Yine, Yukarıdaki cevap gerçekten hiçbir şey ayırmaksızın bütün “enfüsi beden âlemi içinde” de her yönden geçerli midir?
“Nefsini bilen Rabbını bilir” sözünü düşünelim. Biz henüz nefsimizi bilemiyoruz. Bu durumda değil âlemi veya dünyayı, kendimizi bile anlayamıyoruz. İç bünyemizde ateşler yanıyor, rüzgarlar esiyor… Oysa her şeyi birlemek ve “Ne varlığa sevinirim ne yokluğa yerinirim” diyebilmek gerekli. Yani tüm bu hisler yine merkezindedir. İnsanın gelişmesi ve hakikatleri idrak edebilmesi için bazı aşamalardan geçmesi gereklidir. Biz zorlanıyoruz diye bize olumsuz gelen her olayı kaldırsak ortadan, zıddıyla bilinen esmâlarımızı nasıl harekete geçirecek ve nasıl gelişeceğiz.
