Эярдяни аь гу кими

BU DA BİR ŞERİ-FANİYİ-DİGƏR
Çiçək altında bir kiçik kəpənək

Düşüb əfsürdə, çırpınır bipər.

Qızınır son günəşdə titrəyərək,

Əcələ pəncə fırladır bifər.

Çəkilincə günəş həyatı sönər,

Sabaha qalmaz artıq ondan əsər,

Bu da bir şeri-faniyi-digər.
Ya ki məhsullu, qos-qoca bir ağac

Devrilib çöldə sərnigun olmuş.

Şaxların yolçular edər tarac,

Yoluq, əfsürdə qəlbi xun olmuş.

Saralıb yarpağı zəbun olmuş,

Günəşi sönmüş, ömrü dun olmuş.

Bu da bir şeri-şakiyi-digər.
Bir qoyun çöldə ayrılıb sürüdən

Dolaşır, yol arar, zavallı mələr.

Önünə bir ayı çıxar birdən,

Ürkərək qorxudan durub titrər.

Ayının pəncəsində hey inlər,

İztirabati-qəlbini dinlər.

Bu da əhbaba navəki-digər.
Bürüyür kainatı sis və duman,

Nagahan sim-siyah olur aləm,

Qopar üsyan qılıqlı bir tufan.

Gurlar həm arxasınca bərqi-kərəm,

Çəkilir sis-duman, olur bərhəm,

Açar əzhar, günəş doğar xürrəm.

Bu da bir şeri-şadiyi-digər.

1909

BİR ULDUZA
Yormuşdu bütün ruhumu, əfkarımı alam,

Bir dağ ətəyində düşünürdüm təkü tənha.

Qarşımda mücəssəm duruyordu səfi-ovham,

Qəlbim kibi küsgün görünürdü bütün əşya.

Fikrim kibi sevdalar içimdə uyuyordu,

Qəsvətlə cahan dalmış idi səmt, sükunə.

Baxdıqca o səhnə bənə dəhşət veriyordu,

Varmışdı bu vulkanlı dənizlər də cünunə.

Nifrətlə çevirdim üzümü göylərə nagah,

Cəlb etdi mənim ruhumu tez seyri-kəvakib.

Minlərcə səmadə uçuşurlardı o dəm, gah

Titrər kibi birdən sönərək olmada qaib.

Ulduzlar içində gözümə dəydi bir əxtər,

Məftun olaraq sevdim onu, heyrətə daldım.

Aydan daha parlaq, daha incə, daha dilbər.

Fərsiz gözümü dikdim ona, həm baxa qaldım.

Zülmət gecələrdə saçaraq nurini, sansız

Azmışlara hey göstərir o doğru siratı.

Dinlə məni, ol rəhbərim, ey sevgili ulduz,

Olmazmı mənə göstərəsən rahi-nicatı?

1909
LAYLAY
Laylay mələgim, sevdicigim, yavrucuğum, yat!

Bir də ələ düşməz bu cocuqluq dəmi, heyhat!

Türk oğlusan, əcdadın ulu, şanlı, sərəfraz,

İştə vətənindir, a quzum, şanlı bu Qafqaz.

Şimdi cocuq ikən uyu gəhvarədə rahət,

Bak, bak, bürüyür dağ-daşı çən, fırtına, zülmət.

Getdikcə coşub, daşlara Kür kəndini çarpır,

Saçdıqca köpük dalğalanır, hiddəti artır.

Müzlüm gecə, ətrafı bulutlar bürüyür, ah!

Bayquşlar ötür dəhşət ilə, artırır ikrah.

Yavrum, uyu şimdi, səhər ertə oyananda,