Əkinçilik işləri
Əkinçilər əvvəl yeri öküznən şumlayır, gavahın ilə çevirərdilər. Bir müddət qaldıqdan sonra toxum səpirdilər. Onlar toxum səpəndə deyirdilər: Bu dilənçi payı, bir qədər də səpib deyirdilər: bu da qurd-quş payı.
Əkəndən sonra əkini suvarırdılar, elə ki, əkin göyərdi, boy atdı, sünbüllər görsəndi, o zaman deyirdilər ki, sünbül basdı.
Əgər əkin yetişəndən sonra gecə biçsəydilər, sünbüllər ikiqat olub sınardı. Bu zaman deyirdilər ki, biçini vağam aparıb.
Bu halətdə buğda çölə dağılar, məhsul ələ gəlməzdi. Amma əgər gözlətməsəydilər, vaxtında biçsəydilər, biçin vağama getməzdi. Məhsulu göyşəndən yığandan sonra gətirib, xərmənə tökərdilər, sonra öküzlərə vəl bağlayıb xırman sürərdilər. Öküzlər o qədər vəli xırmana tökülmüş məhsulun üstündə çəkərdilər ki, tamam buğda, ya arpa üzə çıxardı. Ondan sonra buğdanı sovurardılar. Bu işə sovurnaq deyirdilər. Sovurduqdan sonra buğda ələ gələr, samanın da yığıb qışda mal-heyvan üçün saxlayardılar. Buğdanı da taxta qaba, ya da quyuya töküb ağzını palçıqlayardılar.
Xəşə yonca da əkərdilər, əgər məhsul yetişən vaxtda gec tərpənsəydilər məhsul saralıb yerə tökülərdi. Bu zaman deyərdilər ki, yonca xarab olub. Amma əgər vaxtında biçsəydilər, biçəndən sonra bağ bağlayıb, sonra taya vurardılar. Bu mal-heyvanın qışına ruzi olardı. Xəşəni üç dəfə biçərdilər. Bir dəfə biçəndən sonra yenidən sovurardılar. Xəşə yeyəni göyərən kimi bir də biçib, qışa saxlayardılar. Bu məhsulun adına “peşəduran” deyirdilər. Genə də xəş yerini suvarar, göyərən kimi biçərdilər. Bu məhsula “huvadura deyərdilər”. Üçüncü dəfədən sonra xəşə yerində mal-heyvanı otarardılar. Xəşə yoncanı bir il əkərdilər, yeddi il bəhrə verərdi.
Dostları ilə paylaş: |
