On birinci fəsil: Dünyaya etinasızlıq
Biz eşitmişdik ki, həzrət İmam Xomeyni (r) təqlid mərcəsi olmaq üçün heç bir addım atmamışdır. Bu gün eyni xüsusiyyəti Ayətullah Xameneidə də görürük. O, təqlid mərcəsi olmaq üçün heç bir iş görmür. Xalqın çoxlu təkidinə baxmayaraq, Böyük Rəhbər öz şəriət risaləsinin yayılmasına hələ də icazə vermir.
Rəhbərliyinin ilk günlərində, 1989-cu ildə hələ Ayətullah Xoyi, Gülpayiqani, Mərəşi Nəcəfi və Əraki kimi böyük təqlid mərcələri sağ ikən onunla bir məclisdə idim. Məclisdə iştirak edənlərin biri Böyük Rəhbərə dedi: “Bəziləri sizi təqlid mərcəsi kimi təqdim edirlər”. O buyurdu: “Belə etməyin, mənim çiynimə qoyulan rəhbərlik yükünü də istəmirdim, amma boynuma vəzifə düşdükdə qəbul etdim. Ümüdvaram bu ağır yükü məqsədə çatdıram. Amma bizim adamların bu yolda (təqlid mərcəi məsələsində) addım atmalarını istəmirəm.”
Sonralar şərait dəyişdikdə və təkidlər çoxaldıqda, Böyük Rəhbər ölkə xaricindəki şiələr üçün təqlid mərcəsi olmağı qəbul etdi. Amma ölkə daxili üçün buyurdu ki, başqa böyük təqlid mərcələri var. Belə rəftar Ayətullah Xameneinin yüksək ruhiyyəsindən irəli gəlir. Dünyadan üz çevirmək ruhiyyəsi böyük insanların xüsusiyyət-lərindəndir.
Höccətül-İslam Seyid Əhməd Xatəmi
Dostları ilə paylaş: |
