GöNÜlden esiNTİler bir hiKÂye biRÇok yorum (6) her şey merkezinde’mi?

(3) Ce…… De……..

2013/12/16 Necdet Ardıç <[e-mail]>

Hayırlı günler Ce…… oğlum yazını aldım okudum güzel olmuş eline diline sağlık kitabın içindeki yerine aktarcağım.
Vakit bulduğunda Gustavoya yaş günü ve gülleri için teşekkür ettiğimi söylersin klibini de seyrettik çok güzel olmuş. Arayı fazla uzatmadan soruları olduğunda sorsun cevaplamaya çalışalım. Senin güllerine de teşekkür ederiz sağolasın.  Selâmlar hoşça kal Efendi Baban.
 
Not= Gustavo Mustafanın klibini internetten bana da gönderirsen iyi olur sadece bir resim olarak gelse de yeter çünkü onu da mektuplar dosyasına aktaracağım.  Tabî güllerle beraber.  

------------------------

From: [e-mail]
Subject: RE: 86-6-Bir hikâye bir çok yorum
Date: Tue, 31 Dec 2013 15:31:02 +0200

Hayırlı günler hayırlı seneler, Ce….. Oğlum. Gönderdiğin klibi indirdim sağ olasın yazında güzel olmuş eline diline sağlık. Gustavonun sorularını çevirip gönderdiğin iyi olmuş seni epey meşgul etmiştir. Bende ancak onları cevaplayabildim. Gönderdiğin çeviriden Gustavo da memnun olmuştur, Cenâb-ı Hakk faydalandırsın. Herkese selâmlar hoşça kal Efendi Baban.

Date: Mon, 30 Dec 2013 11:24:52 +0200

Subject: Re: 86-6-Bir hikâye bir çok yorum
To: [e-mail]

Efendi Babam hayırlı günler. Bu yılki tefekkür çalışmamız için hazırladığım yazıyı aşağıda gönderiyorum. Ellerinizden öperim.

------------------------

Sümbül Efendi’nin dervişlerine sorduğu, “Âlemi siz yaratmış olsaydınız nasıl yaratırdınız?” sorusunda iki defa “yaratma” kelimesi geçiyor. Bu kelime (normal şartlarda) hakikat ehli tarafından kullanılmaz, çünkü hakikat ehli bilir ki, bu yaşadığımız âlemde zuhûra gelen her şey aslen zât-ı ilâhi’nin esmâ ve sıfatlarının akislerinden ya da gölgelerinden ibârettir; hiçbir şey sonradan icâd edilmemiş, yaratılmamıştır.

Sümbül Efendi zannederim “yaratma” ifâdesini dervişlerini imtihan etmek, yukarıda bahsedilen hususun farkında olup olmadıklarını tespit etmek için kullanmıştır. Hikâyeden anlaşıldığı kadarıyla da Musa Efendi’den önce yanıt veren dervişler durumun farkına varamamış, sorulan soruya her biri kendi beşerî anlayışına uygun bir cevap vermiş.

Musa Efendi, kendisine sıra geldiğinde söze, “bu mümkün değil!” diyerek başlıyor. Böylece zarif bir şeklilde soruda geçen “yaratma” ibâresinin (ve fiilinin) geçersiz olduğunu ifâde etmiş oluyor. Ardından “Âlem öyle tatlı bir nizâm içinde ki; buna bir şey ilâve etmek veya bir şeyi eksiltmek düşünülemez!” diyerek Rabbi’ni övüyor. Musa Efendi’nin bu sözü söylediğinde hangi mertebede olduğunu bilememekle beraber, kullandığı ifâdelerin hakikat mertebesine ait olduğunu düşünüyorum. Her ne kadar “tatlıbir nizam” sözü tarikat mertebesi duygusallığını ve anlayışını çağrıştırsa da...

Ancak, “herşeyin merkezinde olması,” anlayışı her mertebede geçerli bir anlayış değildir. Henüz beşeriyetinden sıyrılamamış bir insan namzeti, âleme baktığında muhakkak onda şahsî tabiatına uymayan bazı varlıklar ve hâdiseler görecektir. Sözle ifâde etmese bile, kişinin hâli ve idrak seviyesi budur.

Peki onun bu hâli “merkezinde” midir? Beşerî bir bakışla bu hâl“ merkezinde” değilmiş gibi görünür. Halbuki ilâhi sistem içerisinde “merkezindedir,” çünkü âlemde mertebeler vardır ve mutlaka birileri bu mertebeleri temsil edecektir...

Burada dikkat edilmesi gereken önemli bir husus ya da prensip:

“mertebelere riâyet etmek şarttır”. Kişi her ne kadar fikrî müşahede olarak daha ilerilere gittiyse de, içinde yaşadığı ef’âl âleminin düzenine ve kâidelerine uygun hareket etmelidir.

Cenâb-ı Hakk Fussilet Suresi 41/53’te meâlen şöyle buyuruyor: “Âyetlerimizi âfakta ve kendi nefislerinde onlara göstereceğiz...” Yine Cenâb-ı Hakk Bakara Suresi 2/82’de meâlen şöyle buyuruyor: “Yoksa siz kitâbın bir kısmına imân edip bir kısmını inkâr mı ediyorsunuz?”

Anlaşılan o ki, içinde yaşadığımız bu âlem ve içimizdeki nefis âlemi Kur’an-ı Kerim’in aynasıdır ve bunlarda zuhûra gelen her varlık ve her hâdise Cenâb’ı Hakk’ın âyetleridir ve bizlere düşen herkesi ve her hâdiseyi, beşeriyetimize uysun uymasın, olduğu gibi kabullenmektir.

Peki bazı kişiler ya da olan biten bazı hâdiseler bize ters geliyorsa ne yapacağız? Allah’ın âyetleri değişmeyeceğine göre, değişmesi gereken bizim fikrî yapımız, bakış açımızdır. Bir diğer deyişle kişileri ve hâdiseleri akl-ı cüz ile değil akl-ı kül ile değerlendirmeyi öğrenmektir. Bu da ancak sağlam bir hakikat eğitimi ile mümkündür. Kişi uzun yıllar süren güzel bir eğitimin ardından ne zaman ki baktığı her yerde Hakk’ı görür, Hakk’ın bazen “Celâl” bazen de “Cemâl”, bazen “Rahman” bazen “Kahhar”, bazen “Hâdi” bazen de “Mudil” esmasıyla heryerde ve herşeyde (ve kendinde) zuhûrda olduğunu âlemde Allah'tan başka bir varlığın olmadığını müşahede eder,o zaman âlemde bir kusur göremez. İşte ancak o gün geldiğinde hakkıyla “herşey merkezinde,” der.

Son olarak, kendi hâlime gelince... Bilgi olarak “herşey merkezinde” desem de hâl olarak henüz herşeyi merkezinde göremiyorum, çünkü henüz müşâhede olarak efâl ve esmâ âlemlerinin ötesine yükselip de akl-ıkül’e ulaşabilmiş değilim. Büyüklerimiz “kâl (söz) ehli değil hâl ehli ol,” demişler. Bizler de inşeallah bir gün kâl’den hâl’e geçeriz.

Bugün için... Belki nefsimdeki herşeyi merkezinde görsem, nefsimle mücadele edip beşeriyetimden kurtulmaya çalışamaz, Rabbim’e “beni Mudil ve benzeri esmâların zuhûr mahâli yapma!” diye hâlimi değiştirmesi için dua edemezdim... Şu an için Efendi Babam’ın telkinleriyle, başıma gelen artı ya da eksi her hâdisenin Rabbim’den olduğunu (müşahedesiz de olsa) hatırımda tutmaya, yaşantımı o şekilde düzenlemeye gayret ediyorum...

Cenâb-ı Hakk herbirimize beşeriyetimizden kurtulmayı,kendimizi ve âlemi akl-ı kül ile seyretmeyi nasip eylesin. Amin!

------------------------