fatiha suresi bakara suresi 3- ÂL-İ İmran suresi 19

 19- MERYEM SURESİ

(İçinde, İsa Peygamberin anası Hz. Meryem'den bahsedildiği için bu adla anılmıştır.)

Rahman ve Rahîm Allah Adıyla

1- Kâf hâ yâ ayn sâd.

2- Bu, kulu Zekeriyya'ya Rabbinin rahmetini anıştır.198[1]


[1] Bu olay, Luka İncili'nin 1. babında anlatılmaktadır (1-24).


3- Hani o, gizlice Rabbine niyâz etmişti de.

4- Demişti ki: Rabbim, kemiklerim bile incelip zayıfladı, saçım-sakalım ağardı, parıl-parıl parlamada başım sanki ve sana ne duâ etmişsem mahrûm olmadım ben.

5- Benden sonra yerime geçecek, mîrâsıma konacak yakınlarımdan endişelenmekteyim, karım da kısır, sen bana katından bir oğul ihsân et de.

6- Bana da mîrasçı olsun, Yakup soyuna da mîrasçı olsun ve Rabbim, onu, rızânı kazanmışlardan et.

7- Ey Zekeriyya, biz seni müjdelemekteyiz, bir oğlun olacak, adı da Yahya'dır ve ondan önce bu adla adlanmış hiç kimseyi yaratmadık.

8- Rabbim dedi, benim nasıl oğlum olabilir ki karım kısır ve ben de ömrümün sonlarına vardım, tamâmıyla ihtiyarladım.

9- Böyledir bu dedi, Rabbine dedi, bu pek kolay ve sen yokken evvelce de seni yaratmıştım.

10- Rabbim dedi, bana bir delil göster. Sıhhatin yerindeyken dedi, tam üç gece insanlarla konuşamayacaksın, işte bu, sana delildir.

11- Zekeriyya, mihraptan çıkıp kavmine, sabah-akşam onu tenzîh edin noksan sıfatlardan diye işâret etti. 199[2]


[2] Aynı Eser


12- Ey Yahya, azim ve kuvvetle kitabı al. Ve ona çocukken peygamberlik verdik.

13- Katımızdan ona bir kalb yumuşaklığı, bir temizlik ihsân ettik ve o, mabûdundan çekinirdi.

14- Anasına-babasına iyilik ederdi ve cebbar ve âsi değildi.

15- Ve esenlik ona doğduğu gün, öldüğü gün ve diriltilerek kabrinden çıkarılacağı gün.

16- Kitapta Meryem'i de an. Hani o, âilesinden ayrılmış, doğu tarafında bir yere çekilmişti.

17- Ve âilesiyle arasına bir perde germişti. Derken ona rûhumuzu göndermiştik de gözüne, âzası düzgün bir insan şeklinde görünmüştü.

18- O, fenalıklardan çekinen bir adamsan demişti, rahmâna sığınırım senden.

19- Ruh, ben demişti, ancak Rabbinin bir elçisiyim, sana bir erkek çocuk vermeye geldim.

20- Meryem, benim nasıl oğlum olabilir ki hiç bir kimse, henüz bana dokunmadı demişti, hem kötü bir kadın da değilim ben.

21- Böyledir bu demişti ruh, bu iş, Rabbin için pek kolay demişti. Çünkü biz, onu insanlara bir delil ve katımızdan bir rahmet olarak halkedecektik ve bu iş, zâten de mukadderdi, olup bitti.

22- Sonunda ona gebe kaldı ve onunla uzak bir yere çekilip gitti.

23- Derken doğum sancısı, onu bir hurma ağacının dibine sevketti de keşke dedi, bundan önce ölseydim de unutulup gitseydim.

24- Uzaktan bir ses geldi ona: Mahzûn olma, Rabbin, ayağının altından bir ırmak akıttı.

25- Hurma ağacını silk, sana terü-tâze hurmalar dökülecek.

26- Ye, iç, gözün aydın. Fakat seni birisi görürse ben de, bugün rahmân için oruç tutmadayım ve hiçbir kimseyle kesin olarak konuşamam.

27- Çocuğunu kucağına alıp kavmine gelince ey Meryem dediler, gerçekte de pek büyük bir iş işledin.

28- Ey Hârûn'un kız kardeşi, baban, fena bir adam değildi, anan da kötü bir kadın değildi.

29- Meryem, çocuğuna işâret etti. Nasıl olur da dediler, beşikteki çocuk konuşur?

30- İsâ, Şüphe yok ki dedi, ben Allah'ın kuluyum, bana kitap vermiştir ve beni peygamber etmiştir.

31- Ve Nerede olursam olayım kutlamıştır beni ve diri oldukça namaz kılmamı, zekât vermemi emretmiştir bana.

32- Ve anama itâatli etmiştir beni ve cebbar, kötü kişi olarak yaratmamıştır beni.

33- Esenlik bana doğduğum gün, öleceğim gün ve tekrar dirilip kabirden çıkacağım gün.

34- İşte budur Meryemoğlu İsâ. Onların şüpheye düştükleri şey hakkında gerçek söz, budur.

35- Evlât edinmesi, lâyık değildir Allah'a, noksan sıfatlardan münezzehtir o. Bir işin olmasını takdîr etti mi ona ancak ol der, oluverir.

36- Ve şüphe yok ki Allah, Rabbimdir ve Rabbiniz, ona kulluk edin; budur doğru yol.

37- Aralarından bölükler ayrıldı, ayrılığa-aykırılığa düştüler. Ulaşıp görecekleri büyük günün şiddetli azâbı kâfirlere.

38- Neler duyacaklar, neler görecekler bize geldikleri gün; fakat zâlimler, bugün, apaçık bir sapıklıkta.

39- Onları hasret günüyle korkut; iş olup biter o zaman ve onlar, şimdi gaflettedir ve onlar, inanmazlar.

40- Şüphe yok ki biziz yeryüzünün ve yeryüzünde olanların mîrasçısı ve dönüp bizim tapımıza gelir onlar.

41- Kitapta İbrâhim'i de an. Şüphe yok ki o, çok gerçek bir peygamberdi.

42- Hani o atasına ata demişti, ne diye taparsın duymaz, görmez, senden hiçbir şeyi gideremez şeylere?

43- Gerçekten de ata, sence bilinmeyen bir bilgiye sâhip oldum ben, artık bana uy da seni dosdoğru yola ileteyim.

44- Ata, Şeytan'a kulluk etme, şüphe yok ki Şeytan, rahmâna âsîdir.

45- Ata, gerçekten de korkuyorum, sana rahmândan bir azap gelip çatar da Şeytan'a dost olursun.

46- Atası, ey İbrâhim dedi, benim mâbutlarımdan yüz mü çevirmedesin? Bu işten vazgeçmezsen taşlarım seni, uzun bir zaman görünme, git, bırak beni.

47- İbrâhim, esenlik sana dedi, Rabbimden yarlıganmanı dileyeceğim, şüphe yok ki o, pek lûtfeder bana.

48- Ve sizi ve Allah'tan başka kulluk ettiğiniz şeyleri bırakıyor ve Rabbime duâ ediyorum, umarım ki duâmı kabûl eden, mahrûm etmez beni.

49- Onların ve Allah'tan başka kulluk ettikleri şeyleri bırakınca ona İshak'ı ve Yakup'u verdik ve hepsini de peygamber ettik.

50- Ve onlara rahmetimizden ihsânlar ettik, gerçek şöhretlerini yaydık, adlarını yücelttik.

51- Kitapta Mûsâ'yı da an; şüphe yok ki o, ihlâsa mazhar olmuş şeriat sâhibi bir peygamberdi.

52- Ona, Tûr'un sağ yanından nidâ ettik, bizimle konuşmak üzere tapımıza yaklaştırdık onu.

53- Rahmetimizden bir lütuf olarak kardeşi Hârûn'u da peygamber ettik.

54- Kitapta İsmâîl'i de an; şüphe yok ki o, vaadinde gerçekti ve insanlara gönderilmiş olan bir peygamberdi.

55- Ehline, ayâline namaz kılmalarını, zekât vermelerini emrederdi, Rabbinin katından da rızâsını kazananlardandı.

56- An kitapta İdrîs'i de; şüphe yok ki o çok gerçek bir peygamberdi.

57- Biz onu pek yüce bir mevkie yükselttik.

58- İşte bunlar, Âdem soyundan, Nûh'la berâber gemiye yüklediklerimizin soylarından, İbrâhim'in ve İsrâil'in soylarından gelen ve Allah tarafından kendilerine nîmetler ihsân edilen peygamberlerdendir, doğru yola sevk-ettiğimiz ve seçtiğimiz kişilerdendir. Rahmânın âyetleri, onlara okundu mu ağlaya-ağlaya hemen secdeye kapanırlardı.

59- Onlardan sonra öyle bir soy geldi ki namazı zâyi etti onlar, şehvetlere uydular, azınlıklarının cezâsına pek yakında uğrayacak onlar.

60- Ancak tövbe eden, inanan ve iyi işlerde bulunan müstesna. Bu çeşit kişiler cennete girerler ve hiçbir hususta zulüm görmezler.

61- Ebedî Adn cennetlerine girerler ki rahman, kullarının gıyabında, onlara vaadetmiştir bu cennetleri. Şüphe yok ki onun vaadi, mutlaka yerine gelir.

62- Orada mânasız bir söz işitmeyecekler, ancak esenlik size sözünü duyacaklar ve sabah-akşam, rızıkları gelecek onlara.

63- Öylesine cennettir ki kullarımızdan kim, bizden çekinirse ona mîras vereceğiz o cenneti.

64- Biz melekler, ancak Rabbinin emriyle inebiliriz; onundur ne varsa ilerimizde ve ne varsa gerimizde ve ne varsa ikisi arasında ve Rabbin, hiçbir şeyi unutmaz.

65- Rabbidir göklerin ve yeryüzünün ve ikisi arasında ne varsa hepsinin, ona kulluk et ve dayan ona ibadet etmede, onun Adıyla anılan başka bir varlık bilir misin?

66- Ve insan der ki: Ben öleceğim de sonra dirilip kabirden mi çıkarılacağım?

67- İnsan hiç mi düşünmez ki o hiçbir şey değilken daha önce biz yarattık onu.

68- Andolsun Rabbine onları da, Şeytanları da haşredeceğiz de sonra onları, diz çökmüş bir halde cehennemin çevresine getireceğiz.

69- Sonra hangi tâife, rahmâna karşı en fazla azgınlıkta bulunduysa onu ayırıp önce cehenneme atacağız.

70- Sonra elbette biz daha iyi biliriz cehenneme girmeye daha lâyık olanı.

71- Sizden bir tek kişi bile yoktur ki oraya uğramasın; bu, Rabbinin takdîr ettiği bir şeydir.

72- Sonra çekinenleri kurtarırız, zâlimleriyse dizüstü çökmüş bir halde bırakırız orada.

73- Onlara âyetlerimiz, apaçık okununca kâfir olanlar, iki bölükten dediler, hangisinin durağı daha hayırlı, meclisi daha güzel?

74- Onlardan önce nice ümmetler helâk ettik ki mal bakımından da daha güzel mallara sahipti onlar, gösteriş bakımından da.

75- De ki: Kim sapıklıktaysa rahman, onun sapıklığını uzattıkça uzatır da sonunda azâp olsun, kıyâmet olsun, kendilerine vaat olunan şeyi görür bu çeşit adamlar ve görünce de bilirler kimin yurdu daha hayırlıymış ve kimin kuvveti daha zayıf.

76- Ve Allah, hidâyete erenlerin hidâyetini arttırdıkça arttırır ve ebedî kalacak iyi işler, Rabbinin katında sevapça da daha hayırlıdır, sonuç bakımından da daha hayırlı.

77- Gördün mü delillerimizi inkâr edeni ve elbette bana mal da verilecek, evlât da diyeni?

78- Gizli olan bir şeyi mi anlamış, yoksa rahmandan bir söz mü almış?

79- Hâşâ söylediğini yazarız onun ve azâbını uzattıkça uzatırız.

80- Söylediği şeylere biz mîrasçı oluruz ve o bize yapayalnız gelir.

81- Onlar, kendilerine bir yücelik versinler, şefaatçi olsunlar diye Allah'tan başka mâbutlar kabûl etmişlerdir.

82- Hâşâ. Onların kulluğunu inkâr edecek o mâbut sandıkları şeyler ve onlara düşman kesilecek onlar.

83- Görmez misin, biz kâfirlere. onları boyuna taciz edecek Şeytanlar gönderdik.

84- Onların azâba uğraması için acele etme, biz ancak yıllarını, günlerini saymadayız onların.

85- O gün, çekinenleri bölük-bölük, rahmânın huzurunda haşrederiz.

86- Ve mücrimleri susamış bir halde cehenneme sevk ederiz.

87- Rahmandan ahd almış olanlardan başkaları şefaat de edemez.

88- Ve dediler ki: Rahman, oğul edindi.

89- Andolsun ki pek çirkin bir söz söylediniz.

90- Öylesine bir söz ki neredeyse gökler parçalanacak ve yer yarılacak ve dağlar dağılıp çökecek.

91- Rahmânın oğlu var demeleri yüzünden.

92- Rahmâna oğul edinmek yaraşmaz.

93- Göklerde ve yerde ne varsa hepsi de rahmânın tapısına kul olarak gelir.

94- Andolsun ki hepsini topluluk bakımından da saymıştır, tek-tek de ve hepsini, hepsinin ahvâlini bilir.

95- Ve hepsi de kıyâmet günü, onun tapısına yapayalnız gelir.

96- Şüphe yok ki inanan ve iyi işlerde bulunanlara karşı rahman, gönüllere bir sevgidir verir.

97- Gerçekten de biz, ancak çekinenleri müjdelemen, düşmanlıkta inat ve ısrâr edenleri korkutman için Kur'ân'ı, senin dilinle indirerek kolaylaştırdık sana.

98- Onlardan önce nice ümmetleri helâk ettik. Onlardan bir kişiyi bile duyuyor musun, yahut bir tânesinin olsun, sesini işitiyor musun?