GöNÜlden esiNTİler

(Necm Sûresi 53/33)

_

“efe reaytelle­ziy tevella”
“Şimdi gördün mü o zâtı ki (hakikatleri Hz. Muhammed’e, Kûr’ân ’a) arka döndü,”

(Necm Sûresi 53/34)



ve a’ta kaliylen ve ekda
“ Ve bir az şey bahşetti, verdi ve gerisin igetirme-di, men etti.

158

İnanmak üzere iken bir putperestin kışkırtmasıyle yüz

çeviren ve ahirette ödemek üzere o putpereste biraz mal verip ve sonra vermekten vazgeçen Veledi İbni Mugiyre işaret olunmaktadır.

(Necm Sûresi 53/35)



e’ındehü ılmül ğaybî fehüve yera
“gaybî bilgi onun yanında mıdır ki: Artık o görüyor”
Ahiret ile ilgili böyle bir anlaşma için yapılan bir ikaz.

(Necm Sûresi 53/36)



em lem yünebbe’ bima fiy suhufi Mûsâ
“Yoksa Mûsâ'nın sahifelerinde olan şeyden haber verilmedi mi?”

(Necm Sûresi 53/37)



ve ibrahiymelleziy veffa
“Ve vefa sahibi İbrâhim (den haber verilmedi mi?)”
Burada Mûsâ ve İbrâhîm’den bahsetmesi ile İbrâhîmiyyet ve Mûseviyyet mertebe hakikatlerini biliyor mu diye ikaz ediliyor.
159

euzü billâhi mineş şeytanir raciym

bismillâhir rahmânir rahiymi

(Necm Sûresi 53/38)

_

ellâ teziru vaziretün vizre uh­ra
“iyi bilin hiçbir günâhkâr, başkasının günâhını yüklenmez.”
Kimsenin günahı kimseye yüklenmez. Burada İsevilere çok büyük bir ikaz vardır. Onlar kim ki İsâ (a.s.) a imân ederse o imân eden kişinin günahlarının hepsini İsâ (a.s.) ın tekeffül edeceğini, yükleneceğini ve o kişiden günahların silineceğini söylüyorlar.
Onlara göre “insânların günahları için Allah, oğlu olan İsâ’yı feda etti,” diyorlar. Zan ve iddialarına göre de, “bu yüzden Allah onun çarmıha gerilmesine izin verdi,” diyorlar. Hıristiyan bilginlerinin ittifakla söyledikleri, “bütün insânlar, peygamberler dahil günahlıdır, ancak Allahın biricik oğlu İsâ gü-nahsızdır,” diyorlar.
Onlar her ne kadar Hz. Peygamberimizi ve İslâmiyeti kabul etmeseler de yine de İslâmiyet için yaptıkları araştırmada, dinimizin sûretinde kaldıklarından bir hadisteki, Efendimizin “Ben günde 70 veya 100 defa istiğfar ederim,” sözünü, “demek ki onun da günahı varmış ki istiğfar ediyor,” diyorlar. Bunu mesnet alıyorlar. Maalesef Tevrat-ı Şerif’te Peygamberlere hiç isnat edilmeyecek suçlar isnat ediyorlar. O kadar ağır suçlar ediyorlar ki, böylece bu tezleri haklı çıkarmak istiyorlar. Böylece yanlış tezi yanlış mesnet üzerine oturtarak tamamen hayâli ve vehme dayalı kalıyorlar.

160

Onlara göre kim İsâ (a.s.) a, “istavroz putuna” imân ederse, istavrozun bir ucu yeryüzünde, diğer tarafı cennette olmak üzere köprü yapılıyor, (adeta sırat köprüsü gibi) üzerinde de İsâ (a.s.) onların cennete gitmesine yardımcı olacakmış. Ancak bu âyet bunların hepsini çürütüyor. Bir şemamız vardır. Bir çok din yoktur, Allahın tek dini vardır. İbrâhîmiyyet, Mûseviyet, İseviyet bunun bir mertebesidir. Semboller itibariyle de bütün semboller Kâ’be-i Şerif’ten çıkmadır. O şemada bunlar gâyet açık gösterilmiştir.
Gerek Yahudi “6 köşeli yıldız”ın; gerek Hıristiyanların “put” denilen “İstavroz”un kaynağı Kâ’be-i Şerif’ten çıkmaktadır. Sembolleri böyle olduğu gibi zaten mânâları da hakikat-i Muhammedi’den çıkmaktadır.

Her insân, her nefs Cenâb-ı Hakktarafından halkedilmede ayrı olması ve diğeri ile birey olarak kendi kendimize çekildiğimizde bir bağlantısı olmadığından, iyi ve kötüyü ayırt edebilecek akla sahib olup, elinde tatbik edecek programı olup, bu yolda bütün mertebeler yaşanır ise, ke-mâlât ikmal olup, kâmil olunuyor.

Eğer bu program eksik kalırsa, eksik kalan kısım kadar kemâl bulamadığından günahlı olunuyor. Bu yüzden bu suçu başkasının yüklenmesi veya menfaatlenmesi mümkün değildir. Burada verme olayı vardır ama bu zorla değil de, gönül rızasına binaen olmaktadır.

(Necm Sûresi 53/39)

_

ve en leyse lil insâni illâ ma se’a

“ve insân için kendi say’inden (çalıştığından) başkası yoktur.”

Kişi kimseden birşey beklemeden kendi fiilini, kendi say’inin kendi yapmalıdır. Diğer taraftan bir kimse, diğer
161

kimse için kendi rızası ile Allah rızası için dua eder, ona tavsiyede bulunabilir. Ancak kişinin bu duayı hak etmesi gerekir, bu durumda o dua, o kişiye Allah izni ile nakledilebilinir. Yani netice yine kişinin kendisine kalmaktadır.

(Necm Sûresi 53/40)

_

ve enne sa’yehü sevfe yüra
“ve kesin say’ini (çalışmasını) yakında göre-cektir.”
Bu say’inin (çalışmasının) neticesini yakında görecektir. Boşa konuşulmadığını, vaad edilenin kendisinin rû’yet edeceği ifade ediyor.

(Necm Sûresi 53/41)



sümme yüczahül cezael evfa
“Sonra onun yapmış olduğun şeyin cezası (karşılığı) tastamam ifa olarak ceza (mükâfat) olarak karşılıklandırılacaktır.”
Burada ceza, (karşılık) anlamında olduğundan; yapılanın tastamam karşılığının ifası olarak kişiye göre mükafat ise, mükafat; hata, yanlışlık ise, ceza olacaktır.

(Necm Sûresi 53/42)

_

ve enne ilâ rabbike’l münteha

162

“ve şüphe yok ki, kesin en son gidiş (yani sonu) Rabbinedir.”