(1).İsmi ilə Allahın – Rəhmanın, Rəhimin! Kəf. Ha. Ya. Ayn. Sad. (2).Sənin Rəbbinin rəhmətinin Öz bəndəsi Zəkəriyyəyə olan zikridir! (3).Onda nida etdi Rəbbini məxfi nida edərək. (4).Dedi: «Rəbbim! Mənim sümüklərim süst və zəif olub və başımın tükləri ağarıb. Olmamışam dua ilə Sənə, Rəbbim, məşəqqətli. (5).Və həqiqətən, xoflanıram özümdən sonrakı yaxınlarımdan və arvadım doğmaz oldu. Bəxş et mənə Öz tərəfindən vəliəhd! (6).O mənim varisim və Yəqub ailəsinin varisindən olsun və et onu Rəbbim, razı qaldıqlarından!» (7).«Ay Zəkəriyyə, Biz sənə qulamla bəşarət veririk ki, ismi onun Yəhyadır. Ondan qabaq bu ismi kimsə üçün etmədik!» (8).Dedi: «Rəbbim, necə mənim üçün qulam ola bilər? Bir surətdə ki, arvadım doğmaz oldu və özüm də böyüklükdən aciz olmuşam». (9).Dedi: «Belə buyurdu Rəbbin: «O Mənim üçün asandır. Mən səni xəlq etdim bundan qabaq və sən bir şey deyildin!» (10).Dedi: «Rəbbim, et mənim üçün bir ayət!» Dedi: «Sənin ayətindir ki, üç gecə insanlarla kəlmə kəsməyəcəksən səviyyəli olaraq!» (11).Və xaric oldu mehrabdan qoumuna tərəf və onlara vəhy etdi ki: «Saya salın Onu səhər və axşam!»
