(87) Ab… Çe…
Merkezdir İnsan,
Bir batında doğan iki kardeştir İnsan
Kuranı Kerimde Düşünmez misin dediği,
Kimi zaman Musa (a.s), Kimi zaman İsa’ (a.s) dan seslendiği,
Tüm Halk ettiklerinin içerisinde, Sadece Ona Habibim dediği,
Nuru Muhammedi, Hakikati Muhammedi, Hakikati Ahadiyet'ül Ahmediyye olandır İnsan.
Dosttan Dosta Cilve,
Merkez Efendi Hakikati imiş,
İnsan Dostunun yaptığını beğenmez mi,
Allah'ın Habibi Olan Merkez, Dostunu üzecek lâf söyler mi,
Her şeyin en iyisini bilen Allah (c.c), Merkezden daha ne diyebilir ki.
Düşünüyorum Efendimin Hakikatini, Dayanabilir misin diyorum,
Ondan baş bir şey yok, sen hala ne diyorsun,
Merkezim, Efendim, Terzi Babacığım,
Göster artık Cemalini, Sırrı Sultanım, Aşkı Kaynağım.
Yön,
Merkezin olur ise Allah,
Hangi cihete dönersen dön İllâ Allah.
Olur, isen Fani, Her şey merkezindedir tabi.
Bilmez isen kendini, Oldum Zannedersin Kendini,
Bir sağa bir sola savrulursun, olursun hep den deli.
Karşına çıkan her şey, elbet Haktan,
Gelirse Mudilden koy verme kendini hemen,
Yokla Gönlünü, sus derse sus hemen,
Savun dedi ise, Saf olma, Hadi isen hemen.
Kötülükleri çirkinlikleri vur nefsine, bil ki bunlar senden,
İyilikler ve güzellikler bil ki, sadece Benden,
Öğrenirsin o zaman İsa’daki de Ben Musa’da ki de Ben,
Ben dediğin Tüm Âlemlerde olan Ben,
Be’nin altındaki nokta Ben, Ali (k.v) deki Ben Muhammed deki (a.s) Ben.
Tur dağında inleyen Musa, yetişti imdadıma,
Dedi, Ben Dayanamadım Hızır’a,
Korkarım kayıp düşmekten, Ümit ederim Merkezi anlamaya,
Haddini aşmadan Salik, Gönül Terzisinin Huzurunda.
------------------------
Dostları ilə paylaş: |
