Bugün EMEP’e ve Evrensel’e egemen tipik parlamenter libe ral söylem için gerekli tüm koşullar daha 3 Kasım seçimleri sıra sında zaten yeterli açıklıkta oluşturulmuştu. O dönem bunun en yi ğit seslendiricisi de ayakları yerden kesik bir seçim başarısı beklentisi üzerinden “iktidara yürüyoruz!” diye haykıran, bugünse bize devrim ve devrimcilik üzerine “herkesin bildiklerini hatırla tan M. Yalçıner’den başkası değildi. Yol “eskiler” tarafından (DEHAP Bloku’nun seçim başarısına duyulan hayalci inanç ve he yecanla) bu denli açık ve cüretli biçimde zamanında açıldığı için, şimdi artık “yeniler” bu açılmış yoldan gönlü rahat biçimde ve A. Cihan Soylular’ı bile huzursuz edebilen bir patavatsızlıkla ilerleyebilmektedirler. Boynuz kulağı geçermiş. Fakat olan olmuştur; EMEP’in gelinen yerde artık ne olduğu, girilen o uğursuz yolda bu gün artık nasıl bir konuma ulaşıldığı, en kör gözlerin bile görebi lecekleri bir açıklıkta ortaya çıkmıştır. A. Cihan Soylulara geçmiş(106)ola! Her ne kadar bu eserin gerçek mimarları tümüyle onlar olsa lar da...
