İnsan bir çox şeyləri mənfəətli və xeyirli olduğu üçün əldə etməyə çalışır. Bu istəklər insanın özü ətrafında dövr edən istəklərdir. Amma bə᾽zən o, «ağıl ilə xeyirli sayılan» bir sıra şeylərə də meyl göstərir. Mənfəət cismə, fəzilət isə insan ağlına aid olan xeyir sayılır. İnsan dəyərli işləri xeyir əldə edib ziyandan qaçmaq üçün deyil, «əxlaqi duyğular» adlanan rəğbətinin tə᾽siri altında görür. O, «insanlıq belə hökm edir» deyə, e᾽tiqadla bu işləri görür. Yaxşılığa yaxşılıq, e᾽tinasız insanları məzəmmət etmək kimi qəzavətlər insan vicdanı və əxlaqından doğan hökmlərdir. Bu cür işlər əxlaqi xeyir adlanır. İnsanın zahirdə xeyir hesab etdiyi bir çox işlər bu me᾽yardan doğan hökmlər nəticəsində görülmür. «Əxlaqi xeyir» insanın mə᾽nəviyyatına aid olan şeydir. Ayrı canlılarda bu şeylər mövcud deyil və onlar üçün əxlaqi dəyərlərin heç bir mə᾽nası yoxdur.
