Müharibə zamanı bir gün Böyük Rəhbərlə birgə əl-Qədir briqadasına getdik. O, tam silahlı bir briqadaya çox adi və təmtəraqsız daxil oldu, döyüşçülərin arasına girdi. Gənclər onu əhatəyə aldılar, dörd bir yandan əl verir və ağanın mübarək üzünü öpürdülər.
Salamlaşdıqdan sonra briqadanın döyüşçüləri ilə bir məclis təşkil olundu. Bu sual-cavab məclisi təqribən üç saat yarım çəkdi. Bu məclisdə müxtəlif suallar verildi, bəzi suallar təkrar idi, amma o, etiraz etmədən, səbir və hövsələ ilə, məhəbbət və mehribanlıqla onlara cavab verirdi. Sonradan şəhid olan əsgərlərdən biri o məclisdə öz sualının cavabı barədə Rəhbərə dedi: “Mən sizin verdiyiniz cavabla qane olmadım”. Mən o qardaşımızın rəftarından xəcalət çəkib, başımı aşağı saldım. Böyük Rəhbər ona buyurdu: “Mən belə düşünürəm ki, bu barədə başqa suallardan daha çox məlumat verdim və məsələni incələdim, amma əgər yenə də qane olmamısınızsa, sizinlə ayrıca söhbət edərəm”.
Ağanın bu istiqanlı və səmimi rəftarı oradakıların ruhiyyəsinə çox böyük təsir qoydu, həmişəlik qalacaq bir təsir.
General Şuştəri
Dostları ilə paylaş: |
