| Ahad “Mim” siz okunduğu zaman “Ahad” tır. (Mim)’li okunduğu zaman, Ahmed’dir, “Elif” siz okunduğu zaman da “Hamd” tır. İşte görüldüğü gibi, “Ahad-Ahmed- Hamd, hep aynı haldir.
İşte bu anlayış, öncelik ve idrâkiyle meseleye baktığımızda (Hamd) ın, sadece bir kelime ve dilde söylenen tekerleme değil, bütün âlemleri kuşatan ve “Ahad”ı öven müthiş bir yaşam sistemi olduğunu anlarız. Bundan hiçbir varlığın kendini istisna- ayıramıyacağını ve özünde var olan ve kendinin varoluş sebebi olan (Hamd)’ı kendi mertebesinden olabildiğince, daha evvelce bildirilen (Hamd)’ın (8) mertebesinden biriyle mutlak yapması gerekmektedir. Tâki; onda (Hakk) hamd ede. İşte bu (Hamd) o’nun varlık sebebidir. Varlık sebebini anmamak ise vefasızlıktır.
Dostları ilə paylaş: |
