Böyük Rəhbər sadə həyat tərzi yaşayır. O, buna gəncliyindən adət edib və İslam inqilabından sonra sadəliyini qoruyub saxlamışdır. Müharibənin əvvələrində o, Ali Müdafiə Şurasında həzrət İmamın (r) nümayəndəsi olarkən Dezful şəhərinə gəldi. O, Əhvaza getmək istədi, amma onu aparmaq üçün heç bir nəqliyyat vasitəsi yox idi. Üzünü döyüşçülərə tutub dedi: "Əhvaza gedən yoxdur?” O zaman mənim qardaşım Şəhid Hüseyn Ələmül-hüda Hacı Sadiq Ahəngəranla birgə Dezfulda idi. O, ağaya deyir: “Mən Əhvaza getmək istəyirəm”. Böyük Rəhbər onun maşınına minir. Qardaşım Məşhəddə tələbəlik dövründən ağa ilə tanış idi. O, bilirdi ki, həzrət Ayətullah Xameneinin mədəsi xəstədir, buna görə də, bir qədər çörək, pendir və yumurta götürür. Onlar Əhvaz yolunda oturub bir qədər pendir-çörək yeyirlər və sonra öz yollarına davam edirlər. Hüseyn deyirdi: “Elə bil o, həzrət İmamın nümayəndəsi yox, sıravi bir insandır. Yeməkdən sonra bir yerdə Şuş şəhərindəki hərbi bazalardan birinə getdik. Oraya baxış keçirdi, sonra Əhvaza doğru hərəkət etdik. Onda çəkdirdiyimiz şəkil bu gün də qalır. O, bu gün də belə ruhiyyədədir: İslam inqilabının bütün keşikçiləri kimi.
