Günah lüğət elmində

HADISƏLƏRIN ŞƏRHI

Əbu Bəkr hakimiyyətə gəlib, Mədinə əhalisi ixtiyar, yaxud icbar və təhdid üzündən bey`ət etdikdən sonra Ömər ibn Xəttab ona dedi: “Əli ibn Əbi Talibdən haçan bey`ət alacaqsan?” Bu zaman Zübeyr, Salman, Miqdad, haşimilərdən olan başqaları və digər səhabələr Fatimeyi-Zəhra (ə.s)-ın evində Əli (ə)-ın yanında saatlar belə qalırdılar. Əbu Bəkr, Öməri onlara doğru göndərib dedi: “Onları bey`ətə də`vət et, əgər imtina etsələr, hamısını öldür!”

Əvvəlcə Qunfuz⁵ və ondan başqa bir neçə nəfər iki dəfə Fatimənin (ə) evinə gedib, nəticəsiz qayıtdılar. Bundan sonra Ömər əlinə od tutduğu halda, bir neçə nəfərlə birlikdə onun evinə üz tutdular.⁶ O, qapının arxasında durub “Çölə çıxın və hamılıqla Peyğəmbərin xəlifəsi ilə bey`ət edin, yoxsa Allaha and olsun ki, evi içindəkilərlə birgə yandıracağam!” – deyərək qışqırdı.⁷

Fatimeyi-Zəhra (ə.s) onun səsini eşitcək, qəmgin səslə fəryad edərək dedi: “Ey atacan, ey Allahın Rəsulu! Bax, gör, səndən sonra Xəttab və Əbu Qühafənin oğulları bizə necə zülm edirlər!”¹

O həzrət evin içindən Öməri səsləyərək buyurdu: “Ey Ömər! Bizdən nə istəyirsən? Bizim evimizi yandırmağa gəlibsənmi?”

Ömər dedi: “Bəli, ya Əbu Bəkrə bey`ət etməlisiniz, ya da sizi yandırmaq üçün özümlə od gətirmişəm! Ey Peyğəmbərin qızı! Allaha and olsun, mənim nəzərimdə atandan sevimli bir şəxs yox idi, bu gün isə ən sevimli şəxs sizsiniz. Allaha and olsun ki, bununla belə, yenə də bu adamlar sizin evinizə yığışsalar, əmr edəcəyəm ki, evi onlarla birgə yandırsınlar.<sup>2</sup> Bəli, bu bey`ət atanın gətirdiyi ən mühüm məsələdir...”³

Həzrət Fatimənin (ə.s) evinə hücum etmək məsələsi o qədər dərdli olub ki, Ibn Əbil-Hədid yazır: “Şiələr və bə`zi hədis əhli Fatimənin (ə.s) evinin qapısının yandırılması ilə bağlı hadisəni nəql etsələr də, ona inanmaq qeyri-mümkündür.”<sup>4</sup> Bununla belə Məs`udi belə yazır: “Əlinin evinə hücum çəkdilər, evinin qapısını yandırıb, onu zorla evindən çıxartdılar. Qadınların sərvərini qapı ilə divar arasında qoydular və nəhayət, (bətnindəki) Möhsini siqt oldu.”⁵

Bir çox şiə və sünnü alimləri yazmışlar: “Xanım Fatimeyi-Zəhranın (ə.s) Həsən və Hüseyndən başqa, Möhsin adlı bir oğlu da var idi.”⁶

“Ən-nəqz” kitabının müəllifi yazır: “Xəttab oğlu Ömər qapını Fatimənin bətninə çırpması nəticəsində Rəsuli-Əkrəm (s) tərəfindən Möhsin adlandırılan bətnindəki uşağının siqt olunması” – şiə və sünnülərin kitablarında qeyd olunan doğru xəbər və rəvayətdir. Amma bu da Mühəmməd Müstəfanın (s) kəlamıdır ki, belə buyurmuşdur: “Innəməl-ə`malu bin-niyyat!” (Həqiqətən, əməllər niyyətlərə bağlıdır!) Yə`ni əgər Ömərin məqsədi Fatimənin bətnindəki körpənin siqt olunması yox, yalnız Əlinin evdən çıxıb, Əbu Bəkrin xəlifəliyinə bey`ət etməkdirsə, bunun heç bir maneəsi yoxdur. Çünki mümkündür ki, Ömər, Fatimənin qapı arxasında olduğunu bilməsin. Belə olan təqdirdə, ona “səhvən olan qətl” deyilir. Əgər bunu bilə-bilə etmiş olsa da, bilməliyik ki, o, mə`sum deyildir.”⁷

Qeyd etmək lazıdır ki, Əbu Bəkrin ömrünün son anlarında bə`zi hadisələrdən peşmançılıq hissi keçirməsi yalnız Fatimə (ə.s)-ın evinin təftiş və yandırılması ilə bağlı hadisə deyil. O demişdir: “Kaş, Fatimənin evinə hücum çəkməyib, onun hörmətini saxlayaydım, yad kişiləri onun evinə göndərməyəydim, hərçənd, onu mənimlə müharibə etmək üçün bağlamış olsaydı belə!¹