(27) BU SENEKİ HİKÂYE.
Ni….. De…… 20 Ocak 2013 22:07:46
Hayırlı günler, saygıdeğer Efendimiz. Bu seneki hikâye ile ilgili âcizâne duygularımı arz ediyorum. İnşeallah afiyettesinizdir. Saygılarımla.
*************
Doğru yoldan sapmadan, saptırmadan ve saptırılmadan yaşamak, benim hayat felsefem oldu.
Kendimi biraz tanıyınca, babamı kaybettim. Henüz okula gitmiyor-dum. Korkunç bir yaşam mücadelesinin başladığını daha o yaşlarda hissetmeye başlamıştım. Hiçbir kötülüğe sapmadan kendim kendimi okula kaydettim. Okul yıllarım ilerledikçe, nefsim beni biraz daha doğru yoldan sapmaya zorluyordu. Zaman, zaman da bunda başarılı oldu: Ama ben nefsimin esiri olmamaya kararlıydım. Yapmış olduğum her hatadan sonra duydugum pişmanlık yeni bir hata yapmama engel oluyordu.. Yaşam acımasızdı. Hata yapmadan yaşamaya devam etmek oldukça zordu. Fakat ben, yoldan çıkmadan, yoldan çıkarılmaya müsaade etme-den bir yaşam sürmeye Allahım’a güvenerek devam ediyorum.
Yaşantımı üç temel üzerinde devam ettirmeye karar verdim. Doğru-luktan, doğru yoldan sapmadan, saptırılmadan ve saptırmadan devam etmek.
Yaşadığım çevre hatalar yapmaya müsait bir çevreydi. Her an nefsime yenilerek, doğru yoldan çıkmaya müsait bir ortam vardı.
Allahım’a şükrediyorum, doğuştan bana verdigine inandığım bir irâdeyle yoldan çıkmadım. Hiçbir kimsenin de beni doğru yoldan saptırmasına müsaade etmedim. Bu kişilerin de doğru yolda yürümeleri için de çabalar sarfettim.
Terzi Babam’ı tanıdıktan sonra, ne kadar geç kaldığımı daha iyi anlıyorum. Eğer Efendi Babamız’ı gençken tanıyabilseydim, yapmış olduğum hataları asla yapmazdım. Geç de olsa Efendi Babamız’ı tanıma fırsatı bulduğum için Allah’a şükrediyorum.
Ve doğru yoldan sapmadan, saptırmadan ve saptırılmadan yaşamayı Allah’tan diliyorum.
Ni….. De……
Dostları ilə paylaş: |