GöNÜlden esiNTİler bir hiKÂye biRÇok yorum (5) doğdular, yaşadilar, ÖLDÜRDÜler

(37) RE: HİKÂYE.

Ya….. At….. 26 Ocak2013 10:55:16

Hayırlı günler Ya….. Kızım. Yazıların güzel olmuş. Eline, diline sağlık. Dosyasına aktaracağım. Cenâb-ı Hakk daha nicelerini nasip eder İnşeallah. Herkese selâmlar. Nüket Annen’in de selâmları vardır. Hoşçakal. Efendi Baban.

*************

Hayırlı günler Babacığım. Göndermiş olduğunuz konu biz fakîr kulların yaşam seyrinin çok gibi gözüküp, hakîkatiyle dört mertebeden bizlere hitap etmekte. Daha evvelce hayatta kalmak için yaşıyorduk. Tâ ki siz Allah dostlarını tanıyana kadar. Babacığım siz bizlere nefsimizi tanıma, “kimiz? niçin bu dünyadayız?” anlama, imkânını bizlere sundu-nuz. Sizden ve Annem’den Allah râzı olsun. Dilimin döndüğü kadar bir-iki satır yazmak istiyorum makbulünüzdür İnşeallah. Daha önce size yaz-mak isteyip de gönderemediğim duygularımı yazıyorum. Eğer farkında olmadan sizi üzecek bir kelime yazmışsam beni affedin.

HAYAT SEYRİ

Bir yaz tatili dönüşüydü. Ailem bir el tutmuş, yol ehli olmuşlardı. Bana da her seferinde ısrar edip, beni de kendi yollarına davet edi-yorlardı. Tabi ki bende her seferinde kaçıyordum. Yine bir tatil dönüşüy-dü kendi eksikliğimi fark edip ben de bir el tutmalıydım. Başladım ara-maya. Arkadaşım Z….’ye gittim, sağolsun o da beni bir guruba gönderdi. Gidip gelmeye başladım. “Kendi kendime benim istediğim bu değil,” diye konuşmaya başladım. Tekrar arayış içindeyim. Arkadaşım Z…’ye, “zikirli bir yol istiyorum, kendi hâlimden kendim de memnun değilim,” dedim. Bana tavsiye edeceği bir yer varmış, sağolsun. Beni yolumuzun görev-lisiyle tanıştırdı. Gruba çok ısınmıştım, “tam benim aradığım bu,” demiştim. İlk gün ayaklarım yere basmamıştı, sanki havada yürüyor-dum. Bir müddet eğitimden sonra Efendi Babamlar’la tanışma ve ilminden faydalanma imkânı oldu.

Allah, Babam’dan Annem’den râzı olsun! Hayatın gerçeklerini, olayların hakîkatlerini bizlere bir bir işlediler. Bizler de elimizden geldiği kadar bedenimize nüfûz etmeye çalıştık. “İlim sonsuzdur,” dediklerinde, evvelâ kelimelerin çokluğu aklıma gelirdi. Efendi Babam ilmi mânânın içinde kendimizi bulmaya yardımcı oldu. Bizler de nefsimizi tanıma imkânı bulduk. Yolumuzun gereği bizlere verilen âyetlerle nefislerimizin üzerinde bulunan fazlalıklardan kurtulmaya çalışıyoruz. “Külli nefsin zaikatül mevt” tadanlardan olalım! Bu tadıştan sonra her birerlerimiz gerçek kimliklerimize ulaşalım. Efendi Babam’ın himmetiyle...

Babamla Annem için yazmış olduğum iki dörtlük:

CÂN İLE CÂNÂN

Bilemedim kıymetinizi affeyleyin beni,

Seyir ile seyrettim kendi kendimi,

Bu doğru yolu bulduğumdan beri,

Kelime-i Tevhîd ile temizledim kendimi.

İzâ câe nasrullâhi dedi Allah,

Karşıma çıkardı iki Rasûlüllah,

Elime verdi kırbacı dedi yâ Allah, yâ Allah,

Şükürler olsun sana yüce Allah,

Çöz Allahım bu fakîrin dilini,

Döksün içindeki sevgiyi,

İlim irfân öğreten bu iki kişiyi,

Övsün, övsün ya Rasûlüllah.

Ne zaman karşımda görsem sizi,

Elim ayağım kesilir dizi dizi.

Ne dinlemeye doyar kulaklarım sizi,

Ne görmeye doyar gözlerim sizi.

Bâtın zâhir nedir bilmezdim,

Sıfatını esmâsını görmezdim,

Allah’ın eli nedir bilmezdim,

Duyur, duyur ya Rasûlüllah.