Эярдяни аь гу кими

KÖY DÜGÜNÜ
Açılıb dan yeri, günəş doğmuş,

Onu lakin duman, bulut boğmuş.

Arxasınca buludların qaçıyor,

Ölgün-ölgün ziya, şəfəq saçıyor.

Dərələrdən yavaş-yavaş lərzan,

Qalxıyor parça-parça pənbə duman.

Qapayır sisli dağların başını,

O dumanlar içində yoldaşını

Qayib etmiş yaralı bir durna

Uçuyor Şərqə doğru tək-tənha.

Pörtəhsər, yetişməyi-hicran,

Duruyor çöl, çəmən, çayır, orman.

O sönüklük içində bir şuriş,

Qarışıq bir gurultu, bir cünbüş

Qaplayıbdır köyü qaval, zurna,

Çalınır, asiman xoş mina.

Üzərində ağır-ağır uçuşan

Qarğalar, həp qanadları lərzan

Duruyor, gözlərin yerə dikərək,

Dinliyor ol gurultuyu gəvəzək.

Bir bağırtıyla sonra dalğalanır,

İştə şiddətlə həm dügün çalınır.

Qarğalar göy üzündə qat-qarışıq,

Uçuyorlar, qoparmada çıqılıq.

Əmiraslan bəyin gözəl, yüksək

Köşkü şənlik içində pək yügürək.

Dırmanır köy cocuqları ağaca,

Əks edər səs, gurultu dağ, yamaca.

Axışır köylülər bir azca uzaq

Uca yerdə bütün alay vuraraq,

Baxıyorlar, dügündə gərm oluyor.

Qız-qadınlarla dam-baca doluyor.

Borçalı bəgləri o nərü bəşər,

Hər biri bir igit, cəsur, dilbər.

Qızıla qərq olub, guya axıyor,

Gözləri ildırım kibi çaxıyor.

Azacıq keçməmişdi qopdu səda,

Haydı, gəldi Muğanlı Səfdər ağa.

Çıxdı bəgalər o dəm bağa, dərhal

Səfdəri etdilər də istiqbal.

İştə atdan düşüncə Səftər ağa,

Önünə çəkdilər bir adlı buğa.^

Olmadı, üzr istədi nə qədər,

Qəməsin çəkdi qeyzlə Səftər.

Gözucu izdihamı bir süzdü,

Buğanın boynunu vurub üzdü.

Qopdu bir şən bağırtı. hər yerdən:

- Afərin, afərin, bəyim, əhsən!

Qaval, zurna çalındı, qızdı dügün,

Bu böyük hörmət idi Səftər üçün.

Adlı bəylərlə doldu sol və sağı,

Aldılar köşkə möhtərəm qonağı.

Həpsi şən-şən deyər, gülər, yalqız,

O dügündə görünməyirdi Oğuz.

Atlılarla çölün düzü dolmuş,

Sanki məşhər günü qiyam olmuş.

Daşdəmir bəy hazırlanıb cıdıra,

Bir komandan kibi beş-on tabura,

Atlını bulmuş həp at çaparaq,

Bir-birindən cıdırları qaparaq.

Yıldırım sürətilə kəndlilərin,

Sokuyor qarnı altına atının.

Cənk məqlubə oldu pək sonra,

Aldılar bir qaç igid cıdırda^** yara.

Əydilər baş, cıdır bitincə bəyə,

Sonra həpsi düzüldülər sıraya.

Birbaşa yıldırım kibi qoşaraq,

Köy içinə yetişdilər çaparaq.

Qaplamışdı köyü həzin bir səs,

Qonuşurdu yavaş-yavaş hər kəs:

«Götürübdür qaçıb Oğuz gəlini».

1909