| Ensab_Nusb/Put et ama “ve ila rabbike fergab” (İnşirah 94/7) (ve rabb/rabbine değin bu halde ergab (rağbet et, yönel) mutlaka da Rabbına rağbet et, o zaman inşirah kemalatı ikmal olur.
Ancak başını kaldırmayıp, akabinden söylemiş olduğu sözün ikinci bir noktası vardır. O da Hakk makamının gözükmesidir. Yani söz aynen yerine getirilmiş, terakki yerine gelmiştir. Yine başını kaldırmamak suretiyle de SIFATİ tecelli hali aynı anda Ademiyetinden ta Hakk makamına kadar ki olanı, bir anda Sümbül Efendi’nin Mürşid-i Kâmillik noktasını bihakkın tasdik etmektedir.
Dolayısıyla orada üç (3) tane husus görmekteyiz.
1.- Ademiyet tatbikatının başlamış olması, Sümbül Efendi’nin nazarıyla onun giydirilmiş olması,
2.- Kendi iç dünyası itibariyle meleklik irfaniyetinin gereği, iç dünyasındaki olan bu tefekkürü,
3.- Başını kaldırmaması. Bunun ikinci olan noktası ki hadisenin üçüncü olan noktası da onun bir anda Hakk makamına gelmesidir. Nitekim bu yüzden dolayı da sonraki lutuf
Merkez Efendi olarak taltif edilmiş olmasında gözükmektedir.
Dostları ilə paylaş: |
