Эярдяни аь гу кими

ƏKİNÇİ VƏ XAN
Rəhm eylə, tərəhhüm çağıdır, xan, sənə qurban,

Qoyma bizi gəl bisərü saman, sənə qurban.

Gəldim boş əl ilə qapına, qovma, dəxiləm,

Yoxsul, üzü qarə, əməyi puç və səfiləm,

Qəlbi qırığam, boynu bükük, xəstə, əliləm.
Gəl eylə mənim dərdimə dərman, sənə qurban,

Haqsız, quru muzdurca bu heyvan sənə qurban.

Əsdi qara yel, çəltiyi, bostanı sovurdu,

Bu fəqr və zillət neçə ildir bizi yordu,

Yağmadı yağış, yandı taxıl, cümlə kül oldu.

Bir danə ələ gəlmədi heç, xan, sənə qurban,

Nə darı, nə çəltik, nə də bostan, sənə qurban.
Aldı dolu, billah, sərü samanımı əldən,

Salmış iki ildir bu çəyirtgə bizi dildən,

Ar eyləyirəm böylə keçinməkliyə eldən.
Getdi keçən il borcuma yorğan, sənə qurban,

Bu başı bəlalı canım hər an sənə qurban.

Bundan daha artıq heç olurmuydu çalışmaq?

Hər ildə qabıq qoydum ilan tək, hər il ancaq

Qaldım quru yerdə yenə möhtac, yenə çılpaq.
Gülmür bizə bu çərx, bu dövran, sənə qurban,

Səbrim tükənib, bağrım olub qan, sənə qurban.

Evdə mələşir, vallah, acından uşaq, övrət,

Qaçmış bəti-bənzi, hamısı bir quru surət,

Olmuş nə isə bunca müsibət bizə qismət.
Bir tövr elə, çək bizlərə saman, sənə qurban,

Rəhm eylə, tərəhhüm çağıdır, xan, sənə qurban.

Evdə yeyəcək nə darı qalmış, nə də buğda,

Bu il bizə gəl vergini rəhm eylə, bağışla,

Bəsdir bizi dırmaqladığı yırtıcı dünya.
Daxmamdakı beş ac-yalavac can sənə qurban,

Ət-yağ üzünə həsrətik hər an, sənə qurban.

1913