Öteki bazıları için durum bir ölçüde farklı olabilir. Örneğin Le vent Tüzel, K. Tekin Sürek, Ç. Diyar vb.’leri bu ikinci kategoriye girmektedir. Bunlar EMEP’in bugünkü burjuva liberal sol çizgisi nin saf, ama inançlı ve militan savunucularıdır. Bunu öylesine bü yük bir doğallık ve içtenlikle yapmaktadırlar ki, bu çerçevede söyleyip yazdıklarını okudukça insan onların hiçbir zaman başka türlü düşünemediklerine inanmadan edemiyor. Birçok belirti gös teriyor ki, savundukları liberal düşünce ve önyargılar bu insanla rın en olağan bilincidir, isteseler de başka türlü düşünemezler, başka bir şey savunamazlar. Bu kategoriye girenler geçmişte belki duygu ve politik tercih olarak devrimciliği yaşamışlardır, fakat teo rik bilinç ve kavrayış olarak devrimcilikle herhangi bir ilişkileri ol duğunu sanmıyoruz. İşleri kenardan götürmeye çalışan, fakat li beral sol ideolojinin bu doğal ve inançlı taşıyıcıları tarafından artık daha çok kenarda bırakılan A. Cihan Soylular, titrek ve bu lanık bir biçimde orta yere bazı doğru kırıntıları savurdukları za man, işin aslında bununla, işte bu ikinci tipi oluşturanların “incelik”ten yoksun patavatsızlıklarını dengelemeye çalışmaktadırlar.
