FiLİPİnler'de risale-i nur'a olan iHTİYAÇ
/3/2006 - Risale-i Nurların Batı’ya vereceği çok şey var
Yüklə 484,57 Kb.
|
9/3/2006 - Risale-i Nurların Batı’ya vereceği çok şey var
Mary Weld, 1949'da 6 çocuklu Katolik bir ailenin beşinci çocuğu olarak İngiltere'de doğdu. Rahibelerin yönettiği bir okulda eğitim gördü. Durham Üniversitesi'nde "Şark Araştırmaları" okudu. 1982'de aynı okulda doktora yaparken Müslüman oldu ve Şükran Vahide adını aldı. 1985'te İstanbul'a yerleşti. Nur Risaleleri üzerinde çalışmalar yaptı. Said Nursi'nin talebelerinden Mehmet Fırıncı ile evlendi. Röportaj teklifi Etkileşim Yayınevi'nden geldi. Türkiye'de yaşayan bir İngiliz kadın, Mary Weld, Said Nursi hakkında bir kitap yazmıştı. Acaba kendisiyle tanışmak ister miydim? Kitabı gönderdiler. İnceledim. Sıkı bir araştırmanın süzgecinden geçmiş, okunası bir kitaptı. Fakat yazdıklarından çok kendi hikayesini merak ettim. Müslüman olup Şükran Vahide adını alması ve Mehmet Fırıncı'yla evlenmesi romancı yanımı kışkırtmıştı. Sarıyer'deki evlerine gittiğimde Şükran Hanım'ı aşırı ketum buldum. Kurduğu cümleler çok kısaydı, geçmişine ve özel yaşamına dair pek açıklayıcı değildi. (Tabii o cümleleri birleştirdiğim için siz bunu fazla hissetmeyeceksiniz) Ne giyiminde ne evin döşenmesinde İngiliz asıllı olduğuna dair bir işaret yakalayabildim. Evliliği "hizmet" kolaylaşsın diye gerçekleşmişti. Bunlar bende derin bir hüzün uyandırdı. Yaptığı onca değerli çalışmaya rağmen "kaybolmuş" bir insan gibi gördüm onu. Tabii bu sadece kişisel bir izlenim. İşin gerçeği böyle olmayabilir… Sözler, Mektûbat, Lem'alar, Şuâlar, İşaratü'l-İ'caz ve birçok küçük risale ve kitapları Türkçeden İngilizceye çevirdiniz. Said Nursi'nin Türkçesi Türkler için dahi çok zordur. Siz dilimize bu denli vâkıf mısınız? Biz Risaleleri okuyarak Türkçe öğrendik zaten. Üniversitede Farsça, Türkçe, Arapça okudum. Öz Türkçe fazla bilmiyorum. Daha ziyade eski sözcükleri biliyorum. Şimdiki insanlar için belki ağır gelebilir Risalelerin dili. Bana zor gelmedi. Bir Kur'an tefsiri olarak asıl mefhumları, konseptleri ve üslubunu öğrendikten sonra hiç zorlanmadım. Sözlüklerle, adım adım öğrendim. Risalelerle ilk karşılaştığınızda kaç yaşındaydınız? 28. İngiltere'de Durham Üniversitesi'nde Ortadoğu çalışmaları üzerine lisans yapmış ve doktoraya başlamıştım. İslamiyet'e ilgim vardı. 70'lerde bütün gençler arayış içindeydi. Ben de herkes gibi hayatın manası nedir, diye soruyordum. Umumi bir protest hava vardı. Dünyanın çeşitli bölgelerinde mahrumiyet içinde yaşayan insanlar için adalet ve eşitlik isteyen o gruplara katılmadım. Giderek İslamiyet ile daha fazla ilgilenmeye başladım. Said Nursi'nin bazı kitapları Amerika'da tercüme edilmişti. Bir Türk verdi bana. Çevremde yabancı talebeler vardı. Araplar, Türkler, Malezyalılar... Onlar iyi insanlardı. Sonra Ramazan geldi ve ben oruç tuttum. Müslüman değildim henüz. Fakat Ramazan'ın sonunda namaz kılmaya başladım. O arkadaşlardan biri fotokopi vermişti bana; abdest nasıl alınır, namaz nasıl kılınır falan, o kâğıda bakarak öğrendim. O sene Müslüman oldum; fakat bu uzun bir sürecin son noktasıydı. Müslüman olduktan sonra orada kaldım ve Risalelerle ilgilendim. Hoşuma gitmişti; çünkü iman meseleleri hakkındaydı. Tercümeleri azdı. Daha iyi anlayabilmek için, kendi kendime sözlüğe bakarak kelime kelime tercüme ettim. İlk tercüme ettiğim, Ene Risalesi'ydi. Yani insanın egosu üzerineydi. Çok enteresan buldum. İnsan birdenbire bir dini bırakıp öbür dine nasıl geçer? Ben Katolik olarak yetiştirildim. Rahibelerin yönettiği bir okula gitmiştim. Fakat ayrıldıktan sonra katıldığınız dünyada, önceden öğrendiğiniz dinle ilgi kuramıyorsunuz. O zaman dini bıraktım. Din okulda kaldı. Bu okul bizim ailenin geleneğinde var. Bütün kardeşlerim, hepimiz bu gibi okullara gönderilmiştik. Bir din okulu burası, bir manastır. İlkokuldan başlayarak üniversiteye kadar devam eden... Fakat çok akademik bir yer değildi. Dış dünyaya kapalı bir yerdi. Okulun dışındaki dünya bambaşka tabii. Anne ve babanızla dinî mevzuları konuşuyor muydunuz? Hayır. Zaten babam hastalandı ve öldü. Nesi vardı bilmiyorum. Ailemle diyaloğum yoktu. Hepsi dindar insanlardı. İsteseydim konuşabilirdim. Fakat fazla sorgulamadım. Okulum yatılıydı. Bazı tatillerde evimize bile gidemedim. Bazı problemler, hastalıklar vardı. Birbirimizden kopuktuk. Müslüman oluşunuzu aileniz nasıl karşıladı? Belki bırakırım diye baskı yapmadılar. 31-32 yaşındaydım, fazla bir şey yapamazlardı. İngilizler böyle durumlarda büyük tepki vermezler zaten. 1985'te Türkiye'ye geldiğinizde bir kültür şoku yaşadınız mı? Yaşamadım. İngiltere'de iki-üç sene Müslüman olarak yaşadıktan sonra buraya geldiğim için sorun olmadı. Daha ziyade Fatih'te kaldım. Koyu dinî bir muhitte, tek başınıza bunalmadınız mı? Yok. Yaşamımı sürdürebildim. Memnun oldum aslında. İnsanlar yer bulmama ve eşya teminine yardımcı oldular. Entelektüel olarak Risale okumak ayrı şey, farklı kültürde insanlarla yaşamak ayrı şey... Tabii o zaman yeni Müslüman'sınız, öğrenmek istiyorsunuz. Gözünüz başka şey görmüyor. Yaşam tabii farklıdır burada. Fakat tek başınasınız, herhangi bir baskı altında değilsiniz. Eski halimden koptuğum için fazla zor gelmedi bana yani. Ondan sonra evlendim. Müslüman olur olmaz örtündünüz. Örtünmenin bin türlü yolu var. Siz en geleneksel şeklini tercih etmişsiniz. Neden? Çünkü bulunduğum yerdeki Müslümanlar böyleydi. Onların da çoğu Arap'tı. Böyle gördüm, böyle uyguladım. Kendi stilinizi yaratabilirdiniz. O aklıma hiç gelmedi. Yani durumu kabul ediyorsun. Böyle kapanmak gerekli diye düşünüyorsun. Daha sonra da değiştirmek aklıma gelmedi. Benim örtünme şeklim daha pratik geliyor. İngiltere'yi özlüyor musunuz? Hayır. Faydası yok yani özlemenin, kendini yormanın. İstemeseydim buraya gelmezdim. Güzel bir yer burası. Dilinizi özlüyor musunuz? İngilizce kitap okuyorum. Bu yüzden daha ziyade İngilizce düşünüyorum. Ama Türkçe konuşuyorum. Ana dilinizi fazla kullanmıyorsunuz. Ülkenize gitmiyorsunuz. İstanbul'da da farklı ortamlarda bulunmuyorsunuz. Bu kadar içe dönüklük iyi mi kötü mü? Ben iyi ya da kötü diyemem. Böyledir yani. İnsan duruma göre hareket ediyor. Sanat, spor, sinema? Pek gitmiyorum. Mary Weld'i özlüyor musunuz? Yok, hiç özlemiyorum. Her şeyin seyri vardır. Elhamdülillah, önceki hayatımda okumasaydım, şöyle böyle yapmasaydım bu işi yapamazdım. O zaman şükretmek lazım. Evinize baktım. Burada kendi kişiliğinizin yansımalarını görmek istedim. İngiliz stiline dair hiçbir iz yok… Niye olacak ki? İşte böyledir. Alıştık zaten. Bizkaç senedir buradayız. Ben daha ziyade evdeyim. Yazıyorum, tercüme yapıyorum. İngilizce olarak daha ziyade Risale-i Nurları dışarı tanıtmada çalışıyorum. 91'den beri her iki senede sempozyumlar oluyor biliyorsunuz. Said Nursi bugün yaşasaydı ona ne sorardınız? O 1960'ta vefat ettiğinde demirperde, Sovyet Bloku vardı. Komünizme ve materyalist cereyanlara karşıydı. Tabii zahiren, dünyanın durumu çok değişti. Fakat esasen belki o kadar fazla değişmedi yani. Cenab-ı Hak'tan gelen mesajlarla modernizm, Darvinizm, ateizm gibi salt aklın ürettiği cereyanları mukayese eder ve insanlığın saadeti ve kurtuluşu ancak vahiyle olur der. Şimdi 2006'dayız. Demirperde yıkıldı, yeni dünya düzeni, globalizm var. Fakat bu iki cereyan devam ediyor. Aslında o topyekün Batı'ya karşı değildi. Batı medeniyetinde vahiy, İsa Peygamber'in getirdiği mesajlar da vardı; fakat felsefe kısmı galip geldi. Belki şunu sorardım. Yani bu iki cereyan şimdi aynen devam ediyor mu? Yani vahiy ve felsefe mukayesesi modelini bugünkü dünyayı anlamak için kullanabilir miyiz? Çünkü v ahiy galip olmazsa, dünyaya anarşi hakim olur demişti. Ve biz gördük bunu. Bu, cevabını bildiğiniz bir soruyu onaylatmak olurdu. Ben olsam ona "Senin bıraktığın Kürtler ile şimdiki Kürtler arasındaki farklar neler?" diye sorardım. Çünkü kitabınızdan öğreniyoruz ki "Kürtler ecnebi himayesinde bir muhtariyeti asla kabul etmezler. Onun yerine ölmeyi tercih ederler." diyor o zamanki isyanlar sırasında. Bugünkü manzaraya baktığında acaba ne söylerdi? Said Nursi, ilk önce Kürtlere Müslüman olarak baktı. Şimdiki durumları hakkında bir şey söyleyemeyeceğim. Fakat, Said Nursi, o zaman -ki bu iki makalesi 1920'de, Paris Barış Konferansı esnasında, emperyalist oyunların oynandığı günlerde yazılmış- Kürtlerin Müslüman kimliğini ön plana çıkartarak onları bu oyunlarda kendilerini kullandırmamalarını istedi. Said Nursi, hep birlik ve bütünlük için çalıştı. Said-i Nursi bugün yaşasaydı Ermeni, Yahudi ve Rum azınlıkların problemlerine bakışını merak etmez miydiniz? Sorunuzu tam anlayamadım. Şimdi, teorik olarak azınlık yoktur ki problem olsun. Fakat belki hatırlatmakta fayda var: İkinci Meşrutiyet yıllarında Said Nursi meşrutî hükümeti ve dolayısıyla bütün Osmanlı unsurlarına eşit sivil ve siyasî haklar verilmesini, can-ı gönülden destekledi. Meşrutiyet'in hem İstanbul'da hem Doğu Anadolu'da halklara kabul ettirilmesi için gayret gösterdi. Ayrıca eşit hakların vs. verilmesi hakkındaki argümanlarını İslam şeriatından alınmış prensiplerle destekledi. Kendisi için bu mesele problem teşkil etmedi ve onu gerekli gördü. Risaleler ikna edici Said-i Nursi Batı'da diğer Müslüman düşünürler kadar çok tanınmıyor. Size göre onun diğerlerinden farkı nedir? Batı'da Said Nursi diğer Müslüman düşünürler kadar tanınmış değil; ama her geçen gün orada neşredilen kitap, makale vs. sayesinde çok daha iyi tanınıyor. Bana göre, Batılılar ve Müslüman olsun olmasın bütün insanlar için önemi şundan: İslam'ın esas akide ve inançları için ikna edici kanıtlar sunması, Kur'an'dan alınmış bir düşünce sistemi çerçevesinde bir insanın kendi düşüncelerini kolayca açıklayabileceği iman ve imansızlık tahlillerini takdim etmesi, bulunduğumuz dünyayı Allah'ın varlığını bildiren ayetler olarak görmeyi öğretmesi… Bu yaklaşım, Batı'da Aydınlanma sonrası düşünce cereyanlarından ortaya çıkan birçok sorunu çözüyor, varlığın dünya ve ötesiyle uyumlu bütünlüğünü ispat edip inanan insanı inşa ediyor. Bana göre, Risale-i Nurların Batı'ya vereceği çok şey var. Çünkü post-modern veya post-post modern bir ortamda olan insanlar "spirituality" içinde arayışlarına cevaplar arıyorlar ve maalesef sık sık yarım hakikatlerle veya sapık akımlarla yollarını şaşırıyorlar. Evlenmek hiç aklıma gelmemişti Evliliğiniz nasıl oldu? Buraya geldiğimde bu işler münasebetiyle tanıştık. Çok yardımsever, iyi bir insan. Fakat tabii evlenmek hiç aklıma gelmedi. Evlenmek için gelmedim buraya yani. Bazı işler vardı, onları yaptım. Bittikten sonra başka işe başladım. Fakat sonsuza kadar burada mı kalacağım bilmiyordum. İşte kısmetimiz buradaymış. Evlenmeyi kendisi teklif etti. Herhalde hizmetler için, daha kolaylık olsun diye. Çünkü zorluklar oluyor tabii yalnız bir kadın olarak. Bütün resmî işleri kendim yapıyordum. O bakımdan kolaylık yani başka birinin olması. Aranızda epeyce bir yaş farkı var. Sizi himayesine mi aldığını düşündünüz? Herhalde. Tabii insanın duyguları vardır. Sevmeseydim evlenmezdim. Mehmet Bey Nur talebesi olmasaydı ilginizi çeker miydi? Herhalde tanımazdım. Daha çok bu camiada bulunuyordum. Şimdi de böyle, daha ziyade burada çalışıyoruz. Hiçbir zaman başka grupları, başka insanları merak etmediniz mi? Risaleleri şahsen çok faydalı bulduğum için daha ziyade onlara çalıştım. Hiç İngiliz arkadaşınız, mektuplaştığınız, görüştüğünüz kimse yok mu? Çok az. Buna üzülüyor musunuz? Böyle olmuş işte… NURİYE AKMAN'ın Röportajı Zaman 03.09.2006 *************** Papaz yardımcısı iken Müslüman olan SİNAN YORULMAZ: ÖLÜM TEHDİTLERİ ALIYORUZ! S  inan Yorulmaz... Uluslararası Tarsus Protestan Kilesesi’nin Evanjelik Başpapazı iken Müslüman olan İlker Çınar’ın yardımcısıydı... Çınar’la birlikte Yorulmaz da Müslüman oldu. Ve İlker Çınar gibi SİNAN YORULMAZ da Gerçek Hayat’a konuştu...
Papaz yardımcısı iken Müslüman olan SİNAN YORULMAZ: ÖLÜM TEHDİTLERİ ALIYORUZ! Sinan Yorulmaz... Uluslararası Tarsus Protestan Kilesesi’nin Evanjelik Başpapazı iken Müslüman olan İlker Çınar’ın yardımcısıydı... Çınar’la birlikte Yorulmaz da Müslüman oldu. Ve İlker Çınar gibi SİNAN YORULMAZ da Gerçek Hayat’a konuştu... MURAT MENTEŞ muratmentes@yahoo.com Siz, Başpapaz İlker Çınar’ın yardımsıydınız ve onunla birlikte İslam’a döndünüz... Evet, ben de Müslüman oldum. Gönülden, samimiyetle İslam’a bağlıyım artık. Kaç yaşındasınız? 25 yaşındayım. 5 yıldır Hıristiyan’dım. Nasıl Hıristiyan olmuştunuz? Eski Protestan Başpapazı İlker Çınar aracılığıyla İzmir’de bir seminere katılmıştım. İlker Çınar, 1987’den beri Hıristiyan camiasının içindeydi. Tebrik ederiz Müslüman olduğunuz için. Çok teşekkür ederim. Allah sizden razı olsun. Ne zaman Müslüman oldunuz? 1 ay oluyor. Kurban Bayramı’ndan biraz önceydi. Müslüman olmanıza yol açan belirgin bir etken var mı? Hıristiyanlığın, Türkiye üzerinde oynanan siyasi oyunların bir aracı olarak kullanıldığını açıkça gördük. Bazı dış güçler, özellikle Aleviler ve Kürtlerin Hıristiyanlaştırılmasını istiyordu bizden. Amerikan konsolosluğundan bize direktifler geliyordu. “Ülke içinde faaliyet göstermede zorluk var mı, emniyet güçleri sorun çıkarıyor mu?” diye soruyorlardı bize. Emir veriyorlardı. “Alevi ve Kürtlere Hıristiyanlığı anlatın” diyorlardı. Biz Müslüman olduk ve Türkiye içindeki Protestan kiliselerini, ne yapmak istediklerini, gelen emirleri belgelerle açıklama yoluna gittik. Alevi ve Kürtlerin Hıristiyanlaştırılmasını kim istiyor tam olarak? Dünya Kiliseler Birliği’nde alınan kararlar arasında var bu. Alevi ve Kürtlere yoğunlaşılması. Başka? “Milli duyguları gelişmemiş insanlarla ilgilenin onları Hıristiyan yapın” dediler. İyi de, Aleviler ve Kürtler arasında Türkiye’ye bağlı insanlar çok sayıda, değil mi? Haklısınız. Alevi ve Kürt vatandaşlarımız çoğunlukla bu oyunlara gelmiyorlar. Türkiye’ye bağlılar. Sadece bazı ateistleşmiş, Alevi kültüründen kopmuş insanlar, kafası karışmış Kürtler ve İslam inancından uzaklaşmış, milli kültürü çözememiş insanlar hedefe alınıyor. Onlar tuzağa düşebiliyor. Müslüman olmanızın sebebi, Hıristiyanlaştırmanın Türkiye’ye zarar verdiğini görmeniz miydi? Bu birinci sebep. Vatanımızla inancımız arasında kaldık. Hıristiyanlığın bir siyasi araç haline getirildiğini gördük. Biz, inancını samimi şekilde yaşayanlara bir şey demiyoruz. Ama söz konusu olan, ülkenin birlik ve beraberliğinin sarsılması ise bir burada yokuz. Vatanla inanç arasında kalmayı, biraz açar mısınız? Biz Hıristiyan olduğumuz için, sanki artık Türk değilmişiz gibi bir durum oldu. Türkiye artık bizim ülkemiz değildi adeta. Alevilerin, Kürtlerin Türkiye’yle bağını koparmak için onların Hıristiyanlığa davet edilmesi isteniyordu. Bu gayet açık. Sizden başka ne istiyorlardı? Mesela bize, Irak’ı işgal eden Amerikan askerine dua etme direktifi geliyordu! Ben Amerikan askerine niye dua edeyim ki? Ülke bölünmesin diye mi Müslüman oldunuz yani? Bir bakıma evet. Bir bakıma da kendi kurtuluşumuz için. Kabul ediyorum, normal bir Müslüman olma hikayesi değil bizimki. Fakat, biz İslami hayatın güzelliklerini yaşamaya çalışıyoruz. Eski bir papaz olarak, imamlar hakkında ne düşünüyorsunuz? İmamlar, papazlardan inanç bakımından çok farklı. Hıristiyanlar, İslam’daki Allah’ı gerçek tanrı saymıyorlar. Peygamberimizi [sallallahu aleyhi vesellem] bir sahtekar ve yalancı olarak görürler. Bir Müslüman’a sorsanız “Hıristiyanın Allah’ıyla bizimki aynı” der. Hıristiyan ise “Hayır” der, “Onların Allah’ı şeytanın bir çeşididir.” Müsülümanlar, imamlar daha merhametli, daha sevecen, dürüst. Sizin kilisedeki pozisyonunuz neydi? Ben iki yıl önce Tarsus Protestan Kilisesi’nde Pastör’ün yani İlker Bey’in asistanlığına getirildim Peki, önce İlker Bey mi Müslüman oldu? Biz her hafta biraraya gelip konuşuyorduk. “Bu faaliyetleri yapıyoruz ama ülkemize zarar gelmesin?” dedim. O da bana dedi ki “Sinan haberin olsun, durumlar karışık” deyip olan biteni açıkladı. Ben de ona “Bu iş çığırından çıkıyor” dedim. O da bana “Yıllarımızı, gençliğimizi verdik ama bu işten sıyrılmalıyız” dedi. Misyoner miydiniz? Evet. Bu faaliyetin içindeydik. Namaz kılıyor musunuz? Elbette. Yeni başladık ama devam ediyoruz. Yıllarınız kilisede geçti, şimdi camiye gidiyor musunuz? Cumaları gidiyoruz. Müslümanlar size nasıl davranıyor? Müthiş. Öz dinimize döndüğümüz ve gerçekleri açıkladığımız için bize sahip çıkıyorlar. Türkiye’nin Müslüman halkını, halkımızı çok seviyoruz. Hepsine müteşekkiriz. Hıristiyan olarak mertebeniz vardı. Müslüman oldunuz ve kürsüden indiniz. Neler hissediyorsunuz? Evet, sıradan bir vatandaşız artık. Maaşınız vardı değil mi? Evet. Maaş + prim. Kilisemizi ziyaret eden yabancılardan para da alıyorduk. Yurtdışından geliyorlardı. Turistler ve misyoner grupları gelirdi. İnanç turizmi kapsamında gelenler, Türkiye’de yeni kiliseler kurmak isteyenler bizi de destekliyordu parasal olarak. Ne kadar kazanıyordunuz? Bunu söylemek istemiyoruz. Şu anda Müslüman oldunuz ve maaş yok? Yok. Ne olacak? Bir-iki hafta sonra bakacağız. Papazlık dışında bir mesleğiniz var mıydı? Muhasebeciyim. Aileniz Müslüman mıydı? Evet. Hıristiyan olmanızı nasıl karşılamışlardı? Tepki göstermişlerdi biraz. Rahmetli babam özellikle çok üzülmüştü. Şimdi İslam’a döndüğümü göremediği için üzgünüm. Allah rahmet eylesin. Amin. Müslüman olduğunuzu duyunca anneniz ne dedi? Müthiş bir sevinç duyuyor. Önceden pek görüşemiyorduk. Şimdi görüşüyoruz. Kardeşleriniz? 4 kardeşiz. İkisi büyük biri küçük benden. Kardeşlerim “Yuvaya hoş geldin” diyorlar. İlker Bey ve siz misyonerlerin niyetlerini deşifre ettiğiniz için ölüm tehditleri alıyorsunuz. Kim bu tehdit edenler? Emniyet güçlerimiz araştırdı bu kişileri. Cep telefonu mesajları gönderiyorlar. “Artık sen ölü bir insansın” gibi. İlker hocama “İlker bey çok ayıp ediyorsunuz, biz hâlâ sizin ruhunuzun kurtulması için dua ediyoruz ama artık siz bir ölüsünüz” diyorlar. Telefonda konuşanlar: “Sizi mahkemeye vereceğiz, süründüreceğiz, pişman edeceğiz” diyorlar. İlker Hocam ağır tehditler alıyor. Hemen her gün geliyor tehdit mesajları. Dün akşam da ölüm tehdidi aldı. O kadar çok ki tehdit mesajı, telefondan siliyoruz artık, yer kalmıyor. Yabancı misyonerler geldiklerinde kiliselerde mi çalışma yapıyor? Evet. Benim kilisemde staj gören, eğitim alan 10 yabancı vardı. Karı koca, 5 erkek 5 bayan. Kadınlar ne yapıyor? Onlar da İsa ve İncil hakkında kadınlarla toplanıp paylaşım yapar. Kilisede misyonerler ne yapıyor? Bunlar gelip ortama uyum sağlamak, Türk kültürünü tanımak, ne tür faaliyetler yapılabileceği konusunda eğitim alırlar. Türkçe öğrenirler. Sonra? Türkiye’de gidip istedikleri yerde misyonerlik faaliyetleri yaparlar. Sizden sonra Hıristiyan cemaatten Müslüman olan oldu mu? Evet! Şu anda 6 kişi var bizim cemaatimizden. Bize teşekkür ediyorlar. “Kurtuluyoruz çok şükür” diyorlar. Ve sanırım Türkiye genelinde Hıristiyanlık’tan İslam’a dönüşler oluyor. Bizi İzmir’den arayanlar da oldu. Bu Hıristiyanlar, “Bunları öğrendiğimiz çok iyi oldu” diyorlar. Bugüne kadar bazı insanların Hıristiyan olmasını sağladınız. Ne olacak şimdi? Biz Hıristiyan yaptığımız insanlara bugün tek tek ulaşmaya çalışıyoruz. Bundan sonra canla başla İslam için çalışacağız. Kaç kişiyi Hıristiyan yapmıştınız? Tarsus’ta bilinen 50 kişi var. Ayrıca Hıristiyanlıkla ilgilenen fakat henüz Hıristiyan olmamış 150-200 kişi var. Onlara da ulaşmaya uğraşıyoruz... Çok vaktinizi aldık, hakkınızı helal edin. Ne demek, siz helal edin. Siz de Allah’a hizmet ediyorsunuz. Eyvallah. Allah razı olsun. KUTULAR Papazsın dediler, kız vermediler! Evli miydiniz? Hayır. 1 yıl önce evlenmek istedim fakat olmadı. Neden? Evleneceğim kişi Müslüman’dı. Benim misyonerlik faaliyetimden dolayı evlenmeyi kabul etmedi. Oysa birbirimizi sevmiştik. Hıristiyan cemaat ve yetkililer onun Müslüman olduğu için “imansız” olduğunu söylüyordu. Bana baskı yaptılar. “Faaliyetlerinde ayak bağı olur” diyorlardı. Sizde papazlar evlenebiliyor demek? Protestan olarak, bir Hıristiyan’la evlenebiliyordum. Seviyordunuz ha? Aşıktım. Belki şimdi evlenebilirsiniz aşkınızla? Maalesef. Artık başkasıyla evli. Ona kavuşamamak hayatımdaki en büyük yıkımlardan biridir. Laf aramızda, başıma ne geldiyse bu Hıristiyanlık yüzünden geldi. Ailemle aram açıldı, sevdiğime kavuşamadım, arkadaşlarımdan ayrı düştüm, neler neler... Dinler arası diyalog ‘İslam’ı çürütmek’ için var! Dinler arası diyalog hakkında, her iki dine de girmiş biri olarak ne düşünüyorsunuz? Dinler arası diyalogun amacı, halkı İslam’dan koparmak, İslam’ı çürütmektir. Başka nasıl olabilir ki dinler arası diyalog? İslam’a saygısı olmayan biriyle, Hz. Muhammed’e yalancı diyen biriyle nasıl diyaloga girebilirim? Papazların İslam’a saygısı yok mu ki? Sadece ekranda “merhaba” deyip gülümsüyorlar. Ama az ötede, kendi merkezlerinde, bütün kiliselerde İslam aleyhine konuşulur. Protestan kiliselerinde Hz. Muhammed’in bir sahtekar, Müslümanlar’ın inandığı yüce Allah’ı bir şeytan olduğunu söylerler. Siz de papazken vaazlarınızda böyle mi söylediniz? Müslümanlıktan Hıristiyanlığa geçmiş birini kalbinde yine biraz iman kırıntısı olur. Ama yabancılar gelip bizim kilisemizde açıkça İslam’a, Allah’a, Hz. Muhammed’e iftira ederler. Biz söylememiştik. Türkiye’de 8 milyon İncil dağıtıldı! ‘Noel’de İstanbul Beyoğlu ve Ankara Kızılay’da İncil dağıtıldı...
Hep hoşumuza giden şeylerin yazılmasını istemek, benim istediğim gibi yaz demekle ancak kendimizi kandırmış oluruz. Rus tarihçi L. N. Gumilev'in dediği gibi, bir milletin tarihini biraz da onun düşmanlarının yazdıklarına bakarak öğrenmek lazım! Gerçekler, dostların yazdıklarında değil, düşmanların yazdıkları eserlerin satır aralarındadır. Bu kitap, bir Arap gazeteci tarafından kaleme alınmıştır. Arap elit tabakasının ise Osmanlı'ya ve onun varisleri olan biz Türkler'e iyi gözle bakmadıkları öteden beri bilinmektedir. Örneğin Mısırlılar laik düzeni seçtiğimiz için bizi 'kâfirlik'le suçlarlar. Dolayısıyla, yaklaşık bir asır boyunca Batılılar tarafından Araplar'ın geri kalmışlıklarının sebebi olarak hep Türkler gösterilmişken ve Türk düşmanlığı doğrultusunda yüzlerce kitap, binlerce makale yazılmışken, bir Arap gazeteciden bizlere dostça yaklaşmasını beklemek anlamsız olur. Bununla birlikte kitabı okuduğunuzda, Arap gazetecinin biz Türkler'e çok da fazla haksızlık etmediği, çoğu kez tarafsız kalmaya çalıştığı görülecektir. Ancak, yer yer İngiliz belgelerinin etkisinde kalarak Ermeni meselesinde onların ağzıyla konuştuğu da bir gerçektir. Kitabı okuyunca Osmanlı atalarımızın da Orta Doğu'da bazı hatalar yaptıkları kanaatine ulaşacaksınız. Doğrudur; ama tarih bir fizik laboratuarı değildir. Orada deneme yanılma yoluyla gerçeklere ulaşılamaz. Çünkü yapılan olayların tekrar mümkün değildir. Hata, hata; doğru, doğru olarak kalır. Bu hata ve doğruların ceza veya mükafatını ise daha sonraki nesiller görürler. Örneğin Timur'un Toktamış-han'a karşı yaptığı hatanın cezasını, aradan dört yüz yıl geçtikten sonra torunları 120 yıl Rus boyunduruğunda kalarak ödemişlerdir. Yazar : Riyad N. Er - Reyyis Yayınevi : Selenge Yayınları Etiket Fiyatı : 10,00 YTL ISBN : 9758839365 Basım Tarihi : Aralık 2005
Bizans ordusunun Müslüman olan komutani George Hz. Peygamber s.a.s'in vefatindan sonra, Islam Devleti'nin idâresini Hz.Ebû Bekir r.a. yüklendi. Hz. Peygamber s.a.s'in vefatiyla beraber, Islam'in gerçeklerini anlayamamis olan birtakim Müslümanlar, irtidât ettiler; yâni Islam esaslarina inanmadiklarini ilân ettiler. Islâm'da mürtedin, yâni dinden çikanin cezasi ölüm oldugundan, Halife Hz.Ebû Bekir r.a., bu insanlarin üzerine ordular göndererek, onlara gereken cezayi verdi. Bu arada birtakim Müslümanlar da söyle dediler: "Biz Islam'in dört sartini kabul ediyoruz: Kelime-i sehâde-ti söyleriz, namaz kilariz, oruç tutariz, hacca gideriz; fakat ze-kât vermeyiz". Islam'in dört sartini yerine getirip, sadece bir tek sartini ifâ etmeyeceklerini söyleyen bu Müslümanlar üzerine de, Hz.Ebû Bekir r.a. cihâd ilân etti. Bu, son derece mühim bir karardi: Müslümanlara cihâd ilân etmek! Hz.Ömer r.a.; o sertligiyle, siddetiyle ün salmis olan insan, gelmis Hz.Ebû Bekir r.a.'a yalvariyor ve ona söyle diyor: "Sen, Resûlullah s.a.s'in, "Ben insanlar lâ ilâhe illallah Muhammedun Resûlullah' deyinceye kadar onlarla savasmakla emrolundum. Kim bunu derse mali ve cani emniyette olur, hukuku ve hesabi Allah'a kalir" dedigini duydugun halde, nasil Müslümanlara, "zekât vermiyorlar" diye savas açarsin"(1). Hz.Ebû Bekir r.a. söyle cevap verdi: "Vallahi, namaz'la zekâtin arasini açanlarla savasacagim; çünkü zekât malin hakkidir". Daha sonra Hz.Ömer r.a. söyle demistir: "Vallahi, Allah'in, Ebu Bekir'in gögsünü ferahlattigini gördüm ve anladim ki, o haklidir"(2) Hz.Ebû Bekir r.a., bu karari aldiktan sonra, Halid b. Velid'i, Islam'in bes sartindan herhangi birisini terkedenlerle savasmaya gönderdi (3). Yâni Hz.Ebû Bekir r.a. Islamin bes sartindan bir tanesini dahi terk edeni Müslüman saymiyor ve onlara cihâd ilân ediyor. "Islam bir bütündür" diyor; bir kismi terkedilince, o Islam'dan baska bir sey olur diye kabul ediyor ve Islâm'i bu sekilde anlayanlara savas açiyor. Halid b. Velid, Esed ogullari ve Gatafân'dan bu gibi insanlarla savasip büyük bir kismini öldürdü; geriye kalanlar da, ya esir oldular veya Islam'in bes sartina harfiyyen uyacaklanm söyleyerek Müslüman oldular. Ve anladilar ki, bu isin sakasi yok! Halîfe, Islam'in bir tek sartini terkedeni öldürüyor!.. Halid b. Velid, Medine'ye geri döndükten sonra, Halife Hz.Ebû Bekir r.a. onu ordusuyla beraber kuzey cephesinde bulunan Bizans üzerine gönderdi. Bizans üzerine sefer Hz.Peygamber s.a.s., Islam'm payidar olmasi ve insanligin kurtulmasi için, milâdi 7. yüzyilin iki emperyalist süper gücü olan Bizans ve Iran Imparatorluklarin çökmesi gerektigine isaret etmis ve daha hayatta iken, buralara savas açmistir. Bizans ve Iran: Bugünün Rusya ve Amerika'si, Avrupa'si ve Çin'i... Bizans köyleri, kasabalari, sehirleri, teker teker Islâm Devleti'nin egemenligine giriyor: Halid b. Velid'in elinde teslim oluyorlardi... Resulullah s.a.s'in duasi gerçeklesmis, Halid Allah'in kilici (Seyfullah) olmustu... Koca Bizans kaleleri, âdeta onun ki liciyla yerle bir oluyordu. Bunlar hikâye de degildi... Nitekim iki süper devletten Bizans, her gün biraz daha küçülüyor, topraklarini, vatandaslarini Islam adaletine, yâni Allah'in kanunlarina terkediyordu. Bu sekilde, tek gayeleri Allah'in kanunlarini her tarafa ha kim kilmaya matuf olan (4) Islam ordusu, bugünkü Ürdün sinirlari içerisinde bulunan ve o zamanlar Bizans'in elinde bulunan Yermuk'a varmisti. Islam ordusunda, 100'ü Bedir savasina istirak etmis olan (Bedrî) bin kadar sahabî vardi (5). Iki ordu karsilasiyor Islam ordusuyla kâfir ordusu karsi karsiya gelmislerdi. Her iki tarafin ordu komutanlari, ordularinin savas düzenine sokuyor, son taktiklerini veriyorlardi. Her iki ordu bu sekilde karsi karsiya gelince, Bizans ordu komutani George ordusunun saflarindan ayrilarak, her iki ordu arasinda durdu ve Islam ordu komutani Halid'i istedi. Halid, yerine Ebû Ubeyde Ibnu'l-Cerrâh'i birakarak, atini George'ye dogru sürdü. Her iki komutan birbirlerine o kadar yaklastilar ki, atlarinin boyunlan birbirine degiyordu (6). Iki davanin, ideolojinin, dünya görüsünün temsilcileri karsi karsiya gelmislerdi: Bir yanda Islam, öbür yanda Sirk ve Küfr!.. Her iki komutan birbirlerine aman verip konusmaya basladilar. George söyle dedi: - Yâ Halid, bana dogruyu söyle ve yalan söyleme! Çünkü hür olan yalan söylemez. Bana oyun oynamaya da kalkma, çünkü asîl olanlar, Allah rizasi için konusmak isteyene oyun yapmaz- lar. Allah'in sizin Peygamber'e gökten bir kiliç indirdigi ve Peygamber'in de onu sana verdigi, ve o kilici üzerlerine çekip savastigin her kavmi maglub ettigin dogru mu? Halid: - Hayir! dedi. George tekrar sordu: - O halde, niçin Seyfullah (Allah'in kilici) diye adlandinldin? Halid su cevabi verdi: - Allahu teala bize Peygamberini gönderdi. O bizi Islam'a davet etti. Biz ise, ondan nefret edip, ondan uzaklastik. Sonra bir kismimiz ona inanip, tabi oldu, bir kismimiz da onu yalanlayip uzaklasti. Ben, onu yalanlayip, ondan uzaklasan ve onunla savasanlar arasindaydim. Daha sonra Allah kalplerimize hidayet verdi ve ona inandik. O zaman bana, "Sen, Allah'a baska güçleri ortak kosanlar -yâni O'na inandiklarini söyledikleri halde O'nun kanunlarina degil, kendi yaptiklari kanunlara tabi olanlar- üzerine çekilmis olan Allah kiliçlarindan bir kiliçsin!" dedi ve muvaffak olmam için dua etti. Böylece bana "Seyfullah" dendi. Ve ben, Allah'in yaninda baska güçler taniyan, onlara tabi olanlara karsi en siddetli savasan Müslümanlardan biriyim. George: - Dogru söylüyorsun, dedi ve devam etti: - Yâ Halid, beni neye davet ediyorsun? Halid söyle dedi: - Allah disinda, itaat edilecek hiç bir ilâh, yani güç, yâni put, yâni makam, yâni kisi tanimadigina; Muhammedin, O'nun hem kulu, hem de Peygamberi olduguna inanmak ve bunu herkese karsi açikca ilân edip sehâdet etmek; Peygamber vasitasiyla Allah'tan gelen kanunlari ikrar edip uymak! George söyle sordu: - Peki bu dediklerini kabul etmeyenlere ne yaparsimz? Halid su cevabi verdi: - Teslim olurlarsa, onlardan cizye alir, inançlarina karismayiz ve Islam Devletine tabi olurlar. George devam etti: - Cizye vermezlerse? Halid söyle dedi: - Onlara savas açacagimizi söyler ve onlarla savasiriz! George tekrar sordu: - Bugün dininizi kabul edip size katilanlarin Allah katinda mevkisi ne olur? Halid su cevabi verdi: - Allah'in bize farz kildigi gibi, mevkisi bizimkiyle ayri olur. Güçlü olanimiz, zayif olanimiz; önce Müslüman olanimiz; sonra Müslüman olanimiz, hepimizin mevkisi birdir. George yine sordu: - Yâ Halid, bugün sizin dininize girenin sevabi ile sizinki aynidir, demek mi istiyorsun? Halid: - Evet, hatta bizden de üstündür! George: - Nasil sizinle bir olur ki, siz ondan önce Müslüman oldunuz? Halid: -Biz bu dine girip, Peygamberimiz s.a.s.'e biat ettigimizde, o aramizda yasiyordu. Ona Allah'tan haberler geliyor, o da bize teblig ediyordu. Bize öyle deliller gösteriyordu ki, bizim gördüklerimizi görenlerin, duyduklanmizi duyanlarin Müslüman olup, biat etmeleri tabii bir seydi. Size gelince; siz bizim gördüklerimizi görmediniz, duyduklanmizi duymadimz ve onda müsahe de ettigimiz harikalara sahit olmadiniz. Onun için, aranizdan, kim samimi bir niyet ve ihlâsla dinimize girse, o bizden üstün olur! George söyle dedi: - Billâhi bana dogru söyledin, yalan söylemedin ve beni kendi fikrine çekmek için bir sey söylemedin. Halid: - Billâhi sana dogru söyledim. Benim, ne senden ve ne de siz-en olan hiçbir kimseden korkum yok! Sana söylediklerimin dogru olduguna da Allah kefildir. Bizans komutani Müslüman oldu Bunun üzerine George,, "dogru söyledin" dedikten sonra, kalkanini ters çevirdi ve Halid'e yaklasarak, "bana Islam'i ögret" dedi. Halid, George'yi karargâhina götürerek, üzerine bir tulum su döküp guslettirdi. Daha sonra da iki rekât namaz kildi. George'nin Müslümanlar tarafina geçmesini hücum sanan Bizans askerleri saldiriya geçti ve savas basladi. George Müslüman olmus, Halid'in yaninda, biraz önce komutani oldugu Bizans ordusuna karsi savasiyordu. Savas aksama kadar sürdü ve Islam ordusunun zaferiyle son buldu (7). Savas meydaninda binlerce ölü ve sehit... Müslüman sehitleri ve kâfir ölüleri... Bir degillerdi tabii. Sehitler Allah için; ölüler ise Allah düsmani, yâni Islam nizamina düsmanlar için savasmisti. Ayni kefeye konamazdi bunlar! Kâfir ölüsüne nasil sehit, Müslümanla savasan kâfire nasil gazi denir? Müslüman sehitle, kâfir ölü, Müslüman gazi ile, savastan sag kurtulan kâfir askeri ayni ise, niçin savasiyorlar bunlar?.. dertleri ne bunlarin? Elbette ki biri Müslüman, digeri kâfir; Biri sehit, digeri ölü; biri gazi digeri kâfir firarisidir; "Müsrikler hoslanmasalar da". Allah'in, birbirmin ziddi olarak gösterdigi sehitle kâfir ölüsünü, hangi insan hangi hakla bir tutabilir? Farkli bir sehid Müslüman sehitleri arasinda, bir tanesi vardi ki, farkliydi öbürlerinden. Peygamber'i görmemis, Kur'an-i duymamisti o... Zekât nedir bilmiyor, Hac 'dan habersizdi o... Ayet okumamis, oruç tutmamisti o... Bu farkli sehidin adi George idi. Halid'e bakarak kildigi iki rekat namazdan baska namaz kilmadi. Adini bile Müslüman adina çevirmeye firsati olmadi. Bir tek sey bildi George: Kendini Allah davasina fedâ etmek... Buram buram sehadet kokuyordu George. Cennet görevlileri onu cennette agirlamak için yarisiyorlardi âdetâ... Allah'in kilici Halid, Müslüman olusu henüz bir günü doldurmamis olan bu sehide gipta ile bakiyor, Allah'in hikmet ve kudreti karsisinda, sevinç ve sükür gözyaslari döküyordu. George, "kâlü belâ"dan beri, Allah davasi için sehid olmus, en güzel insanlar arasina giriyordu... Ne mutlu ona ve onun gibi olanlara!..
(1) Suyûti Tarihul-Hulefa, Misir, 1964, s. 74-75 (2) Ay. es. s.75. (3) Ay. yer. (4) Bk. Kuran-i Kerim. Bakara sûresi, 193 (5) Taberi Tarihul-Umemi ve'l-Mulûk, Beyrut, 1962, III. 397 (6) Taberi, a.g.e III. 398. (7) Savasin ayrintilari için bk. Taberi a.g.e III. 398-401
by Muhammed Faruk 
Bir ara o ilahiyatçı hoca öyle bir atasözü kaçırdı ki ağzından, ben oturduğum yerde mosmor kesildim. “Bu adamlar İslâm’ı yücelteceğiz, Müslüman mahallesinde salyangoz sattırmayacağız derken sergiledikleri kabalık, ağzıbozukluk ve hoşgörüsüzlükle İslâm’a en büyük fenalığı yapıyorlar. Ahmet Turan Alkan Sevgili Ahmet Ağabeyim, Beni hatırlayacaksınız. Ben Mahmut. Hani vaktiyle tuttuğum günlükten bazı alıntılar yaparak “misyon” başlığı altında yayınlamıştınız ya, o Mahmut işte. O günden bu yana başımdan neler geçti, biraz anlatmak, daha doğrusu dertleşmek istiyorum; bu satırları yayınlamanız için, hâlimden haberdar olmanız için kaleme alıyorum ama isterseniz yayınlayabilirsiniz de; benim için mahzur yok. Evvela kitaptan başlayayım; “İslâm’ın selefî boyutlarına dinamik bakışlar” isimli bir kitap yazmıştım da basılacaktı ya, o kitap basıldı işte. Lakin iyi tanıtım yapamadık mı nedir, hâlâ bizim fakirhanenin misafir odasında balyalarla duruyor. Yayıncım yüz binlerce satıştan bahsedince sevinmiştim çünkü o kitabı ben mukayeseli ilahiyat bilgimden aldığım özgüvenle yazmıştım; bence önemliydi. Baskıya geçeceğimiz günlerde yayıncım, “şimdilik bin tane basalım, kampanya için sağa sola dağıtırız; müteakip baskıların üzerine otuzuncu, kırkıncı baskı diye etiket koyarız, Türkiye’de âdet böyle.” dedi. Ardından, “Elim sıkışık, şu ilk binin parasını sen denkleştirsen ne iyi olur; motora birkaç damla benzin damlatsak kâfi, gerisi kendi yağıyla kavrulur, çok kitap satarız.” dedi. Olur dedim. Eşim Sabiha’nın bileziklerini bozdurduk. Kitap basıldı, matbaadan kolileri arabaya yükleyip eve getirdim. Yayıncım ortalarda yok. Bir hafta sonra karşılaştık, “Mahmutçuğum bu tip eserler 28 Şubat’tan önce iyi piyasa yapıyordu. Biz hatâ ettik ama sakın kitapları elden çıkarma.” deyip bir ara sokağa saptı ve kayboldu. O günden beri görüşemiyoruz kendisiyle. Önemli değil ağabey; ders oldu benim için. Evde İngilizce kursu vererek üç-beş kuruş ekmek parası kazanmaya uğraşıyorum. Sabiha da dışarıya dantel örüyor. Geçenlerde hesap ettim, iki yüz tane kitap satabilsem Sabiha’ya bir dikiş makinesi alabileceğim ama nerede? Bir ara kaldırıma serip satayım dedim, belediye zabıtası yakama yapıştı. Bu arada birkaç dergiden teklifler oldu. “Nasıl Müslüman oldum” konulu röportajlar yapmak istedilerse de ben razı olmadım. Aslında iyi de olurdu ama o günlerde seyrettiğim birkaç televizyon tartışması yüzünden vazgeçtim. En iyisi anlatayım da dinle ağabey. Bizde televizyon yok. O akşam apartmandaki komşularımızdan biri akşam yemeğine davet etti, sağ olsun. Ben ona hac hâtıralarını anlattırmaya çalışıyorum, o ise nasıl Müslüman olduğumu merak ediyor. Derken televizyonda misyonerlik konulu bir tartışma programı başladı. Ev sahibim oraya mıhlanınca nezaketen başladık seyretmeye. Şimdi ağabey vaziyet şöyle; bilirsiniz bu tip programlara üç türlü adam çağırıyorlar. Birincisi bizim eski misyoner arkadaşlar. Türkçede nasıl “Kambersiz düğün olmaz” diye bir tâbir varsa misyonerlik tartışmaları da bunlarsız olmuyor. Bazılarını tanıyorum, hepsini değil ama nasıl adamlar olduklarını biliyorum. Fevkalade sabırlı, iyi eğitim görmüş, hitabeti bilen, umûr-ı hariciyesi kuvvetli kişilerdir. İkinci tip, televizyoncuların el altında tutup ihtiyaç hâlinde görüşlerine müracaat ettikleri ilâhiyatçı hocalar. Bu tipleri sen benden iyi tanırsın ağabey. Yani ne desem boş! Üçüncüsü ise geçimini bu yoldan sağladıklarını düşünmeye başladığım, her işten anlayan, özellikle Türkiye’yi tehdit eden yıkıcı ve zararlı fikir akımları ve teşkilatlar konusunda uzman olduklarını ileri süren bazı yazarlar. Bunlar bir nevi tarafsız hakem vazifesi görür gibi duruyorlar ama konu alevlendiği zaman hemen ilâhiyatçıların safına geçiveriyorlar. Tabii, programı yöneten ve sunan televizyoncuları da unutmamak lâzım. Bunların başlıca vazifesi, herhangi bir gerçeğin tartışılarak ortaya koyulmasından çok tartışmacıları birbirine düşürmek, kavga-gürültüyü fişteklemek neviinden kışkırtıcılıklar yapmak galiba. Neyse ağabey uzatmayayım; program başladı. Benim eski dava arkadaşlarımdan bir misyoner papaz konuşuyor. Daha bir dakika olmadan adama sataşmaya başladılar. Bu misyoner takımı neredeyse profesyonel tartışmacıdır; asla kızmazlar, tahriklere aldırış etmezler, nezaketlerini hep korurlar. Şimdi papaz aşağıdan alıp terbiyesini bozmadıkça, ötekiler adamın üstüne üstüne gidiyorlar. Olmadık lâflar, aşağılamalar, hatta bir ara o ilahiyatçı hoca öyle bir atasözü kaçırdı ki ağzından, ben oturduğum yerde mosmor kesildim. Neticede program bitmeden izin isteyip evimize döndük. Evde Sabiha’ya dedim ki, “Sabiha, benim Müslümanlığım şurada altı aylık bir şey. Ben kendime acımıyorum, sizinkilere acıyorum.” Sabiha anlamadı, “Ne demek o Mahmut?” dedi. Ben de dedim ki, “Bu programı seyreden tarafsız bir seyirci olsan ve sana deseler ki şu tartışmacılardan hangisi daha çok İslâmi özellikler sergiliyor, yani alçakgönüllü, sabırlı, terbiyeli, ağzından çıkanı kulağı duyan filan... Ne dersin?” Sabiha da “Papaz daha terbiyeli bir görüntü verdi; ben oyumu papaza verirdim.” cevabını verince, “Tamam işte” diye haykırdım. “Bu adamlar İslâm’ı yücelteceğiz, Müslüman mahallesinde salyangoz sattırmayacağız derken sergiledikleri kabalık, ağzıbozukluk ve hoşgörüsüzlükle İslâm’a en büyük fenalığı yapıyorlar. Bu programları seyredenlere neticede Müslümanlığı kötü gösteriyorlar ama diğer yandan kastetmemiş olsalar da misyonerlere büyük destek vermiş oluyorlar, ben işte buna acıyorum.” dedim. Sabiha anlamadı; “Ne yani, sen fikir mi değiştirdin şimdi?” diye sordu. Gerçek niyetimi ve üzüntümü anlatana kadar akla karayı seçtim Ahmet Ağabey. Şimdi rica ederim bana doğruyu söyle. Ben mi alınganlık gösteriyorum yoksa bu adamlar bilerek veya bilmeyerek halkı Müslümanlıktan mı soğutuyorlar. Selam ve hürmetlerimi kabul ediniz sevgili ağabeyim. Din kardeşiniz Mahmut.
Yüklə 484,57 Kb. Dostları ilə paylaş:
|