GƏLƏNDƏ BİR ŞEYİ GƏTİRMƏYƏN,
GEDƏNDƏ DƏ BİR ŞEYİ APARMAZ
Bir qıtmır, üzlü kəndli var idi. O, hər vaxt şəhərə gələndə əli-qolundan uzun şəhərdəki qohumunun evinə gələr, günlərlə sallanıb qalardı. Bir dəfə o genə neçə gün qonaq qalandan sonra kəndə qayıtmaq istəyəndə ev yiyəsi arvadına deyir:
– Sən onun sovqatını verib yola salanda ona denən ki, kənddən bizə bəzi şeylər gətirsin, bəlkə bu yolnan onun şərini başımızdan sovaq.
Arvad selə-sovqatı verəndə ona deyir:
– Şəhərdə süpürgə, əriştə, bir də qurut tapılmır, zəhmət olmasa, bu dəfə şəhərə gələndə bir neçə dana süpürgə, bir az da əriştə ilə qurut gətir.
Kəndli deyir:
– Ay mənim başım üstə. O yollanıb gedir. Bir müddət sonra o genə bir gün boş eşşək ilə tapılır. Küçə qapısına çatanda, başlayır heyvan eşşəyi bərk döyəcləməyə. Sonra ucadan deyir:
– Süpürgə çatdım, gətirmədin, əriştə çatdım, gətirmədin, qurut çatdım, gətirmədin, indi nə üzünən istərsən evə girəsən?
Ev yiyəsi onun hay-küyünə qapıya çıxıb deyir:
– O heyvanı döyəcləmə, gələndə bir şey gətirməyən gedəndə də bir şey aparmaz.
Dostları ilə paylaş: |
