GöNÜlden esiNTİler bir hiKÂye biRÇok yorum (5) doğdular, yaşadilar, ÖLDÜRDÜler

Kendimi anlatıyorum!

Dünyaya zâhiren annemden doğdum. Mânâda öldüm. Fizik beden olarak dirildim. Aslımdan uzağa gönderildim. Dünyaya gelişim benim elimde olan bir şey değildi, Allah’ın bize olan muhabbetinden idi. Ağladık, güldük. Neyse, hep mutlu olmayı düşledik. Dünya bizim isteklerimizin üstüne kurulu idi. Sanki bir yaşam mücadelesi içindeydik. Böylece içimizdeki nefsin istekleri arzuları ile dolu yaşamımızı geçirdik. Bir gün meraktan Efendimiz’in hayatını okumaya başladım. Çok hoşuma gitti. Daha sonra namaz kılmaya başladım. Ramazanda oruç tutuyordum. Bunlar beni mutlu etti. Aradığım mutluluğu bulduğumu düşündüm. Büyük sevinç içindeydim. Hacca gittim. Sanki aradığım birşey vardı. Sohbetlere gitmeye başladık. Öğrendiklerimiz güzel, hoş ilimdi. Yine de bir arayış içindeydim. Böylece yolumuza ulaştık. Kalbim mutmain oldu. Ama bilmediğimiz çok şeyler vardı. Sonra size ulaştık. Babam, sizden el alıncaya kadar, ölü idik. O gün esas doğumun tatbîkatını yaşadık. Gerçek doğum o zaman oldu. Yavaş yavaş anlat-tığınız ilimleri anlamaya başladık.

Açılımlar olmaya başladı. Bize verdiğiniz ilmin değerini anlamaya başladık. Bize hayat verdiniz. Bu hayat ile tefekkür etmeye başladık. Nefsimizi tanımaya başladık. Kendimizi, Rabbimiz’i tanımaya başladık. Nefsin isteklerini ve tuzaklarını anladık. Nefsimizin tortularını, fazla-lıklarını arındırmak için yolumuzun gereğini yapmaya gayret ettik. Nefsimizi arındırmak için çalışmalarımıza devam ettirdik. Allah daim etsin İnşeallah! Hamdolsun. Allah sizi başımızdan eksik etmesin, size uzun ömürler versin. İnşeallah birlikte yolumuza devam etmeyi Allah’tan dileriz. Babam, senin yanında kâ’bedeyiz, tavaf ediyoruz. Allah’a yakın olduğumuz mekân ve zaman. Babam! Can babam! Rûhumuzu geniş-leten, içimizi nefis isteklerinden arındıran! Gönül kâ’besine kavuşturan babam! Konuşan Kûr’ân babam!

Me…… Nu….. Kızınız

25.12.2012