GöNÜlden esiNTİler bir hiKÂye biRÇok yorum (5) doğdular, yaşadilar, ÖLDÜRDÜler

Bakar görür isen Hakkın gözünden,

Konuşursan hep Kûr’ân’ın sözünden,

İşte o zaman İnsân-ı Kâmil’e benzersin.

Gerçek kimliğin ortaya çıkınca,

Zâhir bâtın, evvel, âhir bir olunca,

Bütün âlemde kendini bulunca,

İşte o zaman o zaman işte, kendine,

Zâtına özüne, Rahmân’a benzesin.”

İşte bu kişiler ancak istek ve kâbiliyette olanları kendi geçtiği yollar-dan geçirerek Hakk’ın huzûruna mir’ac ettirmeye çalışırlar. İzâfi varlıkları ölmüş, yerini Hakk’ın varlığı kaplamıştır. Yani doğdular, yaşadılar, öldü-ler, izâfî varlıkları öldü, böylece bu yolculuğa başkalarını ulaştırabildiler.

*************

İkinci soruda kendimizden örnekler isteniyor. Gönlümden gelen birkaç nükteyi sizlerle paylaşmak istedim. Kendini var kabul etmek,  benlik ile yaşamaktır. Bu da Allah’tan perdelenmeyi getirir ki insanın kendine yapacağı en büyük zulümdür. Kendini Allah’tan (c.c) ayrı saymak ikiliğin işaretidir. Vehim ve vesvese izâfî benliği doğurur. Oysa ki hakîkatimizin Allah (c.c.) esmâsı olduğunu yakînen idrâk ettiğimizde müslimlerden oluruz. Müslimler teslim olmuşlardır. Yani benlik iddiasın-dan kurtulmuş, varlıklarında ortaya çıkan fiillerin Allah’ın (c.c.) esmâ ve sıfatlarının tecellîsi sonucunda gerçekleştiğinin farkına varmış, bu şuurla yaşarlar. Böyle bir yaşantı “Lâ ilâhe illâllah” tevhîdinin idrâkını gönlü-müze açar. Dil ile söyler, gönül ile tasdik ederiz. Z. Ü.

Varsa üzerinde iyi bir hâl şükret ve öyle kal.

Nefsin kölesi olmaktansa Allah’ın (c.c.) kulu olurum. Nefis insanı ateşe, kulluk cennete ve cemâle ulaştırır. Acırım benlik iddiasıyla yaşarken fiziki ölümü tadanlara. Dünyanın en güzel kıyafeti kefen ile ihramdır. Beyaz kefen safiyet mertebesinin temsilidir. Arınmış nefisle Hakk’a yöneliştir. Bal arısı gibi çalışkan ol. Onun cüssesi küçük görünür göze, ürettiği şifa verir sayısız derde. Nasıl sayısız çiçekten tat alıyor ise, sen de manevî yolculuk için doldur gönül kabını. Bal arısının kusmuğu bal, seninki Kevse olur, Maide olur, ilm-i ilâhî olur, yolculara dervişlere şifa olur, dertlerine deva olur, menzile giden yol olur. Havâi nefis inciyi boyna taktırır, benimki seninkinden büyük diye hava attırır. İnciyi takmaktan gaye inciyi üretebilmektir paye. Allah (c.c.) dostunu bulunca ayrı düşürme. Yüzünü öteye gayrı düşürme. Dünyanın çekim gücünden kendini kurtar ki nefsani yaşamdan kurtulup nûrani yaşama doğru yüksel. Dervişin azığı, yol arkadaşı, ihlâs, sabır, itaat, sevgi, paylaşım, hoşgörü, samimiyet, hayâ, edeptir. Allah’tan korkmaktır. Bu sermaye ile yola çıkan derviş, bir bakar özüne, hakîkatine ermiş. Her nefes bir servet inan. “Geçen gitti, gel arkadaş, kalanı etme ziyan,” diyerek yazıyı noktalıyorum. Gönlümüzdekileri aktarma fırsatı verdiğiniz için çok teşekkür ederiz Efendim. Hayırlı geceler. Kızınız Z…. Ü……