Эярдяни аь гу кими

GƏNC MÜƏLLİMLƏRƏ

(Pedaqoji texnikumun on illiyi münasibətilə)

– Dünən artıq bir uşaqdın, qansız, cansız, çəlimsiz,

Ərimiş bir kölgə kimi uçmuş idi bət-bəniz.

On il əvvəl görmüş idim iməklərkən səni mən.

Küskün, darğın inləyirdin, heç görmədim səni şən.

Həyata göz açmış hələ körpə idin o zaman,

İndi həyat fışqırır, bax, o al yanaqlarından.

Üz-gözündə bir mətanət, dərinlik və səfvət var,

Şən alnında bilgi, zəka ulduzları parıldar.

Anlat mənə, hardan doğdu alnındakı bu ulduz?

Hardan sənə bu başqalıq?

– Bu başqalıqlar yalnız

Bu alnımda doğan yeni günəşdən bir şəfəqdir,

Parlaq ismi inqilabdır, zülmətləri inlədir.

Mən də onun ildırımlı qucağında bəsləndim,

Şimşək kimi işıqlandım, vulkan kimi səsləndim.

Şaşqın, yorğun gözlərimə nur səpdi bu afitab,

Mənə qüvvət, səfvət verən inqilabdır, inqilab!

1929

GƏNC QƏLƏMLƏRƏ
Güclər yenən, fəzaları da sarsıdan səsin

Mən istərəm ki, ruhumun üstündə titrəsin.

Sübhün üfüqlərindəki daşqın şəfəq kimi

İlham verən o səslə qurulsun könül simi.

Olsun o səs Ayım, Günəşim, asimanlarım,

Şimşəklərim, qasırğalarım, kəhkəşanlarım.

Sübhün bahar nəfəslərini andıran o səs

Hər oxşadıqca ruhumu, aldıqca hər nəfəs,

Sarsın bütün vücudumu sönməz bir ehtizaz,

Köksümdə saz kimi bu könül oynasın bir az.

Qarşımda bir yeni, əbədiyyətlə parlayan

Şux lövhələr açılsın. O şimşəkli, gurlayan

Səslərlə oynasın ürəyin incə telləri.

Kimdir çalan, bu hansı füsünkarın əlləri?

Ey mənliyim, əməl günəşim, fəcrim, ülkərim,

Kəskin səsinlə canlanır artıq şerlərim.

Eşqinlə bu tənəffüs edən sənətim saqın,

Ayrılmasın o səsdən aman! Fəcrə ən yaxın

Ulduzlu bir səma kimi üstümdə titrəsin!

İlhamımın xəzinəsi olsun o gənc səsin!

1930