III – IV siniflərdə hiss və həyacanın müxtəlifliyindən asılı olaraq müəllim nida işarəsinin müxtəlif intonasiya tələb etdiyini də aydınlaşdırmalıdır:
Sünbülüm, sünbülüm, Sarı sünbülüm!
Adına söz qoşum barı, sünbülüm!
(S.Vurğun, “Sünbülüm”)
Bu parçada nida işarəsi müraciət bildirən sözdən sonra qoyulmaqla, o qədər coşğun hisslər bimldirmir. Aşağıdakı parçada isə ana məhəbbətinin coşğun və həyəcanı hiss olunur: “Cüyürün, ceyranın qırılsın, Aladağ, bircə balama necə qıydın! Canım, gözüm oğul!” (Ə.Məmmədxanlı . “Anna ürəyi, dağ çiçəyi”.) Bu parçada da qüvvətli, yanıqlı, kədərli tonda oxunmalıdır.
Tədricən uşaqlar öyrənirlər ki, həmişə durğu işarəsinə görə hərəkət etmək mümkün deyil. Bir çox hallarda durğu işarələri fasilə və tonun dəyişməsini tələb etmir. Cümlənin sonundakı xitabdan əvvəl fasilə edilmir, eyni ara sözləri fasilə ilə ayrılır və s. Bəzən isə əksinə, durğu işarəsi olmadan fasilə verilməsi tələb olunur:
