Gida tarim ve hayvancilik bakanliğI İYİ tarim uygulamalari koduGübre Amonyum formuna dönüşmesi için yaklaşık süre
Yerel hava tahminleri ve modellemedeki gelişmeler, çiftçi ve tarım uzmanlarına azot kullanımı üzerine daha iyi bilgilendirmeye dayalı kararlar almalarında, zamanında bilgi sağlanması konusunda yardımcı olabilir. Azot kaybı toprak sıcaklığı ve toprağın su ile doygun olduğu gün sayısı ile doğru orantılı olarak artar (Tablo 1.2). Tablo 1.2. Toprak sıcaklığı ve toprağın su ile doygun olduğu gün sayısına bağlı olarak denitrifikasyon yoluyla oluşan tahmini N kayıpları
İklim faktörleri (sıcaklık, yağış vb.) ile azot (N) kaybı arasındaki ilişki, tarım topraklarının yönetiminde dikkate alınmalıdır. Akiferlere ve yüzey sularına aşırı N yıkanmasını önlemek için, sonbaharda aşırı toprak işlemesinden kaçınılmalıdır. Hasat sonrası toprak yüzeyinin bitki örtüsünden yoksun olduğu süreyi mümkün olduğunca kısaltmak amacıyla ara ürünler, örtü bitkileri, vejetasyon süresi daha uzun olan bitkiler yetiştirilmeli veya sonbaharda yapılacak ekimler mümkün olduğunca erkene alınarak toprak yüzeyi çıplak bırakılmamalıdır.
Yerel bitkiler, hem çiftliğin içinde hem de yakın çevresinde işlevsel olarak önemli bir rol oynarlar. Arazinin bazı yerlerinde bunların mevcut olması, bazen istenen bazen de istenmeyen bir durum olabilir, ancak; üreticilerin, ne zaman ve nerede bunları ayırmaları ve hangi şekilde bırakmaları gerektiğini bilmeleri önemlidir. Çiftliğin marjinal alanlarında genellikle arzu edilen yerel bitkiler (özellikle çalı, çit vb. şekle sahip ağaçsılar), hem araziyi korurlar ve hem de zararlılarla mücadelenin doğal yöntemi olabilecek böcekler, sürüngenler, kuşlar ve küçük memeliler için barınaktır ve doğal çevrenin değerli birer parçasıdır. 1.9. Yüksek eğimli arazilerde parseller arasında 0,5 metre genişliğinde işlenmemiş bir alan bırakılmalıdır. Doğal vejetasyonun (yerel bitki örtüsü), kış aylarında, özellikle %10 ve daha fazla eğime sahip olan yerlerde toprağı örtmesi istenir. Uygulama, özellikle kışın aşağıda verilen faydaları beraberinde getirecektir:
Bitkilendirme ve arazi kullanımı, toprak yüzeyindeki sığ yüzey akışını, yüzey akış erozyonunun sıklığını ve yoğunluğunu kontrol etmek adına çok önemli faktörlerdir. Bitkilendirme, suyun toprağa girişini arttırarak, toprak yüzeyindeki sığ yüzey akışını önler, bitki kökleri ile toprağı tutarak yüzey akışının yavaşlatılmasını sağlar ve sonuç olarak su erozyonu riskini azaltır. Örtü bitkileri, ana bitkinin olmadığı, toprak yüzeyinin erozyona açık olduğu dönemde toprak yüzeyini korumak amacıyla yetiştirilen bitkilerdir. Gelişimlerinin belirli dönemlerinde ya yeşil gübre olarak toprağa karıştırılırlar ya da hayvan beslemede kullanılmak üzere biçilirler. Biçim sonrası toprak yüzeyinde kalan artıklar toprakta anız malçı oluşturarak toprağın korunmasında fayda sağlarlar. Örtü bitkileri, yaprakları aracılığıyla rüzgar ve yağmurun etkisini azaltırken, kökleri aracılığıyla da toprağa sıkı sıkıya tutunurlar.
Yüklə 0,51 Mb. Dostları ilə paylaş: |