Frank herbert

60


61

bir şey ya da istediğiniz bir hediye varsa lütfen çekinmeden
söyleyin." , ,

"Benim...istediğim bir şey yok," dedi Yueh.

Ve düşündü: Neden burada durmuş kendime işkence edi
yorum? Ve bu zavallı delikanlıya...gerçi henüz bunu bilmiyor
ama. Off! Lanet olsun şu Harkonnen hayvanlarına! Bu iğrenç
işleri için neden beni seçtiler? _< ,,,,.

/-/« l.'Sı . 'ki' M,.", .'ı f '. î

>. ı. \ .'.•: ,"'.-•' "• • '•

Muad'Dib'in babasını hangi açıdan incelemeliyiz? Fevkalade samimi ve şaşırtıcı biçimde mesafeli bir adamdı Dük Leto Atreides. Bununla birlikte, birçok olgu Dük 'e giden yolu açıyor. Bene Gesserit eşine olan ebedi aşkı, oğlu için kurduğu düşler ve ona hizmet eden adamların adanmışlığı. Onu şöyle görüyorsunuz: Kader 'in tuzağına düşmüş bir adam, oğlunun zaferinin gölgesinde kalmış yalnız bir şahsiyet. Yine de şunu sormak gerekiyor: Oğul babanın bir uzantısından başka nedir ki?

- Prenses Irulan'ın yazdığı "Muad'Dib, Aile TefsirlerP'nden

Paul babasının eğitim odasına girişini izledi ve muhafızların dışarda yerlerini aldıklarını gördü. İçlerinden biri kapıyı kapattı. Paul, her zamanki gibi, babasının mevcudiyetini hissetti, tamamen burada olan birisi.

Dük uzun boylu ve zeytuni tenliydi. İnce yüzünün sert hatlarını yalnızca koyu gri gözleri yumuşatıyordu. Göğsünde kırmızı atmaca sorgucu arması olan siyah bir üniforma giymişti. İnce beline, gümüş kaplı, çok kullanıldığı için parlayan

bir kalkan kemeri bağlamıştı.

Dük: "Harıl harıl çalışıyorsun, ha oğlum?" dedi.

L şeklindeki masaya geçti, üzerindeki kağıtlara bir göz attı, bakışlarıyla odayı taradı ve tekrar Paul'e baktı. Kendini yorgun hissetti ama bitkinliğini belli etmek istemiyordu. Arrakis $ol-cııhığu boyunca dinlenmek için her fırsatı kullanmalıyım, diye düşündü. Arrakis 'te hiç dinlenemeyeceğim.

"Harıl harıl değil," dedi Paul. "Her şey öylesine..." Omuz

silkti.

"Evet. Imm, yarın gidiyoruz. Bütün bu karışıklığı geride bırakıp yeni evimize yerleşmek iyi olacak."

Paul başıyla onayladı, aniden Başrahibe'nin sözlerini hatırlayarak sarsıldı: "...baba için hiçbir şey.'"

"Baba," dedi Paul, "Arrakis herkesin dediği kadar tehlikeli mi olacak?"

Dük kendini kayıtsız bir tavır takınmaya zorladı ve masa

nın bir köşesine oturarak gülümsedi. Konuşmanın kurgusu tam
olarak kafasında canlandı: bu, bir savaş öncesinde, adamlarının
kuruntularını gidermekte kullanabileceği türden bir şeydi. Bu
kurgu, tek bir düşünceyle karşı karşıya kalarak dile getirile-
meden dondu: \

Bu benim oğlum.

"Tehlikeli olacak," diyerek kabul etti.

"Hawat, Fremenler için bir planımız olduğunu söylüyor," dedi Paul. O yaşlı kadının söylediklerini niçin ona anlatmıyorum? Acaba dilimi nasıl mühürledi? diye düşündü.

Dük oğlunun sıkıntısını fark ederek, "Her zaman olduğu gibi," dedi, "Havvat yine temel olasılığı görüyor. Ama çok daha fazlası var. Ben, 'Combine Honnete Ober Advancer Mercan-tiles'ı, yani CHOAM Şirketi'ni de görüyorum. Majesteleri bana Arrakis'i vererek, bize bir CHOAM yöneticiliği vermeye mecbur kaldı...gizli bir kazanç."

"CHOAM baharı kontrol ediyor," dedi Paul.

"Ve baharıyla Arrakis, bizi CHOAM'a götürecek yol," dedi Dük. "CHOAM'da, melanjdan daha fazlası var."

62


63

"Başrahibe seni uyardı mı?" dedi Paul pat diye. Yumruklarını sıktığında avuçlarının terden kayganlaştığını hissetti. Bu soruyu sormak büyük bir çaba gerektirmişti.

"Hawat, Başrahibe'nin Arrakis'le ilgili uyarılarla seni korkuttuğunu söylüyor," dedi Dük. "Bir kadının korkularının zihnini bulandırmasına izin verme. Hiçbir kadın sevdiklerinin tehlikeye atılmasını istemez. Bu uyarıların arkasında annenin parmağı var. Bunu annenin bize duyduğu sevginin bir işareti olarak kabul et."

"Annemin Fremenler hakkında bilgisi var mı?" "Evet; ve hatta daha fazlası hakkında." m "Ne gibi?"

Ve Dük şöyle düşündü: Gerçek, onun hayal ettiğinden de kötü olabilir; ama başa çıkacak şekilde eğitilmişsen, tehlikeli gerçekler bile değerlidir. Ve oğluma açıklamaktan hiç çekinmediğim bir şey var...o da tehlikeli gerçeklerle başa çıkmak. Yine de bu bekletilmeli, o henüz genç.

"CHOAM'ın elinden kurtulan çok az ürün var," dedi Dük. "Kütükler, eşekler, atlar, inekler, kereste, gübre, köpekbalıkları, balina kürkü; en sıradan ve en egzotik olanlar...bizim zavallı Çaladan pundi pirincimiz bile. Lonca'nın taşıyacağı her şey; Ecaz'ın sanat ürünleri, Richesse ve Ix'in makineleri. Ama hepsi melanjın yanında sönük kalıyor. Bir avuç baharla Tu-pil'de bir ev alınır. Bahar imal edilemez, Arrakis'ten çıkarılmak zorunda. Eşsizdir ve gerçekten ömrü uzatıcı özellikleri vardır."

"Ve şimdi onu biz mi kontrol ediyoruz?"

"Belli bir dereceye kadar. Ama önemli olan CHOAM kârlarına bel bağlayan bütün Evleri hesaba katmak. Ve bu kârların çok büyük kısmının tek bir ürüne, bahara dayandığını unutma. Eğer bir şey bahar üretimini azaltırsa ne olacağını hayal et."

"Melanj stoklamış olan voliyi vurur," dedi Paul. "Diğerleri açıkta kalır."

Oğluna bakıp bu gözlemin ne kadar zekice ve doğru bir

eğitim sonucu olduğunu düşünen Dük, sıkıntısına rağmen anlık bir tatmini kendisine çok görmedi. Başıyla onayladı. "Harkon-nenler yirmi yıldan uzun zamandır stok yapıyorlar." t

"Amaçlan bahar üretimini başarısızlığa uğratmak ve senin suçlanmanı sağlamak."

"Atreides isminin gözden düşmesini istiyorlar," dedi Dük. "Belirli bir oranda liderleri, yani gayrıresmi sözcüleri olmam konusunda bana güvenen Landsraad Evleri'ni göz önünde bulundur. Gelirlerinde ciddi bir azalmadan sorumlu olursam nasıl tepki vereceklerini düşün. Eninde sonunda, insanın kendi kârı önce gelir. Lanet olası Büyük Konvansiyon! Birisinin seni yoksullaştırmasına izin veremezsin!" Dük'ün ağzı sert bir gülümsemeyle kıvrıldı. "Bana ne yapılmış olursa olsun, onlar kafalarını çevirirler."

"Bize atom silahlarıyla saldırılsa bile mi?"

"Bu kadar aleni bir şey değil. Konvansiyon'a karşı açık bir itaatsizlik olmaz. Ama bunun dışında hemen hemen her şey...hatta belki tozlama ve bir ölçüde toprağı zehirleme."

"O halde neden bu tuzağa düşüyoruz?"

"Paul!" Dük kaşlarını çatarak oğluna baktı. "Tuzağın nerede olduğunu bilmek, ondan kurtulmanın ilk adımıdır. Bu teke tek dövüş gibidir, oğlum, yalnızca daha büyük ölçekli olanı; hilenin içindeki hilenin içinde hile...sonu yokmuş gibi görünüyor. Yapılması gereken bunu çözmek. Harkonnenlerin melanj stokladığını bildiğimize göre başka bir soru soruyoruz: Başka kim stok yapıyor? İşte düşmanlarımızın listesi."

"Kim?"

"Dost olmadığını bildiğimiz belli Evler ve dost olduğunu düşündüğümüz bazıları. Şu an için onları hesaba katmamız gerekmiyor çünkü çok daha önemli başka biri var: sevgili İmparator Padişah'imiz."

Boğazı aniden kuruyan Paul yutkunmaya çalıştı. "Landsraad'ı toplantıya çağırıp açıklama..."

"Hançeri hangi elin tuttuğunu bildiğimizden düşmanı haberdar mı edelim? Bak şimdi Paul; hançeri görüyoruz artık.

64


65

Kim bilir bundan sonra kimin eline geçecek? Eğer bunu Landsraad'ın önüne getirirsek, bu yalnızca büyük bir karmaşa bulutu yaratacaktır. İmparator bunu inkar edecektir. Kim onu yalanlayabilir? Tek kazancımız biraz zaman olur, o da kaos riskini göze alarak. Ya bir sonraki hücum nereden gelecek?"

"Bütün Evler bahar stoklamaya başlayabilir."

"Düşmanlarımız avantajlı, arayı kapatmak için fazla büyük bir fark var."

"İmparator," dedi Paul. "Bu Sardokarlar demektir."

"Harkonnen üniforması giymiş olarak hiç kuşkusuz," dedi Dük. "Ama yine de fanatik askerler."

"Fremenler Sardokarlara karşı bize nasıl yardım edebilirler?"

"Havvat sana Salusa Secundus'tan bahsetti mi?"

"İmparator'un hapis gezegeni mi? Hayır."

"Ya orası bir hapis gezegeninden öte bir şeyse, Paul? İmparatorluk Sardokar Birlikleri hakkında sorulduğunu hiç duymadığın bir soru var: Nereden geliyorlar?"

"Hapis gezegeninden mi?"

"Bir yerden geliyorlar."

"Ama İmparatorun yedek devşirmelerini istediği yer..."

"Biz buna inandırıldık; onların, sadece İmparator'un, gençken mükemmel bir şekilde eğitilmiş devşirmeleri olduğuna. İmparator'un eğitimli kadroları hakkında nadiren bir fısıltı duyarsın ama uygarlığımızın dengesi aynı kalır: Landsraad Büyük Evleri'nin askeri gücü bir yanda, Sardokar ve onların yedek devşirmeleri diğer yanda. Ve onların yedek devşirmeleri, Paul. Sardokar, Sardokar kalır."

"Ama Salusa Secundus üzerine bütün raporlar S.S.'in bir cehennem olduğunu söylüyor!"

"Kuşkusuz. Ama dayanıklı, güçlü ve vahşi adamlar yetiştireceksen onları hangi çevre koşullarına maruz bırakırsın?"

"Böyle adamların sadakatini nasıl kazanabilirsin ki?" "İspatlanmış yöntemler vardır: adamların üstün olduklarına

dair inançlarını, gizli anlaşmaların gizemini ve acıyı paylaşma duygusunu körüklemek. Bu yapılabilir. Çeşitli zamanlarda çeşitli dünyalarda yapıldı."

Paul, dikkatini babasının yüzünden ayırmadan başıyla onayladı. Bazı açıklamaların yaklaşmakta olduğunu hissetti.

"Arrakis'i düşün," dedi Dük. "Kasabaların ve garnizon köylerinin dışına çıktığın zaman, Salusa Secundus'tan hiç de aşağı kalmayacak kadar korkunç bir yerdir."

Paul'ün gözleri faltaşı gibi açıldı. "Fremenler!"

"Orada Sardokarlar kadar güçlü ve amansız bir birlik potansiyeline sahibiz. Onlardan gizlice yararlanmak, sabır; uygun bir şekilde donanımlarını sağlamak ise servet gerektirecek. Ancak Fremenler orada...ve bahar serveti de. Şimdi tuzağın orada olduğunu bile bile neden Arrakis'e gittiğimizi görüyorsun."

"Harkonnenlerin Fremenler hakkında bilgisi yok mu?"

"Harkonnenler Fremenlerle alay ettiler, onları spor olsun diye avladılar ve saymak gibi bir kaygıları bile olmadı. Harkonnenlerin gezegen nüfuslarıyla ilgili politikalarını biliyoruz: onların varlığını korumak için olabildiğince az harcama yapmak."

Dük duruşunu değiştirirken göğsünün üzerinde bulunan atmaca sembolündeki metal iplikler parıldadı. "Anladın mı?"

"Şu anda Fremenlerle pazarlık ediyoruz," dedi Paul.

"Duncan Idaho'nun başında olduğu bir heyet gönderdim," dedi Dük. "Gururlu ve acımasız bir adamdır Duncan ama doğruluğa aşıktır. Sanırım Fremenler ona hayran olacaklar. Şansımız yaver giderse, bizi onun şahsında değerlendirirler: Dürüst Duncan."

"Dürüst Duncan," dedi Paul, "ve Yiğit Gurney."

"Onlara iyi isimler taktın," dedi Dük.

Ve Paul şöyle düşündü: Gurney, Başrahibe'nin kastettiği, dünyanın ayakta durmasını sağlayanlardan biri: "...cesurun yiğitliği."

"Gurney'in söylediğine göre bugün silah dersinde iyiy-

67


66

missin," dedi Dük. '• \ ->k u\i« t. r-unu n

"Bana öyle söylemedi."

Dük yüksek sesle güldü. "Gurney'in, iş birisini övmeye gelince ne cimri olduğunu bilirim. Onun deyişiyle, bıçağın ağzıyla ucu arasındaki farkı hassas bir şekilde ayırt ediyor-muşsun."

"Gurney, bıçağın ucuyla öldürmenin hiçbir estetik yönü olmadığını, bu işin bıçağın ağzıyla yapılması gerektiğini söyledi."

"Gurney bir romantiktir," diye homurdandı Dük. Öldürme konusunda konuşanın oğlu olması aniden onu rahatsız etti.

"Asla öldürmek zorunda kalmamanı dilerim...ama gerekirse, bıçağın ucuyla ya da ağzıyla, nasıl öldürebiliyorsan öyle öldür." Kafasını kaldırıp yağmurun trampet çaldığı çatı penceresine baktı.

Babasının nereye baktığını gören Paul, söylendiğine göre Arrakis'te asla görülemeyecek olan dışardaki ıslak gökyüzünü düşündü ve bu düşünce aklına gökyüzünün ötesindeki uzayı getirdi. "Lonca gemileri gerçekten büyük mü?" diye sordu.

Dük oğluna baktı. "Bu senin gezegen dışına ilk çıkışın." dedi. "Evet, büyüktürler. Uzun bir yolculuk olduğu için bir Heighliner'a bineceğiz. Bir Heighliner gerçekten büyüktür. Bütün firkateynlerimiz ve taşıtlarımız ambarın küçük bir köşesine sığacaktır: geminin manifestosunun sadece küçük bir parçası olacağız."

"Firkateynlerimizden ayrılamayacak mıyız?"

"Bu, Lonca Güvenliği için ödediğin ücretin bir parçası. Tam yambaşımızda Harkonnen gemileri olabilir ve onlardan korkmamız için hiçbir neden yok. Harkonnenler nakliye ayrıcalıklarını tehlikeye atmazlar."

"Ekranlarımızı izleyeceğim ve bir Lonca üyesi görmeye çalışacağım."

"Görmeyeceksin. Kendi temsilcileri bile bir Lonca üyesini asla görmezler. Lonca, tekeli konusunda olduğu kadar gizliliği konusunda da titizdir. Nakliye ayrıcalıklarımızı tehlikeye ata-

çak hiçbir şey yapma Paul." \ı< / «

"Mutasyona uğradıkları ve görünüşleri artık...insan gibi olmadığı için mi saklanıyorlar dersin?"

"Kim bilir?" Dük omuz silkti. "Bu büyük olasılıkla çözemeyeceğimiz bir sır. Daha acil sorunlarımız var, bunların arasında sen varsın."

"Ben mi?"

"Annen bunu benim söylememi istedi, oğlum. Sende Mentat yetenekleri olabilir."

Paul gözlerini babasına dikti, bir an için konuşamadı ve sonra: "Mentat mı? Ben mi? Ama ben..."

"Hawat buna katılıyor, oğlum. Bu doğru."

"Ama ben Mentat eğitiminin çocukluk sırasında başlaması gerektiğini sanıyordum ayrıca bunun adaya söylenemediğini; çünkü erken..." Birdenbire sustu, geçmişindeki tüm olaylar şimşek gibi bir hesaplamayla gözünün önüne gelmişti. "Anlıyorum," dedi.

"Bir gün gelir," dedi Dük "potansiyel Mentat'in ne yapıldığını öğrenmesi gerekir. Bu ona daha fazla yapılamayacaktır. Mentat'in eğitime devam etmek ya da bırakmak tercihinde payı olmalıdır. Bazısı devam edebilir, bazısının buna gücü yetmez. Yalnızca potansiyel Mentat kendisiyle ilgili olarak bunu kesinlikle söyleyebilir."

Paul çenesini ovuşturdu. Hawat ve annesinden aldığı bütün o özel eğitimler; hafıza geliştirme sanatı, bilincin odaklanması, kas kontrolü ve duyarlılıkların keskinleştirilmesi, dillerin incelenmesi ve insan seslerindeki nüanslar; tüm bunlar aklında, yeni anlayış biçimindeki yerlerine oturdular.

"Bir gün Dük olacaksın, oğlum," dedi babası. "Mentat bir Dük gerçekten müthiş olur. Şimdi karar verebilecek misin... yoksa daha fazla zamana ihtiyacın var mı?"

Paul hiç duraksamadan yanıt verdi. "Eğitime devam edeceğim."

"Gerçekten müthiş," diye mırıldandı Dük. Paul babasının yüzündeki gururlu gülümsemeyi görerek çok şaşırdı: bu

69


68

gülümseme Dük'ün ince yüz hatlarının kafatası gibi görünmesine neden olmuştu. Korkunç amacın içinde yeniden uyandığını hisseden Paul gözlerini kapadı. Belki de korkunç amaç bir Mentat olmaktır diye düşündü.

Ama tam bu düşünce üzerine yoğunlaştığı sırada yeni bilinci bunu reddetti.

Leydi Jessica'nın dört bir yanında yaşamlarının paketlenmiş yükleri, Arrakeen büyük salonunun köşelerine istiflenmiş, boş yerlere yığılmış duruyordu: bazısı kısmen açılmış kutular, sandıklar, koliler ve kasalar. Lonca mekiğinin kargo taşıyıcılarının girişe başka bir yükü boşalttığını duydu.

Jessica salonun ortasında duruyordu. Çevresinde bulunan

Bene Gesserit'in, aşı-efsanelerin .tohumlarım Koruyucu Misyon yoluyla atma sistemi, Leydi Jessıca ve Arrakis 'le birlikte meyvelerim vermeye başladı Bilinen evreni B. G. elemanlarının korunması için bir kehanet örneğiyle işleme bilgeliği uzun zamandır takdir edilmekteydi; ama bundan daha ideal insan-hazırhk eşleşmesi olan bir uç durum hiç görmemiştik Kehanet efsaneleri, aynen kullanılan isimlere varana kadar (Başrahibe, Şeria törensel kehanetinin çoğu, kanto ve karşılığı dahil) Arrakis 'te kabul görmüştür Ve şimdi, Leydi Jessica'nın gizli yeteneklerinin büyük ölçüde hafife alındığı genellikle kabul edilmektedir

ifk'.'l

- Prenses Irulan'ın yazdığı "Analiz: Arrakis

Krizi"nden [özel dağıtım: B.G. dosya no. AR-81088587]

gölgeler içindeki oymalara, çatlaklara ve derin girintili pencerelere bakarak yavaşça döndü. Odanın bu muazzam çağdışılığı ona Bene Gesserit okulundaki Rahibeler Salonu'nu hatırlattı. Ama okulun bıraktığı etki sıcaktı. Burada ise, sadece soğuk ve kasvetli taşlar.

Mimarın biri bu payandalı duvarlar \% koyu renk perdeler için, tarihin derinliklerine dalmış diye düşündü, iki kat yukarıda duran kemerli tavandaki büyük kirişlerin, anormal bir maliyet karşılığı uzayı geçerek Arrakis'e taşınmış olduğundan emindi. Bu sistemin hiçbir gezegeninde, bunun gibi kirişlerin yapılacağı ağaçlar yetişmiyordu. Belki de kirişler ahşap taklidiydi.

Taklit değil diye düşündü.

Burası Eski imparatorluk günlerinde valilik konağıydı. O zamanlar maliyetler daha önemsizdi. Bu, Harkonnenlerden ve yeni megalopolleri Carthag'dan önceydi. Carthag, Kırık Diyar'in yaklaşık iki yüz kilometre kuzeydoğusunda yer alan bayağı ve frapan bir yerdi. Leto, kendine yönetim merkezi olarak Arrakeen'i seçmekle akıllılık etmişti, isminin geleneksel, güzel bir sesi vardı: Arrakeen. Ve burası, sterilize edilmesi ve savunulması daha kolay olan küçük bir şehirdi.

Yeniden, girişe boşaltılan kutuların tangırtısı geldi. Jessica

iç çekti.

Dük'ün babasının tablosu sağ taraftaki bir koliye dayalı duruyordu. Üzerinden yıpranmış bir süs gibi paket sicimi sarkıyordu. Jessica, sicimin bir parçasını hala sol elinde tutuyordu. Tablonun yanında, cilalı bir panonun üzerine monte edilmiş siyah bir boğa kafası vardı. Kafa, kağıt tomarı denizinin ortasında karanlık bir adaydı. Levha, zeminde dümdüz yatıyordu ve boğanın parlak ağzıyla burnu, hayvan sanki seslerin yankılandığı bu odaya hodri meydan diye böğürmeye hazırmış gibi tavana bakıyordu.

Jessica, ilk önce bu iki şeyin, kafanın ve tablonun paketini açmaya kendisini hangi dürtünün ittiğini merak etti. Bu harekette sembolik bir şeyler olduğunu biliyordu. Dük'ün müba-

70


71

yaacılarının onu okuldan aldığı günden beri bu kadar korku ve kendine güvensizlik hissetmemişti.

Kafa ve tablo.

Bunlar duygularındaki karmaşayı artırdı. Tüyleri ürperdi ve taa tepedeki dar pencerelere göz attı. Burada hala öğle sonrasının ilk saatleriydi ve bu enlemlerde gökyüzü siyah ve soğuk, Çaladan'in sıcak mavi semalarından çok daha karanlık görünüyordu. Vatan hasretinin sızısı her yanını sardı.

Öyle uzaktı ki Çaladan
₍ "işte geldik!" ' ' " ' '

Bu, Dük Leto'nun sesiydi.

Hızla döndü, Dük'ün kemerli geçitten yemek salonuna doğru uzun adımlarla yürüdüğünü gördü. Göğsünde kırmızı atmaca sorgucu arması olan siyah üniforması tozlu ve buruşuk görünüyordu.

"Bu ürkütücü yerde tek başına kaybolabilirsin diye düşündüm," dedi.

"Soğuk bir ev," dedi Jessica. Adamın boyunun uzunluğuna; ve zeytin ağaçlarıyla mavi suların üstündeki altın rengi güneşi düşünmesine neden olan koyu tenine baktı. Gözlerinin grisi dumanlıydı; ama yüzü yırtıcıydı: inceydi, sert hatlı ve köşeliydi.

Ona karşı duyduğu ani bir korku, kadının göğsünü sıkıştırdı. İmparator'un emrine boyun eğme kararından bu yana öylesine zalim ve sert bir insan haline gelmişti ki.

"Bütün şehir insana üşüme duygusu veriyor," dedi Jessica.

"Pis, tozlu ve küçük bir garnizon kenti," diye onayladı Dük. "Ama biz bunu değiştireceğiz." Salona bakındı. "Bunlar tören günleri için halka açık odalar. Biraz önce güney kanadındaki aile bölmelerinden bazılarına bir göz attım. Onlar çok daha sevimli." Kadına yaklaştı, asaletine hayranlık duyarak koluna dokundu.

Ve yine, kadının bilinmeyen atalarını merak etti: kim bilir belki de kaçak Evler...Ya da kara listeye alınmış soylular... İmparator'un kendi kanından olanlardan daha asil

görünüyor.

Jessica, Dük'ün bakışlarının baskısı yüzünden profili görünecek şekilde döndü. Ve Dük, dikkati onun güzelliğine çeken şeyin, tek ve belirgin bir nokta olmadığını fark etti. Cilalı bronz rengi saçlarının oluşturduğu siperin altındaki yüzü ovaldi. İri gözleri Çaladan'm sabah semaları kadar yeşil ve berraktı. Burnu küçük, ağzı geniş ve asildi. Uzun vücudu zayıflığa varan kıvrımlarıyla güzel ama fazla inceydi.

Dük, mubayaacılarının söylediklerini hatırladı: okuldaki

hizmetçi rahibeler Jessica'ya çiroz diyorlardı. Ama bu fazla
sıyla basite indirgenmiş bir tanımlamaydı. Atreides soyuna asil
bir güzelliği geri getirmişti. Paul'ün ona benzemesinden mut
luydu. ,1
"Paul nerede?"diye sordu Dük.
"Evin bir yerinde, Yueh'yle ders çalışıyor."
"Büyük olasılıkla güney kanadında," dedi Dük. "Yueh'nin
sesini duyduğumu sandım ama gidip bakmaya vaktim olmadı."
Bir an duraksayarak başını eğip Jessica'ya baktı. "Yalnızca,
Çaladan Kalesi'nin anahtarını yemek salonuna asmak için

buraya geldim."

Kadın nefesini tuttu, uzanıp ona dokunma isteğini bastırdı. Anahtarı asmak...bu harekette katiyet vardı. Ama tesellinin ne yeri ne de zamanıydı. "Girerken evin üstünde sancağımızı gördüm," dedi Jessica.

Dük babasının tablosuna bir göz attı. "Bunu nereye asacaksın?"

"Burada bir yere."

"Hayır." Sözcük düz ve kati bir ifadeyle çınladı; kadına, ikna etmek için hileye başvurabileceğini ama açık açık tartışmanın yararsız olduğunu anlatıyordu. Bu tavrın tek işlevi ona hile yapamayacağını hatırlatmak bile olsa, Jessica yine de denemek zorundaydı.

"Efendim," dedi, "eğer siz yalnızca..."

"Yanıt hayır olarak kalacak. Seni çoğu şeyde utanılacak biçimde şımarttım ama bu onlardan biri değil. Yemek sa-

73


72

lonundan geliyorum, orada..." "Efendim! Lütfen." "Seçim senin sindiriminle benim atalarımın itibarı arasında, hayatım. Yemek salonuna asılacaklar." Jessica iç çekti. "Peki, Efendim."

"Mümkün olur olmaz odalarında yemek yeme alışkanlığına geri dönebilirsin. Senden yalnızca resmi törenlerde asıl yerinde olmanı bekleyeceğim."

"Teşekkür ederim, Efendim."

"Ve bana sürekli olarak soğuk ve resmi davranmayı bırak! Seninle hiç evlenmediğim için de bana minnettar ol, hayatım. Evlenmiş olsaydım, her yemekte bana katılmak görevin olurdu."

Jessica, yüzündeki ifadeyi değiştirmeksizin başıyla onayladı.

"Hawat, yemek masasının üzerine kendi zehirkoklarımızı çoktan getirmiş," dedi. "Odanda da portatif bir tane var."

"Demek önceden tahmin etmiştiniz bu...anlaşmazlığı," dedi Jessica.

"Hayatım, aynı zamanda senin rahatını da düşünüyorum. İşe hizmetkarlar aldım. Yerliler ama Hawat onları onayladı... hepsi Fremen. Kendi insanlarımız diğer görevlerinden kurtulana kadar bize hizmet edecekler."

"Buralı olan herhangi biri gerçekten güvenilir olabilir mi?" "Eğer Harkonnenlerden nefret ediyorsa. Hatta baş kahya olan kadını alıkoymak bile isteyebilirsin: adı Shadout Mapes." "Shadout," dedi Jessica. "Bir Fremen unvanı mı?" " 'Kuyu kepçesi' anlamına geldiğini söylediler; burada oldukça önemli gizli anlamlar taşıyor. Hawat, Duncan'ın raporuna dayanarak onun hakkında çok olumlu konuşuyor ama yine de seni bir hizmetkar tipi olarak etkilemeyebilir. İkisi de onun hizmet etmek istediğine, özellikle sana hizmet etmek istediğine ikna olmuşlar." "Bana mı?" "Fremenler senin Bene Gesserit olduğunu öğrenmişler,"