انى تارك فيكم الثّقلين كتاب الله و عترتى2
“Sizin aranızda iki ağır və qiymətli şeyi (yadigar) qoyuram: Allahın kitabı və itrətimi (Əhli-beyti).”
Həmin yığıncaqda bir dəstə adam o cümləni deyənə hücum etdilər. Məxsusən, Peyğəmbərin ətrafında olub quranı bilən insanlar “Quran bizimlədir,Allahın kitabı bizə bəsdir!” – sözünü əsassız olmasını yaxşı başa düşürdülər. Belə ki, Quran özü o nisbəti Peyğəmbərdən uzaq bilirdi:
ما ضلّ صاحبكم و ما غوى ما ينطق عن الهوى ان هو الاّ وحى يوحى3
Görəsən, Quranı, indi sayıqlamaq nisbəti verdikləri Peyğəmbərdən başqa bir kəs onlara oxumuşdu?! Quran onun sözünün əql və hikmətdən qaynaqlanan, bəlkə ondan da yuxarı İlahi vəhydən qaynaqlanan bir söz olmasını bildirmişdir. Əgər bu mənbədən əlavə başqa bir yerdən söz desəydi, onda onun hansı sözünə arxalanmaq olardı?!
O nalayiq rəftar Həzrəti o qədər incitdi ki, bir an da onların qalmasını istəmədi. Halbuki, Quran bu-yurmuşdur:
انّ الّذين يؤذو الله و رسوله لعنهم الله فى الدّنيا والاخرة و اعدّ لهم عذَاباً مهيناً
“Şübhəsiz, Allah və Onun Rəsulunu incidənlərə Allah dünyada və axirətdə lənət etmiş və onlar üçün xaredici bir əzab hazırlamışdır.”4
İnsanların hidayəti üçün kifayət bildikləri Quran buyurmuşdur:
Dostları ilə paylaş: |