Эярдяни аь гу кими
Yüklə 1,46 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ƏKİN NƏĞMƏSİ
| NİYƏ UÇDU?
Uçdu mələkim, qaldı bənə dərdi-məlalı, Fəryad! Yenə qaplıyor ətrafımı zülmat! Həp qönçeyi-ümmidlərim solmada, heyhat! Şu əski cahanda görəməm hüsnü məali, Sevməm daha asayışı, uymam şu cahanə. Söndü niyə vicdanımı tənvir edən amal? Oldu niyə ümmidlərim cövrlə pamal? Ey hiyləgər iblis, nədir şimdi bəhanə? Baxdıqca şu aləmlər edər könlümü dilgir. Xəstə ürəyim aldı dərindən yenə yara, Doktor! Yetər, əl çək, olamaz dərdimə çara. Olmazsa muradınca şu ələmlilərə təğyir! Durma daha, ey əbri müzəffər! Yetər imdad! Ey bariqələr, gurlayınız siz də şitaban. Ey badi-zəfər, qopar dalğalı tufan! Şu əski cahan ta ola bir ləhzədə bərbad. 1907
Dur ayağa, tarla səni gözləyir, «Şumla yeri, dur gəl, əkinçi» – deyir. Haydı, a zəhmət mələyi, qalx, oyan! Qızdı günəş, aləmə verdi həyat, Qonşuların tarlasını xışlayır, Qan-tər içində hamısı işləyir, Zəhmətinizlə yaşayır kainat! Borclarına indi, gözüm, çarə qıl! Çul-palazı qışda satıb soymusan, Külfətini quru yerdə qoymusan, Haydı, oyan, dərdinə bir çarə qıl! Təknədə şey yox, nə axurda saman, Külfətinin səndə qalıbdır gözü. Yaz günəşi qarşılayır bax, sizi, Haydı, a zəhmət mələyi, dur, oyan! 1907
ƏKİN NƏĞMƏSİ Çək, şumla yeri, durma daha, qaşqa kəlim, çək! Dırmaqlayaraq toxumları bən də səpim, çək! Bəslər, a kəlim, danələri yer qucağında, Qalxar yaşıl otlar, göyərər hər bucağında, Bir az keçərək, sünbülələr bar verər onda, Dərya kibi, san, dalğalanar həp o zamanda, Alqışlıyorum zəhmətini, ey köməyim, çək! Məhsul ola bol, olmaya nabud əməyim, çək! İştə biçinin vaxtı yetər, onda oraqlar Qalxıb-enərək tarlada şimşək kibi parlar. Bən onda başaqlar arasında uyuyub şad, Rahət olaram zövqlə, qəm-qüssədən azad. Çək, şumla yeri, durma daha, qaşqa kəlim, çək! Şimdi sənə yem, su verərəm, durma, kəlim, çək! 1907 KÖÇ May olcağın el köçür yaylaqlara, Səs-küy düşür meşələrə, dağlara. Atlar kişnər, qoyun-quzu mələşir, Qara mallar bir-birilə səsləşir. Qız-gəlinlər düzənlikdə çapır at, «Hey» vurunca at, açır qol-qanad. Yollar dağdır, ya meşə, ya düzənlik, Hər tərəfi basmış böyük bir şənlik. Bir çay kənarında düşürlər axşam, Səfalı bir yerdə olurlar aram. Od qalayıb qızlar suya gedirlər, Qocalar yığışıb söhbət edirlər. Rahət edir cavanlar malı, atı, Çoban tütək çalır, oxur bayatı. Bir tərəfdə sürü, naxır otlaşır, Bir tərəfdə colma-cocuq oynaşır. Gecə olur, başlarını atırlar, Arabalar arxasında yatırlar. Məhtab gecə. Göydə ulduzlar axır, Seyrək buludlar arxasından baxır. Meşə, dağ-daş sükut içində inlər, Yalnız hürür orda-burda köpəklər. 1907 PARÇALAR Bərqi-əşarım saçar ətrafə atəşparələr, Şölələnmiş atəşi-şerimlə səngi-xarələr, Od tutub sızlar bütün dağ, daş, dərə, səyyarələr, Bəs neçin bu daşürək cahillərə etməz əsər? İnanın, dostlarım, mənə inanın! Bir zaman məhv olar bu istibdad! Qalar ancaq bu zülmdən bir ad! Utanın, indi zülmdən utanın! Sanma bu dərdü qüssəmin səbəbi Olmamaqdır bu dünya kamınca, Qəlbimi yandıran budur ancaq: Vətəni görmədim məramımca. 1908 Yüklə 1,46 Mb. Dostları ilə paylaş:
|