Gül gibi geçinip gidiyorduk, Ne gerek vardı bunca hırsa

. . .

Posta pulu koleksiyonu yaptı küçüklüğünde birileri.
Çeşit çeşit mendilleri saklayan da oldu,
Fotoğraf albümleri vardı,güzel anların,hatıraların özenle dizildiği,
Hatta tarih kitabı gibi zamanına uygun.
Bankaların verdiği o güzelim kumbaralar
geleceği biriktiriyoruz hayaliydi,
Sonraları büyüklerimiz için kdv fişleri topladık,
Toplamak ne ki,bir de onu yazıya dökmesi,
Ne araba koleksiyonlarımız oldu,
Ne de yat,kat.
Öylesine hırsla büyümedik,
Yok diye de küçülmedik.
Geçmişte benim de anılar adına olmuştur bir kenara koyduğum,
Mesela ilk aşkımın mektupları,
Yıllardır çantada saklı.
Aslolan ise koskoca bir yürek,
Kumbaranın,albümün aldığı ne ki?
Ben biriktirdim,
Evet biriktirdim,
O yürekte hiçbir yere sığmayacak sevgiler biriktirdim,
Dostun alasını,
Arkadaşın mübalağasızını,
Sevdanın imkansızını,biriktirdim.
Ve şimdi koleksiyonlar,antikalar bir yana,onlar bir yana,
Çok zenginim çok,
Benden mutlusu yok.
Oysa herhangi biriyim,
Bir Yaradanı bir de sevgiyi bilirim.

. . .

Ne olurdu sanki,
Bir çocuk ağladı diye dünya dönmekten vazgeçse,
Terkeden sevgiliye inat,güneş doğmasaydı bir daha,
Ay,kara yüreklileri değil,gece boyu yalnızca yalnız ve kimsesizlere ışık olsa.
İnsan insana değer vermedikçe sular çekilse denizler kurusa,
Küçük dağları ben yarattım diyenlerin kahroluşu adına bir Can'ın canı yanınca heryer,yerle bir olsa.
Sevgiler aşklar gerçek olmadıkça,
Çiçekler hiç açmasa,
Bir yanda elem keder variken,
Diğer yanda düğün dernek kurulmasa,
Çocuklar ölmese,
Gariban ezilmese,
Kimseler haram nedir bilmese,
Ne olurdu sanki,
Hayat cümle alem için yaşamaya deyse.
Ne olurdu sanki,
İşte o Zaman insanız diyebilirdik inan ki.

. . .

Gitmiyorum ulan bu şehirden,
Hey sen varlığına ceket iliklettiren,
Ya sen iyi günün şakşakçısı,
Kul hakkını oyuncak etmiş yaratık,
Dört duvar arasından çıkıp kaldırımları birbaşına çiğneyemeyen,
İşin içinde çıkar olduğunda ha çorap ha takım ha görüş değiştiren,
Garibi hor gören,
Parayla pulla kolkola giren,
Cinsellik deyince ağzından köpüren,
Gitmiyorum bu şehirden.
Söz verip unutmayı meslek edinmiş,
Dışardan bakınca adam bilinmiş,
Ulan daha yaşarken mezar taşındaki dua silinmiş,
Han,hamam sevdasıyla yanıp tutuşurken siz,
Adamışım yüreğimi bu şehre,koskoca bir ömür burada geçmiş,
İnadınıza gitmiyorum bu şehirden.
Hak'kı adaleti görene kadar,
Dünya malınızı dünyada bırakmanıza kadar,
Yiyip içtiklerinizi tıksırıncaya kadar,
Buradayım beyler,gitmiyorum.
Onca laf dokunmaz farkındayım,
Lakin her daim sözümün ardındayım,
Herkes layığını bulacak ,buradayım,
Üzgünüm efendiler gitmiyorum,
Siz de olamayan şeylere sahibiz,
Ne yapsanız ne etseniz bitmiyorum.

. . .

Kimseleri ama kimseleri düşman bellemedim şu fani dünyada,
Gerçek dostlar oldu hem de çoğunlukta
Öyle gözüken de olmadı değil
Gülüp yüze sırttan vurulduğumuz da
Ardımızdan bilip bilmeden konuşulduğumuz da
Her ne olursa olsun ödün vermedik
İnsana insanca davranışımızdan
Çoğu zaman mağdur olsak da yalnız kalışımızdan
Olsun be kader,
Hiçbirisi olmadı bize keder
Ne yapılırsa yapılsın iki kere iki dört eder
İyi bir intiba bırakmak fazlasıyla yeter
Yüreğimizi ruhumuzu tanımadan var ise düşman olan
Hatıram ola resimdeki mezar taşında yazan.

. . .

Bugün benim doğum günüm,
Hadi ya deme,
Evet yarın da yeniden doğacağım,
Sonra,daha sonra,
Hergün yeniden.
Garipsersin sen farkındayım,
Ama bilki dünyanın tam ortasındayım.
Her yanım sevdalarla dolu,
Kimi yalan kimi ömür boyu.
Lakin aşk bende,
Sonsuz sevdalar kalbimde,
Beş param olmasa da cebimde,
Her yeni gün benim doğum günüm,
Çünkü ben insan için doğmuşum,
Öleceksem yine onlar için ölürüm.
Değiştiremedi hiçbir şey şu gönlümü,
Tüm temiz yürekler adına geçirmekteyim ömrümü.
Ağlamadan üzülmeden katetmek varken yarını,bugünü,
Bugün yine benim doğum günüm arkadaş,
Ruh senin beden senin,
Dilersen yok yere yarat kendine elem keder,
İstersen gel doğruya güzele ,yürüyelim cennete ol bana yoldaş.

. . .

Anlatacak bir hikayen yoksa geçmişine dair,
Bir ömrü geçirdiysen vesair vesair,
İz bırakamadıysan gönüllerde sevgiden aşktan,
Varlığın keyif,yokluğun bir noksanlık hissettirmiyorsa insanoğluna,
Aşkı tatmadıysan,
Sevenlerine sevgiyi yaşatmadıysan,
Sevdaların ölümsüzlüğüne inanmadıysan,
Zevklerin uğruna bencilliği,
Acılara kederlere aman sendeciliği,
Yalnızca kendin için hayal ettiysen geleceği,
Boşyere nefes tüketme hakkın olmayan,
Sana bir Çiçek bile çok sararıp solmayan,
Kendini nimetten sayma yeri dolmayan,
Kal kendinle başbaşa,
An gelip başını vursan da taşa,
İster adamım san,istersen paşa,
Sen sol yanında süveydası olanlarla değil,
Şeytanla,iblisle birlikte yaşa.

. . .

Hayat;
Yalnızca nefes almak,
Yaşamak için karnını doyurmak,
Gün gelince göçüp gitmekten ibaret olsaydı eğer,
Farkımız olurmuydu diğer canlılardan.
Hep öyle düşündük ve sözde öyle yaşadık,
Şayet buysa insanlık.
Oysa şimdi imreniyor insan,
Dostluğu çoktan almışlar elimizden,
Güzel sözler çıkmaz olmuş dilimizden,
Eser kalmamış alın terimizden,
Sözde yaşayan,
Özü ölmüş varlıklarız.
Bak şu resme ve içinde biraz duygu,biraz sevgi,biraz şefkat kaldıysa,
Varoluşunun nedenini sor kendine,
Yakışıyormu yaşananlar yaşatılanlar benliğine.
Ey insan,ya uyan,
Ya da varlığından utan.

. . .

İşte böyle birşeydir hayat,
Herşeye rağmen,yaşama bağlılık,
Tüm olumsuzluklara,ölümsüzcesine direnmek,
Çemberini kırmak feleğin,
Güzelini yazmak geleceğin,
Yetse de yetmese de nefesin,
Prangaları parçalarcasına,
Her yeni gün işkencelere alışırcasına,
Yaşarken cennetten kovulurcasına,
Yaşamak özgürlük yüreğinde,
Bir elinde hayat,son bilet diğerinde.

. . .

Dostluk insanlara mahsus sanırdık,
Oysa yüreklerden göçeli çok olmuş.
Hayvan diye küçümsediklerimiz,
Çoktan gerçeği bulmuş.

. . .

Sen beni tanıyamazsın,
Tanımak görsellikmi sanırsın.
Şayet öyle ise hiç anlayamazsın.
Mesela ağzında yalan varmı?
Aman uzak dur benden.
Satarmısın sevgimi hiçler uğruna,
Yaklaşma bana.
İki yüzlüysen ,ikisini de gösterebilirmisin,
Nerde o yürek ise,
Bulaşma kanıma,canıma.
Gözlerin dahi doğruları söylemiyorsa,
Utanmalısın varlığına.
Dürüstlük nedir bilmiyorsan,
Bir ömür gözyaşı silmiyorsan,
Özrü dilemeyi çok görüyorsan,
Irak ol bana,
Yakışmam yanına,
Bin ömrün yetmez beni tanımana.
Satılmıyor,satılsa kendine biraz duygu al derdim.
Benim senin gibilerle olmaz asla derdim.

. . .

Yalan derler ya dünyaya;
Diyenlerdir aslında yalan olan.
Kaç kişi kaldı ki dilinde yüreğinde yalan dolan olmayan.
Yalandan kim ölmüş derler,
Farkında olmazlar,yalanlar arasında boğulup giderler.
Madem alemi biz getirdik bu hale,
Doğrulardan kaçıp yalana sığınmak bahane.
Lakin bir sorsanız onlara,
İnsanı aldatmak,yürekleri kandırmak şahane.
Utanmadan,kızarmadan devam edin yalanlara,
Ne Mutlu dürüst,adil ve dosdoğru kalanlara.

. . .

İnsan sevmesini bilmeli,
Sevilmese de olur,
Zaten sevgilere karşılık verebilmek nadir kişilerde bulunur.
Saygıda kusur etmemeli insan,
Karşılığını alsa ne almasa ne,
Saygı denen şey gelmişken cüzdana sıkıştırılacak hale,birtek ona sunulur.
Unutmasını da bilmeli insan,
Lakin kötülükleri,
Çünkü iyilikler çok değerlidir,
Sol yanına silinmemecesine konulur.
İnsan,
İnsan olabilmeli insan,
Boşyere dolaşmamalı damarlarında kan,
Yaşıyorum da sansan,
Sahte sevdalara da kansan,
Onca uyutulmuşluktan geç de uyansan,
Bırak enayi desinler,
Sevgilerine kıymet vermesinler,
Kimbilir olur ya çıkarlar uğruna sevsinler,
Boşver gitsin,
Neylerlerse eylesinler,
İster kıymet bilsinler,
İsterse çekip gitsinler.
Asla kaybetmez insan insanlığından birşeyler,
Elalem kendi dünyasında bihaber yaşasın boşver,
Olduğun gibi görün,göründüğün gibi ol yeter.

. . .

Hayırlı Cuma'lar,
Dualarınız insanlık için,
Yaradanı her daim yüreğinizde hissetmek,
Bugün için,yarın için ve elbet hesap günü için.

. . .

Hani şiirlerimi paylaşırım ya sizinle,
Hani bazen hüzün bazen neşe bazen de isyan,
İçinizden geçenlere ortak olurum mısralarda,
Kimi zaman yazamadıklarınıza tercüman olurum,
Mutlaka uğrar yüreğinize yazılanlardan bir çoğu,
Sizin için yazar sizin için düşünürüm,
Yaşanmışlarınızı,yaşıyor olduklarınıza,ya da yaşayacaklarınızı,
Üzüntünüz kederim,mutluluğunuz umudumdur.
Herkese güzellikler vaadedemesem de,
Elimden birşey gelmese de;
Bir ömür su gibi akıp gitse de,
Sizler için varım ,uğrunuza yazarım,
Yaradanın bahşettiği bir Can'ım,
Tertemiz ruhlar arasında ben de insanım diye varım.
Ne sevdalarınız ne de ümitleriniz kalsın yarım.

. . .

Senin adın aşk olsun.
Hani bakamazsın ya güneşe,
Gözleri kamaşır ya insanın,
Hani dokunmaya kıyamazsın çiçeğe,
İncitirim diye,
Hani dalar gider ya insan,
Uçsuz bucaksız engin denizlere,
Öylesin işte,
Senin adın aşk olsun.
Pınarlardan coşkuyla akan sevda kaynağı gibisin,
Sanki her sözün bir şarkıyı anımsatıyor,
Yaşam iksirim aldığın her nefesin,
Bazen yakın,bazen çok uzaklardan gelse de sesin,
Senin adın aşk olsun.
Geldin ya dünyama,
Artık gözpınarlarımın ihtiyacı yok akıtacak damlalara ,
Sana bakmak,seni sevmek yaşarken cennettir insana,
Yıllardır unuttuğum canı kavuşturdun sol yanıma,
Şimdi sevmek zamanıdır ,
Çölde bulunmuş suyu içercesine,kana kana,
Senin adın aşk olsun,
Bunca ele avuca sığmaz sevgimden sonra,
Olur ya elveda diyecek olursan bana,
İhanettir bugüne ve yarınlara,
İşte o zaman aşkolsun sana aşkolsun,
Kal bende,bir tek senin adın AŞK olsun.

. . .

Bir kundakta başladı yolculuğumuz,
Sesimiz çıkmadıysa kıçımıza vurulan tokatlarla ağlatıldık,
Oysa nereden bilebilirdik yıllar sonra konuşmak istesek de susturulacağımızı,
Salıncakta uyutulurken bir zamanlar,
Gün gelip ayakta uyutulacağımızı.
Herşey tozpembeydi,
Hayat bile oyuncaktı bizim için,
Bilemezdik ki yıllar sonra talihin elinde oyuncak olacağımızı.
Sevildikçe sevmeyi yüreğimizde hissettik,
Kimseler öğretmedi Nasıl niçin seveceğimizi.
Hani o zoraki ağlatıştan sonra gülümsemeleri ezberlettiler,
Ağlamak sadece istediğimizi elde etmek uğruna silahımız oldu.
Büyüdükçe kalplerimiz de büyüdü,
Sevda pınarlarından dalga dalga fışkıran sevgiler aşklar sığmaz oldu sol yanımıza.
Kimileri kendiliğinden yanaştı gönül iskelesine,
Kimi sevildikçe uzaklaştı.
İyiyi güzeli,
Kötüyü kem gözlüyü yaşadıkça tanıdık,
Vakit çok hızlanmıştı geçmişi maziye gömdükçe,
Gerçekleri gördükçe,
İçimizde birşeyler öldükçe.
Önceleri hep güldürmüşlerdi ya hani,
Zaman geldi ruhumuzdaki çocuğu öldürdüler,
Biz ağladıkça birileri güldüler,
Şimdi yaşamın neresindeyim ben de bilmiyorum,
Sevinç gözyaşları yok artık,
Bu yüzden mendilim bile yok,silmiyorum.
Biraradaki mutluluklar çoktan bitmiş,
Herkes kendi dünyasına çekilmiş.
O kundakta başlayan ömürü,
Yine aynı renk ve temizlikte bir bez bekliyor,
Biraz daha büyükçe,
Her yanımızı saracak şekilde.
Lakin bu kez zoraki ağlatmayacaklar,
Birileri gösterişten,
Birileriyse içtenmi içten ağlayacaklar.
Koskoca sanılan hayat bundan ibaret,
Sabret gönül sabret,
Bir tek Yaradana et ibadet.

. . .

Günaydın ay yüzlü,
Sözü güzel,özü güzel,
Sevgileri ömre bedel,
İnsanlarım.
Günaydın sevmekten,sevilmekten usanmayalar,
Varlığının kıymetini bilip,dostluktan arkadaşlıktan sevdadan anlayanlar.
Günaydın cana can,hayatımıza renk katanlar.

. . .

Sana son bestemi yaptım,
Senden bihaber.
Güfteyi sorma,mümkün değil,
Lakin ne kaldı ki söze dair.
Sevdadan söz yazılamaz,
İnfaz edilmiş aşkın lafımı olur.
İhaneti yazmaya yeminliyim,
Ahımla melodiye dönüşüyor ilahiler.
Öyle bir beste ki,
Kuşları hüzünlendirip,
Yaprakları döküyor bir bir,
Duyduğunda sen de anlayacaksın,
Melodi ,yitirdiğin benliğinle bire bir.
Bir sen gülüp geçeceksin bu hicran yarası besteye,
Eller hüzünle dinlerken soracaklar ,bu kimin için diye.
Besteye söz dahi olamadın ya,
Doğduğun andaki kadar tertemiz kalamadın ya,
Hala bir ümit sana kalacak sanıyorsun ya dünya,
Sana bir beste yaptım,
Hiçbir notasında yoksun,
Kahır şarkım olsun,olmayan yüreğin ahımda boğulsun.

. . .

Aslında bakmayın öyle yolun sonundaymışcasına oturmalarına,
Onlar gerçek insanlar,düşünceleri kendileri değil,insanlığın geleceği,
Duygusal,ince ruhlu,temiz yürekli onlar,
Onlar ki henüz yolun başındalar,
Yokoluşa dur diyebilmek adına,arayıştılar.
Genç yaşlarına rağmen,yalan dünyanın bilincinde,
Canla başla birşeyler yapmak için çabalamaktalar.

. . .

Sevmek zamanlarını katledeli çok oldu,
Hırslara yenildik,arzuların pençesinde ezildikçe ezildik,
Yokolmuş,yıkılmış,hayaller ise gidemedi rüyalardan öte.
Şimdi neylesek dostlar,
Acılar bal eylenmişken,
Güzel günler maziye gömülmüşken,
Başımıza binbir çorap örülmüşken;
Ne yapmalı ne etmeli,
Sevdalara nasıl dönmeli,
Yitirilmiş insanlıklara nasıl güvenmeli?
Hiçbir şey yaşanmamış gibi vurdumduymaz olamayız,
Alemde birbaşımıza yapayalnız kalamayız,
Her sevgiden sözedeni de yüreğimize alamayız,
Bilmem ki aşklara dönebilirmiyiz yine,
Bilmem ki yine yüreğimiz yanacak mı sevda diye aşk diye,
Sorarım sizlere,umut varmı geleceğe,
Çare varmı sevgilerden yoksun,kahrından ölenlere.

. . .

Günaydın her daim yolu sevgiden geçenler,
Doğruluktan,dürüstlükten asla dönmeyenler,
Uzun ince bir yolda insanca yürüyenler,
Günaydın sevginin saygının kıymetini bilenler.

. . .

Şu üç günlük dünyada herkese var bir yer,
Yeter ki iyiyi düşünelim güzeli yaşayalım sevgi için atsın kalpler,
Bırakalım itişip kakışmayı,meslek edinmemeli düşmanlığı,
Allah aşkı ile nefes alıp,biraz insan olalım beyler.

. . .

İnsanlık:
Kendince ve bencilce yaşamaksa, 
Ağlarken birileri, kahkalarla gülebilmekse insanlık, 
Başkalarının hakkına hukukuna gözkoymak, 
Yüze gülüp sırtından hançerlemekse, 
Dost postuna bürünüp düşmanlık ve kin beslemekse 
Kul yetim hakkı yiyip, haramla doymaksa insanlık, 
Fitne, fesat, gıybet, 
Ve arkadan kuyu kazmaksa, 
Para ve cinsellik diye azmaksa insanlık, 
Allah’ın verdiği canı almaksa, 
Acımasızca savunmasız canlara kıymaksa insanlık, 
Sonra da hiçbir şey olmamışcasına yaşamak, 
Haketmediğin nefesi almak, 
Sahte ibadetlerle kendi kendini kandırmaksa insanlık,
Kusura bakmayın, 
Ben yıllardır boşyere aranızda yer işgal etmişim, 
Özür dilerim ama ben insan değilmişim. 

. . .

Gel 2016,gel de biraz eğlenelim, 
Bazen kahkalarla, 
Bazen de acınacak halimize gülelim. 
Utanma kapı açık, gir içeri, 
Gel ki üçyüz altmışbeş gün sonra seni de terkedelim.