, nədir qəm, mihən,

Ah, vətənim, söylə şu hüznün nədən?

Qaplamış ətrafını zülmət, duman,

Siffətini pozmuş o zalım xəzan.

Qəmlərinə, yasına dözməm də bən,

Aç bənə ağuşunu aç, aç, vətən!

Qollarını aç, a göylər dilbəri,

Çünki cocuq məlça edər madəri.

1909