Fələstİn İslam İnqilabının Böyük Rəhbəri həzrət Ayətullah Seyid Əli Xameneinin baxışında

Fələstin xalqının yeganə xilas yolunun İsraillə, Qərblə, yaxud beynəlxalq təşkilatlarla müzakirədən ibarət olmasına dair şübhə

Başqa bir böyük sofistlik budur ki, Fələstin xalqının yeganə xilas yolunun müzakirədən olduğu deyilsin. Kiminlə müzakirə?! Gücdən başqa heç bir qaydaya inamı olmayan işğalçı, hegemonçu və azğın bir rejimlə?! Bu oyun və hiylə ilə özlərini ümidvar edən şəxslər nə əldə etdilər?! Onlar sionsitlərdən muxtar hökumət adlı bir şey aldılar. Təhqiramiz və həqarət dolu mahiyyətindən əlavə, o:

Əvvəla, işğalçı rejimin təxminən bütün Fələstinə malik olmasını qəbul etməkdən ibarət olan ağır qarşılıqla bitdi.

İkincisi, həmin yarımçıq və yalançı hökuməti də bir çox yerlərdə puç bəhanələrlə ayaq altında tapdadılar. Yasir Ərəfatın Ramallahda idarə binasının mühasirəsi, onun müxtəlif yollarla təhqir edilməsi və aşağılanması unudulası hadisə deyil.

Üçüncüsü, istər Ərəfatın dövründə, xüsusən də ondan sonra muxtar hökumətin məsul şəxsləri ilə öz polis rəisləri kimi rəftar etdilər. Onların vəzifəsi fələstinli mücahidləri təqib etmək, tutmaq, onların informasiya və polis mühasirəsi idi. Beləliklə Fələstinli qruplar arasında kin toxumu səpib onları bir-birinin canına saldılar.

Dördüncüsü, o qədər zəif nailiyyət də yalnız təslim olmayan kişi və qadınların qeyrətli müqaviməti və mücahidlərin cihadı sayəsində əldə edildi. Əgər intifazələr baş veməsəydi, sionistlər Fələstinin ənənəvi başçılarının onların qarşısında davamlı əskilməsi ilə bu qədərini də heç zaman onlara verməzdilər.

Yoxsa Amerika və İngiltərə ilə müzakirə? Bu xərçəng vəzisini yaratmaqda və dəstəkləməkdə ən böyük günaha onlar batıblar və özləri vasitəçi olmazdan öncə, münaqişə tərəfidirlər. Amerika dövləti heç zaman özünün sionizm rejiminə və hətta onun aşkar cinayətlərinə, o cümlədən son Qəzzə macərasına qeyd-şərtsiz dəstəyini dayandırmamışdır.

Hətta Buş hökumətinin siyasətlərində dəyişiklik şüarı ilə iş başına gəlmiş yeni Amerika prezidenti də İsrailin təhlükəsizliyinə dair qeyd-şərtsiz öhdəlikdən dəm vurur; yəni dövlət terrorizmini müdafiə, zülm və zorakılığı müdafiə, iyirmi iki gün ərzində yüzlərlə fələstinli kişi, qadın və uşağın qətliamını müdaifə. Bu elə Buş dövrünün yanlışlığıdır, ondan geri qalmır.

Birləşmiş Millətlər Təşkilatına bağlı qurumlarla müzakirə də başqa bir qısır cəhətdir. Birləşmiş Millətlər Təşkilatı bəlkə Fələstin məsələsi kimi az məsələdə belə ifşaedici və rüsvayedici sınağa məruz qalmışdır.

Təhlükəsizlik Şurası bir gün təhlükəli terror qruplarının vasitəsi ilə Fələstinin işğalını sürətlə rəsmən tanıdı, bu tarixi zülmün yaranmasında və davam etməsində əsaslı rolu oynadı. Ondan sonra bir neçə onillikdə həmişə soyqırımlar, didərgin salmalar, müharibə və o rejimin digər müxtəlif cinayətləri qarşısında razılıq sükutu etdi və hətta Baş Məclisin sionizmin irqçi olmasına dair rəy bildirməsində də nəinki onunla razılaşmadı, hətta əməldə 180 dərəcə ondan uzaqlaşdı. Təhlükəsizlik Şurasında daimi uzvlüyü olan hegemonçu ölkələr bu beynəlxalq təşkilatdan alət kimi istifadə edirlər.

Nəticə budur ki, bu şura dünyada təhlükəsizlik işinə nəinki kömək etmir, hətta harada insan hüquqları, demokratiya, yaxud bu kimi digər məfhumlar onun daha artıq istismarçılığına vasitə olursa, köməyə gedir və onların qanunsuz işlərinə hiylə və yalandan pərdə salır.

Fələstinin xilası Birləşmiş Mİllətlər Təşkilatına, yaxud istismarçı qüvvələrə və təbii ki, işğalçı rejimə dilənçiliklə hasil olmayacaq. Xilas yolu yalnız dirəniş və müqavimətdir; fələstinlilərin söz birliyi ilə və cihad hərəkətinin tükənməz ehtiyatı olan tövhid sözü ilə.