Эярдяни аь гу кими
Yüklə 1,46 Mb.
|
| (Çıldırmışcasına İnsanlığa sarılaraq sürətlə)
Qanadlanıb, gəl uçalım bir yana! İ n s a n l ı q (şəfqətlə) Pərəstiş etdiyim yavrum, nerəyə? İ d e a l Bu aləmdən pək uzaq bir kürəyə. Ş e y t a n (istehza ilə) Uçamazsın! Qanatların əzilir. İ d e a l Bu aləmdə insan, insan gəmirir. Yer-göy bütün qandır, anam, qandır, qan! (Çıldırmışcasına acı və sönük bir qəhqəhədən yatağına düşər) İ n s a n l ı q Sən yardım et yavruma, ey yaradan! Yox olasan səni, ah, ey Fəlakət! F ə l a k ə t
Sizinlə aşna olandan bəri, Durmamışam bir an xidmətlə geri. Durmadıq ya! Qəlbimizi gəmirdik! Biz inləyib, əridikcə sümürdün, Ey Ədalət! Ey Mərhəmət! Ey Vicdan! Z ü l m Biz varkən onlar olmaz hökmran. (Ədalət Mərhəmət və Vicdan sağ qapıdan daxil olur) V i c d a n Alicənab qadın! Nədir istəyin? İ n s a n l ı q (heyrətlə) Siz kimsiniz? M ə r h ə m ə t Biz həp adın çəkdiyin Vicdan, Ədalət. İ n s a n l ı q Ey mələksimalar, Xəzan vurmuş yapraq tək yavrum inlər. Həq eşqinə yavrumu qurtarınız! Öksüz, göməksizdir. Ə d a l ə t Əmin olunuz. V i c d a n (İdealı diqqətlə süzdükdən sonra) Pək müdhişdir zavallının əhvalı, İnsanlığın ölgün, solğun İdealı! Köç bin yıllıq tarix alnında zahir, Gələcək pək dumanlıdır, kim bilir? Halın isə acınacaq bir haldır.
Qurtarmaz! İ d e a l Bu söz bir saçma sözdür, Ədalət, Mərhəmət, Vicdan qurtarır! Ş e y t a n
Qüvvətini cəm et, vur, yıx, əz, gəmir! Ə d a l ət
Bükülməyən boyunları bükdürür. Z ü l m (qılıncı çəkir) Bax! Bu qılınc ondan daha kəskindir. Ə d a l ə t Sözlə deyil, işi əməl bildirir. (hücum edir) Al, yaramaz! Z ü l m (yıxılır) Bitdim, tükəndim bən, ah! M ə r h ə m ə t Yıxıl! Məhv ol! Həqqə köməkdir Allah! (Vicdan, Ədalət və Mərhəmət şən və müzəffəranə bir vəziyyət alaraq, qadına və çocuğa yaxınlaşır) M ə r h ə m ə t Sevin! Açıl, gül, ey qadın, ey ünsuz! Artıq sizi qurtaracaq haldayız. İ n s a n l ı q Yaşayınız! Bin-bin təşəkkür sizə! Pək yardım etdiniz səfil ünsüzə! (Bu aralıq Zülm yavaşca durar, kimsə görmədən sol qapıdan çıxar. Daha sonra Şeytan çıxar. Fəlakət sağ qapıdan qaçmaq istərkən Səadət daxil olur. O, Fəlakəti yaklayaraq) S ə a d ə t Getmə! Dur, mərhəmətsiz, alçaq, azğın! Artıq yetər, yetər bidar etdiyin! Al haqqını!..
Üstümüzdə qanad açmış Səadət. Daim qaranlığı görən gözlərin, Qalx, imdi də işıq, səadət görsün. Bak! Nasıl parlıyor Ədalət, Vicdan, İçimizdə həq olmaqda hökmran, Çiçək kibi açıl, günəş tək parla!
Bir gül açılmaqla bahardır, sanma! Barmağımın ucundan diqqətlə bax.
Yer, göy bütün atəş, dumandır, qandır, Zülmün dəmir pəncəsi hökmrandır. Vuran, ölən, boğan, əzən, əzilən, Qovan, qaçan, düşən, kəsən, kəsilən, Həpsi insan, həpsi sənin övladın, Çəkməyiniz hələ səadət adın!
Var, əvət, var, bu dərdə yalqız dərman, İslah etsin kəndini hər bir insan. Kəndini öyrənib, kəndin tanısın, Zatındakı həqiqəti anlasın. Öyrənir, anlarsa, parlar iqbalım. İ n s a n l ı q Sən parlarsın, çiçəklənir iqbalım. İ d e a l Getməliyəm bən içinizdən hələ. İ n s a n l ı q Bəni kimə tərk eliyorsun boylə? (İdeal əlilə Vicdana, Ədalətə, Mərhəmətə işarə edərək) İ d e a l Ədalətə, Mərhəmətə, Vicdana Onlardan sən, anam, bir an ayrılma! Hər əmrinə, hökmünə qıl itaət! Bu itaət həqqə olur ibadət. (Üzünü Ədalətə, Mərhəmətə, Vicdana tutaraq) Siz ey insanlığın işıq məşəli! Həqqin bükülməyən qüvvətli əli! Anamı bən sizlərə ismarladım, Sizləri də həqqə. Daha bən getdim. (Səhnənin işığı çəkilir, arxa qapı açılır, İdeal bir nur şəklində göyə uçur. Həpsi onu heyrətlə seyr edir) V i c d a n Mələklərin qanadında yüksəlir, Həqqi bulmuş, bax, onunla birləşir. Ə d a l ə t
Göydən yerə ətək-ətək nur sərpər. M ə r h ə m ə t Ürəklərdə yuva edər, həp o nur Ədalət, mərhəmət, vicdan doğurur. İ n s a n l ı q (təsirlə) Of, mələyim, sevgili İdealım! Sənsiz nasıl keçər həyatım, halım? (Dizi üstə çökərək əllərini yuxarı qaldırır) Ey yaradan! Ey ərvahlara yəmin! Sən qovuşdur bəni yavruma! H ə p s i Amin. 1914 Yüklə 1,46 Mb. Dostları ilə paylaş:
|